Meðgöngu lokið

BArnið fætt þann 31.janúar 2006 kl: 9. Ljósmæður voru tvær og ónefndur yfirlæknir sem mun vikta það. Litlar 45bls á lengd og eitt og hálft línu bil en leturstærð 12.punktar. Kápan er gráleit með bláleitum haus. Þykir á efa sérlega hástemmd og rík af innsæi en minna gæti farið fyrir samræmi í punktum og kommum. Móður heilsast vel eftir atvikum en er þó ósofin enda hríðirnar erfiðar og lýjandi að ganga með svona langt frammyfir.

Ég hef lokið skyldum mínum. Ef ég væri ekki svona svefnvana færi ég örugglega að heimsækja eitthvað fólk og heilsa uppá vanrækta vini. Hinsvegar er ég ekki búin að gifta mig en ég er búin að eiga BArnið þó það eigi eftir að klæða það.

Það tekur allt enda. Stress líka þó háskólafjölritun haldi mér í heljargreipum og hafi neitað mér að ljúka innbindingu í dag og mér vísað frá af harðbrjósta manni sem sagði bara köldum rómi; komdu aftur í fyrramálið. Einsog í fleiri þjónustustörfum svo sem nemendaskrá og matsölunni á þjóðarbókhlöðunni er þeim mjög illa við hlutverk sitt að þjóna öðrum.

Síðan tekur við angistarvika eða eitthvað í bið eftir að einhver liggi undir feld og dæmi mig af hörku og tilkynni niðurstöðuna. Hlýtur að fara betur en á horfðist samt, ég neita að yfirgefa bjartsýnina meðan það er von.

Undarlegur tómleiki hlýtur að fylla mann núna þegar ég hef ekki meira gáfulegt erindi í tölvuna og þarf að vinda mér í það að vinna fyrir mér og eignast tilfinningalíf sem er ótengt málfarsvillum, fræðilegri greiningu og tilvísanastöðlum með fasískum punktareglum.

En ég er að fara til danmerkur eftir mánuð í orlof svo ég hef eitthvað til að hlakka til. Jei jei.

ps. kæru vinir. Hvet fólk til að hefjast handa á ný að hringja í mig og muna eftir mér við hin ýmsu tækifæri. Ég minni á að ég er mjög skemmtilegur félagsskapur og nú mun ég líka vera viðræðuhæf um annað en BArnið. Lofa meira segja að ræða ekki hlutverk MAmma þar sem það eru komnar efasemdir upp um að slíkt hennti mér yfirhöfuð.

etteragerast

Önnur stjörnuspáin mín sagði eitthvað um að núna væri augljóslega rómantíkin í fullum blússa og nútíminn væri tilvalinn fyrir mig til að taka ákvarðanir um að festa ráð mitt.

Hin sagði eitthvað um að ég ætti að ljúka skyldum sínum svo ég geti slakað á, heimsótt vini eða hringt í einhvern sem þú hefur misst sambandið við, ,,þú veist, gert eitthvað sem skiptir máli" Síðan á ég líka að forðast gagnrýnið fólk.

Þær eru báðar sannar að því leyti að þær hafi verið prentaðar einhverstaðar. Hins vegar er aðallega ein sem virðist eiga við þó ég útiloki aldrei neitt.

Nammmm

súkkulaðibitasmákaka úr bakaríi =goood

Laxasalat = goood

aspas= good

súkkulaðibitasmákaka með laxasalati= furðulega goooood

Tilraunum okkar gebbu í matarsamsetningum fer fram. Tek alveg Joey á þetta. Matur sem er góður hlýtur að vera góður saman líka.

Af hverju er sokka og nærfataskúffa fremst í röðinni þegar kemur að því að leyta að húslyklunum? svar=athugið hvað er fyrsti staður til að henda einhverju frá sér þegar komið er inn í herbergið mitt. Tiltekt er ekki með í dagsplönum síðustu vikna.

