Snilldarviðtal við uppáhalds rithöfundinn minn Milan Kundera Mæli með því að fólk kynni sér hann. Skrifað meðal annars Óbærilegur léttleiki tilverunnar og margar aðrar jafngóðar. (Já gerður ég skal skila bókinni, ég er nú búin að vera með hana í nokkur ár held ég.....) Tolstoy was the first, perhaps, to grasp the role of the irrational in human behavior. The role played by stupidity - but mostly by the unaccountability of human actions guided by a subconscious that is both uncontrolled and uncontrollable. Þvílíkur sannleikur sem felst í þessum orðum. Við hegðum okkur iðulega órökrétt, það er engin leið að tengja alltaf beint orsök og afleiðingu í hegðun manna. Á það að vera öðruvísi? erum við eitthvað fær um að hegða okkur alltaf "rétt" Er annars eitthvað til sem er hið rétta fyrir alla? Og hvaðan í ósköpunum komu þá þær reglur? Hver er til að segja að þetta sé betra en hitt.

Ég elska bækur einsog hans sem fjalla um undarleika mannlegrar tilveru, þar sem hann blandar inn í umræðuna heimspekilegum vangaveltum um þetta allt saman. Útskýrir oft bakgrunn fólksins til að gera manni ljóst hvers vegna það misskilur allt sem hinn segir og gerir. Hvers vegna það er hreinlega dæmt til að ná aldrei saman, algjörlega ótengt persónuleika hvors annars eða aðstæðum. Hvernig reynslan situr í vef minninganna og litar allt sem kemur fyrir mann eftir það. Það er engan að áfellast, svona er þetta bara. Hann efast um þessar andstæður um léttleika og þyngd veruleikans. Hvort er eftirsóknarverðara? léttleikinn sem fylgir því að afneita ábyrgð og skyldum og venjum til að öðlast fullkomið frelsi getur haft í för með sér jafn óyfirstíganlegan einmannaleika og það að taka á sig allan þunga tilverunnar.

Only a literary work that reveals an unknown fragment of human existence has a reason for being. To be a writer does not mean to preach a truth; it means to discover a truth.