Þegar þeir eru ekki þar er fokið í flest skjól. Heppin að búa ekki ein því ég rýk bara samt út og treysti á að komast þá bara heim þegar einhver af sambó er mættur á svæðið. Þarf að kenna kettinum að opna fyrir mér.

gálgafrestur eittmilljónogsautján

Ohhhhh. Yfirlýsingar og kreistur.

Ég hugsa að allir sem eitthvað hafa verið í návist minni hafi ekki farið varhluta af þeirri tilhneigingu minni að vera með dramatískar yfirlýsingar. Gallinn við yfirlýsingar er að það er ekki beint hægt að taka þær til baka og þar með þarf maður að standa og falla með þeim. Í tilfelli þessara BArna yfirlýsinga er samt búið að gefa mér yfirlýsingar og dauðafresti trekk í trekk og endalokin jafnvel um garð gengin á föstudaginn þar sem ég bara skálaði í rommi fyrir klúðri.

En hvað haldiði ekki. Fyrirburinn í hitakassanum braggaðist aðeins og illgjarna hjúkkan sem vildi heimta aðra meðgöngu gaf mér gálgafrest á kostnað prófdómara og mér tilkynnt að ef barnið lærir að sitja fyrir helgi þá skal það klætt og innbundið í flýti og skal sanna á eigin spýtur að það kunni að dansa.

Svo svitaperlurnar þurfa að standa við stóru orðin og enn og einu sinni kreista út auka 13% með því að rymja með átakinu. Hvernig kennir maður ómálga BArni að ganga og dansa breikdans? En stjörnurnar segja að Kímnigáfa er besta meðalið og að Kómísk kaldhæðni verður ráðandi í kvöld.

aaaaarrrrggh- ið

Þreytt.

Áður en ég fór að stunda eingöngu líkamsrækt innan um aðrar konur, (einsog karlkyns hormónar hefðu deyfandi áhrif á hreyfingu), þá fór ég stundum í World class í grafarvogi. Þar var einkennileg samblanda af heimilisfrúm í leggings, ungu pakki einsog mér og vöðvastæltum og æðaberum (ávallt í ermalausum bolum) gaurum sem stundu hátt við lyftingar. Síðan töltu þeir um, skoðuðu nokkra rassa eða vonuðust til að sýna sinn stinna kúlurass og tóku svo næsta sett, kreistu út nokkrar svitaperlur á enninu og öskruðu lokaöskrið af mikilli innlifun. Komst síðar að því að með öskrinu þá tekurðu alveg bara 13% betur á sko.

Arrrrrgggghhh

Eini munurinn á mér og þessum gaurum núna, er að enginn fær að dáðst að gelluskapnum inná milli átakaöskra. Það er allt lagt í sölurnar, það er öskur og svekkelski og rauðar kinnar og hræðsla við misstök og hamagangur og vonsvikni og reiði og þrjóska og bardagahugur á síðustu dropum af varabatteríunum. Ég er enn sko að lyfta og öskra, en á morgun kemst ég ekki ofar og neyðist til að henda frá mér lóðunum. Gæti fengið þau í tærnar svo það er sko fjarri því að hættan sé liðin hjá.

hahaha við stuttan yfirlestur rifjaðist upp fyrir mér að kannski er þetta öfugt með karlhormónin. Að minnsta kosti er ég óopinber styrktaraðili gelluræktarinnar síðustu margar vikur og læt ekki sjá mig. Færi ég að sprikla ef það væri einn temmilega sveittur og sjarmó á næsta bretti? Maður spyr sig.

pps. ástæða þykir að taka fram að ekkert í þessum pistli á í rauninni við líkamsrækt.

I repeat; árarnar eru utanborðs

Tilkynning. Að leggja árar í bát. Ég er innanborðs en árarnar eru farnar veg allrar veraldar. Það er hægt að svamla með höndunum en báturinn lekur. Ég get ekki bæði svamlað og ausið úr bátnum svo það eru allar líkur á að hann sökkvi.

Ef maður tekur pollýönnu á þetta þá skipti svo sem ekki öllu máli hvenær ég myndi ná áfangastaðnum og þar sem ég kann að synda þá mun ég líklega svamla að höfninni á endanum en gæti hafa misst af tengifluginu á hinum endanum.

Það koma ný flug, ég þarf bara að troða marvaða og finna leið til að hafa ofan af fyrir mér þar til næsta brottför er. Enda gildir hugmyndin mín um að "þetta reddast" ennþá. Það reddast bara ekki alltaf á endanum á þann hátt sem maður ætlaði í upphafi.

ps.Allar umræður sem hefjast á "hvernig gengur með BArnið" eru hér með á bannlista þangað til aldrei eða í fyrsta lagi í vor.

hilfe das ist nicht wunderbar

Ég get litið svo á að ég sé að ala BArnið upp í formsatriðum. Kenna því að éta með salatgafflinum fyrst og svona svo það sé húsum hæft. Greyið mun örugglega kalla slipery little suckers á óviðeigandi augnabliki því vandinn liggur í því að ég kann engin svona formsatriði er því léleg fyrirmynd. Jú sumir gætu bent á þá staðreynd að í öllum skilaverkefnum og ritgerðum í háskólanum sé krafa um akademísk vinnubrögð og tilvísanir og jú ég hef gert það en bara slumpað á þetta einsog þegar ég elda án þess að nota uppskrift, dash af ártölum, nöfnum og punktum í hvert skipti og virðist hafa náð að næla mér í einhverjar einkunnir þrátt fyrir það. Jú ávallt gagnrýnd og rauðstrikuð inná milli en oft hittir maður á rétt þrátt fyrir allt. Það reddast alltaf inná milli. Þeir sem kunna líkindareikning geta örugglega reiknað út líkurnar á að slumpa á þetta. ( það var nú líka kennt að slumpa á útreikning í grunnskóla, þetta er viðurkennd aðferð)

En mér til lukku á ég vini sem sitthvað kunna og geta stundum gefið mér ráð úr pokahorninu. Til dæmis benti ása mér á þetta, sem er ekki bara gagnlegt og fróðlegt heldur hin besta skemmtun. Virkilega stuð og unun á að hlýða.

Versti óvinur minn er setningin; ávallt skal gæta samræmis... Bévítans samræmi. Á ekki við mig.

bArnahjalið

Óveður eru ógurlega huggulega þegar maður þarf ekki að fara neitt út. Varinn af teppi, leiðindum og kertaljósi auk dash af félagsfælni í kjölfar málfræðivillna í miklu úrvali á tæplega fimmtíu síðum og tilvísunaskrárvinnu á byrjunarstigi þá er þetta hinn mesti mánudagur.

Komst að því um helgina að ég er að verða leiðinleg. Meira segja við persónulegt átak í að stíga ut fyrir þennan ramma þá töluðum við sigrún báðar um BArnið okkar yfir bollunni í útskriftinni hans stenna. Oft talað um að mæður geti ekki hætt að tala um börnin sín, en ég ætlaði aldrei að verða svoleiðis. Óvell. Það mun bráðum yfirgefa mig og hefja sjálfstætt líf á hlöðunni.

Að vanda skemmtir stjörnuspáin mér; The right hand may not know what the left hand is doing - and this lack of coordination could mean that the job just doesn't get done. Try again later towards the end of the week and you should have more luck. En fullyrt er að þrátt fyrir einhver vandamál vinnulega séð verði allt búið allavega fyrir 4.febrúar. En laugardagurinn var víst hamingju og happadagur janúarmánaðar hjá mér svo stuðið er búið í bili.

hver man ekki eftir slim shady....

Góðir hlutir. Mér er vel við fólk sem ekki er búið að taka niður jólaskrautið. Sumar búðir í miðbænum eiga það eftir, við erum enn með músastigana og litla jólatréð frá þóru á ganginum, stóra tréð er enn skreytt og upplýst uppi í grafarvogi þó það sé aðeins farið að hengja haus samt.

Píndi mig til að standa upp og fara með móður minni í öskjuhlíðargöngutúrinn í gær. Ég með kaldann rass í göngutúr í snjó og tungsljósi á sleipum göngustígum með einum kalli og sjö konum um fertugt. Furðulega hressandi ef satt skal segja.

Keypti "in perfect harmony" te til að vinna á móti geðvonsku og andlegu niðurrifi sökum glataðrar hugmyndasmíði minnar.

litlu strákarnir sem löbbuðu fyrir aftan mig og sögðu kúlistabrandara og síðan braust einn út í söng, ...and who´s the slim shady, im the slim shady... og svo framvegis. Sérlega hressandi átta ára guttar.

Við smáröðun í eldhússkápnum fann ég heilan pakka af uppáhalds sesamhunangskexinu mínu. Jess.

Afgreiðslumaðurinn í krambúðinni glotti því ég kom aftur hálftíma seinna eftir að ég hafði keypt sígarettur og keypti hluti einsog pakkasúpu og dietkók og brokkolí. Ósamstætt og gervimegrun. Ég lifi í blekkingu, en það er alltílagi.

Milli þess fór ég á afsláttardaga í heilsuhúsinu, nema ég ruglaðist og fór í yggdrasil að versla en þar var einmitt ekki útsala. Eftir öll matarinnkaupin var ég svöng og fór þessvegna að borða í fyrrverandivinnunni.

Ég verð meira utan við mig með hverjum deginum.

Nú er það svart maður. Ég er meira segja hætt að geta grínast með þetta. Það er ekki fyndið í dag að ég væri ekki ég nema ég hefði of mikið að segja og það væri helst mjög samhengislaust. Andskotansdjöfulsritgerð.

spes

Can you really read this? Cna yuo raed tihs? i cdnuolt blveiee taht I cluod aulaclty uesdnatnrd waht I was rdanieg. The phaonmneal pweor of the hmuan mnid, aoccdrnig to a rsceearh at Cmabrigde Uinervtisy, it dseno't mtaetr in waht oerdr the ltteres in a wrod are, the olny iproamtnt tihng is taht the frsit and lsat ltteer be in the rghit pclae. The rset can be a taotl mses and you can sitll raed it whotuit a pboerlm. Tihs is bcuseae the huamn mnid deos not raed ervey lteter by istlef, but the wrod as a wlohe. Azanmig huh? yaeh and I awlyas tghuhot slpeling was ipmorantt! semimtklguer þssei hieli í mnani og knan mrög börgð.

Nú er tími til að hætta að vorkenna sér yfir einhverju einsog verk í tá. Þetta er mun mikilvægara.

áts maður

áááááááááááááááái.

Hversu mikið er hægt að þjást í einni tá. Hversu mikill lúði getur maður verið að fá hrynjandi þvottagrind snyrtilega bara ofan á litlu tá vinstri fótar. Hversu bólgin og blá og aum getur þessi annars frekar litla litla tá orðið? Skærfjólublárri en glóðuraugað ósælla minninga en sem betur fer ekki eins sýnilegt. Hjartsláttur upp í höfuð á sársauka og langaði helst að berja hinni litlutánni í vegg bara til að jafna verkinn. Djöfuls aumingji getur maður verið. Get ekki skrifað sökum táverkja kannski eru hún brotin. íbúfen fyrir svefninn eða eitthvað. Buhu.

náttúrukjánalæti

Það er nú ekkert nema eðlilegt að það sé lenska hjá landanum að vita ekki í hvorn fótinn hann á að stíga. Ef maður mótast af umhverfi og svona þá er það einstaklega ringlandi að það rigni og snjói stanslaust til skiptis ef ekki bæði í einu bara. Frost eða þýða, slabb eða hagl eða grenjandi rigning. Þetta er útíhött. Ákveddu þig svo náttúrukjáni. Já ég ætla ekki að vera svona alltaf. Maður hlýtur að geta líka valið eitt og haldið sig við það meira en tvo daga í röð? Tökum okkur ekki náttúruna til fyrirmyndar.

og nu skal vi spise

Ég hef stundum haldið því fram að ég sé frekar fordómalaus manneskja. Það er þó misskilningur við nánari umhugsun. Til dæmis er ég með mikla fordóma fyrir tómatsósu út á mat. Allt annað en pylsa á bara ekki að vera baðað í hunts. Kannski er ég með fóbíu fyrir einfaldleika líka á sviði matarvenja. Elska mat með sem flestum brögðum í einu og fátt betra en þegar ég veit varla hvað er í matnum. Sérstakur hæfileiki að blanda saman skrítnum tegundum td ofan á brauð. Búin að komast að því að það sem sumir kalla nauðsynjar finnst mér oft bara óþarfi einsog að eiga alltaf brauð, smjör, ost og mjólk (nema í kaffið...) Ása sambó nær ekki uppí nef sér stundum þegar ég kunni ekki að meta kakósúpu og fiskbúðing og fleiri heilbrigðan íslenskan mat...

Já það er margt skrítið í kýrhausnum. Sökum leti og ómennsku hef ég þó ekki þróað baunaeldamennskuna undanfarið en nú skal því breytt.

allt annað

Þó ég hafi oft sýnt snilli mína að hugsa um hluti í öðru samhengi einmitt þegar ég á að vera að gera eitthvað annað mikilvægt, þá er það stundum bara óhjákvæmilegt.

Fleiri en ég tala um árin virðast fjölga sér í gríð og erg okkur til mikillar undrunar og óánægju. Einsog allar mögulegu gjörðirnar renni einsog sandur milli fingrana á manni meðan maður horfði eitthvert annað. Eða einsog þegar maður borðar súpu með gafli. Sem reyndar getur virkað ef maður borðar til dæmis kjötsúpu og er svo heppin að rekast á feitan kjötbita. En þegar maður er bara með soð fyrir framan fer allt fyrir ofan garð eða neðan.

Áhyggjur af soði og sandi sem maður hefur ekki á valdi sínu er síðan undarlega lítilsvirði þegar maður situr fyrir framan veru sem er sjötíu árum eldri en þú, töffari slíkur að hún er farin að labba um og hreyfa sig fáeinum dögum eftir blóðtappa og lömun hægra megin ekki nóg með það heldur ræða málefnin, bókmenntir og ala mann upp. Þessi töffari hefur mestar áhyggjur af því að þú hvílir þig ekki nóg og eyðir tíma í að koma alltaf á spítalann þegar þú átt að vera að læra. Vill einhver segja mér hvaða máli ein ritgerð skiptir þegar kemur að því hvort fólk lifi af eða ekki.

Maður hlýtur að vera undrandi yfir þeim krafti, gáfum og umhyggju sem nítíuogfimmára vera getur haft. Og þakkað fyrir að hún sé svona sterk enn einu sinni og reynt að hugsa ekki um að allt tekur enda einhverntímann eðlinu samkvæmt.

föndur

Brandari dagsins.

Ég held að einhverstaðar í skriffinskuskipulagi háskólans standi að í 5 eininga BA rigerð sé gert ráð fyrir 5 vikna vinnu.

Kjaftæði.

Ok tímasetningar. Þær eru alltaf á alla kanta rangar. Ætli það séu til einhverjar lausnir við því að tímasetningar fólks séu alltaf í misræmi? Það gæti verið lausnin á flestum mínum vandamálum að koma bara tímasetningum á hreint. Kannski þroskaskref ársins í lúppunni sem felst í tímanum. Engin línuleg þróun til elli og gáfumennsku hér á bænum.

-Það breytti alvarleika ritsmíðanna allmikið þegar ég settist með útprentaðann blaðabunkann, skæri heftara og yfirstrikunartúss og klippti allt niður í búta og föndraði hana saman öðruvísi. Soldið svona einsog í listasmiðjunni í leikskólanum.

galdrar

Mögulega einhverjum til léttis og öðrum til algers afskiptaleysis þá lifði hjarta símans eða símkortið sundferðina á gamlárskvöld af og heima hjá foreldrunum grófst upp gamalt og fornfálegt panasonic skrapatól svo ég er í sambandi í sama númer og áður eða allavega sama og síðast.

Ég lofa þó ekki að vera skemmtileg né til taks næstu þrjár vikurnar enda upphefst nú hinn yndislegi lokasprettur þar sem treyst er fullkomlega á hæfileika mína í að vinna undir pressu (sjálfskapaðri að sjálfsögðu)

Við litli bróðir erum búin að stúdera galdrarúnir og fleira í kvöld fyrir sjöunda bekkjar verkefnið hans. Ég komst aldeilis í feitt þar og er búin að finna lausnina á ýmsu. Ég ætla hætta að þykjast leysa vandamál, ég ætla bara að galdra þau. Af einskærri góðmennsku minni ætla ég að deila með mér viskubrunninum. Til dæmis hérna getiði galdrað fólk til ástar. Síðan er reyndar sér galdur til að tæla konur, en það nýtist mér nú ekki. Ef einhver er reiður, er lausnin fólgin í þessari galdraþulu. Ef einhver vill vera ósýnilegur, ekki hitta fólk, tjah eða leynast í lærdómi þá er þetta málið. Ef fokið er í öll skjól og þér er sérlega illa við einhvern þá er fretbölvun málið. Síðast en ekki síst er einn fjölnota; Galdur fái maður aðsvif eða faraldur. Galdur til að stilla reiði, vekja ást og vináttu, eyða illum hug. Galdur gegn óvináttu og langsemi. Galdur til að hleypa bráðabrókarsótt í konur.

eina mínútuna betra og verra þá næstu

Tækifærin eru allstaðar. Þarf bara að grípa þau. Bara á leiðinni heim af bókasafnsveseninu (mikið ofsalega er bókhlaðan einmannaleg 3.janúar, meira segja afgreiðslufólkið var semi almennilegt því það fékk svo lítið að tala) rakst ég á glæsta atvinnumöguleika. Fremst í flokki er búðin Rómantík.is sem er virðist vera að opna á hverfisgötunni (aftur? veitekki) Hver er hæfari en ég til að selja rómantík á tilboði í grámyglunni íjanúar.

Búðin Kaffiboð er líka á barónstíg. Þar sem ég geri lítið annað en drekka kaffi yfir mismikilvægum skrifum þá hlýt ég að vera eðalstarfskraftur í að selja kaffiímyndina. Eurocard hlýtur að fagna mér þar sem ég hef gríðarlega reynslu í skiptingum of hárra reikninga og komin með reglur um slíkt á hreint. Auk þess að eftir fíaskóið í bologna og fleiri þar sem hraðbankinn hirti peninga mína í tölvukerfinu og óteljandi týnd kort veit ég líka hvernig það gengur fyrir sig. Maður lærir víst eitt og annað.

I brake plates in the middle of fighting

I am so tired of holding my breath

I do not cry very often

but should I cry its because it is in my blood

One minute I feel better and then I feel worse the next

One day I look better and the next I´ll be a wrek

writing things down makes me read between lines

Im pritty sure thats where I´ll find the truth

Im always playing

and Im used to winning

but now Im only spinning

and I cant run

One minute I feel better and then I feel worse the next

One day I look better the next I´ll be a wrek

Í boði Ephemera af plötunni Air.

Bergmálaði í heyrnatólunum í labbi um frosnar gangstéttir eftir afkastamikla heimildasöfnun. Einkennilega viðeigandi því það er alltaf allt betra einn dag og verra einhvern annann. Síðan er þetta samt ekki endalaust líf og erfitt að fá áminningu um það í miðjum hversdagsleikanum að gott fólk lifir heldur ekki að eilífu þó maður vilji það. Ekkert sem hægt er að gera að svo stöddu nema vona að allt fari vel, maður er svo ótrúlega laus við völd til að gera eitthvað nema treysta á tækni og lækna og lyf. Stundum er hægt að óska þess að trúa á eitthvað svo maður gæti hellt von á það.

laumupésar?

Tveir dagar í lífinu símalaus. Verra gæti það verið svosem. En ég er búin að ákveða að þjást kannski af félagsfælni á janúar og hitta sem minnst af fólki. Kannski einkennilegt plan en ég sé fyrir mér að ef ég fer að elska að vera bara heima símalaus og lokað msn og lokaða hurð og heyrnatól þá gerist allt saman í þessu.

Nema ef frá eru talin laumudeitin mín, þau hljóta að halda áfram. Mér til skemmtunar var ein samleigjandan mín með það hundrað prósent á hreinu að ég hlyti að vera í laumudeitum með leyndum ástmanni. Athyglisvert þar sem ég hef sjaldan á ævinni verið eins mikið heima og undanfarnar vikur. Óbeinar spurningar sem ég svaraði víst óljóst eða óvænt var ætlað að fletta ofan af þessum manni/mönnum. Þegar ég hló mig máttlausa við ásakanirnar þá var það greinilegt merki um vandræðagang og yfirhylmingu. Öllum til mikilla vonbrigða var grunurinn ekki á neinum rökum reistur. Nema ég sé bara að plata núna, hver veit. Og hafi líka allan tímann ætlað mér að flytja til indlands með ástmanninum og ættleiða börn og buru, án þess að kveðja kóng né prest hvað þá hugsa um leigusamninga, útskriftir eða annað pjatt.

Ég lofa að senda þá póstkort.

ps. Nýja stjörnuspái moggans fer stórann. Ekki nóg með það heldur sagði hún að nú væri ljónið að nota vinstra heilahvelið í yfirvinnu. Því fer fjarri að ég viti það mikið um heilann eða starfsemi hans en þó sé ég þetta; vinstri hliðin stjórnar til dæmis rökhugsun, notkun á orðum og tungumáli, skipulagi og greinandi hugsun. Allt kemur víst að góðum notum ef þú þarft til að skrifa. En góðu ráðin eru að hætta ofgreina og muna eftir ímyndunaraflinu. Auk þess vill hún meina að það sé óþarfi að brenna sig oft á sama eldinum sem líka er óvitlaust.

svamlandi samsung samloka

Jájá Gleðilegt ár og allt það.

Ég finn sífellt nýjar leiðir í að týna hlutum eða tapa. Mér til töluverðs svekkelsis er ég símalaus á nýju ári, sem lætur mér líða einsog ég sé sambandslaus við umheiminn á einkennilegan hátt þótt enn sé til net og msn þótt það sé ekki sms og gsm né heimasími. Fólk er mjög mismunandi fyndið. Til dæmis finnst mér færsla 344 alveg ótrúlega fyndið. Aftur á móti hef ég engann húmor fyrir því að einhverjum á Kaffibarnum finnist fyndið að setja símann minn ofan í heilann bjór. Örvæntingarfull veiddi ég samlokusímann litla upp úr bjórsvamlinu og reyndi við heimkomu að plokka hann í sundur og þurrka með ýmsum ráðum. Það virkaði ekki baun svo nú er hann látinn með bjórilmi og dropum innan á skjánum.

Það er síðasti dagurinn fyrir ONið sem byrjar sko 2.janúar. Í dag telst ekki með einsog allir vita. Pabbi eldaði sjö kílóa kalkún með ofurfyllingu og tilbehör í gærkvöldi og þar sem við erum bara sex í fjölskyldunni þá var nóóóóóg afgangur. Ég tuðaði einsog kerling þegar hann ætlaði að prófa að búa til amerískt thanksgiving sætkartöflumauk með kanil og púðursykri en komst að því að það er rosalega gott. Namm.

En áramótin komu og fóru án neinna sérstakra átaka. Eigilega óvenjulega róleg bara. Afslöppun og át toppað með bombubrjálæði í hálfgerðu logni þannig að það myndaðist svo mikil þoka að mér fannst varla neitt sjást yfir reykjavík einsog venjulega frá hólnum sem mamma og pabbi búa á. Allt þetta fólk rúmaðist furðu vel í stofulausu íbúðinni fram til hálffjögur og enginn nágranni kvartaði. Gaman að hitta alla. Takk allir fyrir skemmtilegt kvöld.

Á þessu ári getiði náð í mig í gegnum email.