Hosted by Putfile.com





Mer finnst gaman ad vinna i keppnum. Samt gef eg mig ekki ut fyrir ad vera keppnismanneskja thvi a koflum fer thad oheyrilega i taugarnar a mer ad vera undir theirri pressu ad reyna ad vinna. Thvi tek eg thvi fegins hondum thegar eg vinn, einsog thegar eg vann freknukeppnina, og nuna hef eg unnid oheppniskeppni vikunnar.

Skal fyrir tvi landkrabbar og uhhh sjokrabbar.... Ja eg hafdi thad frabaert i gaer og tolti um baeinn i sinu besta laugardagsastandi, thad er folk a hverju horni kaffihus og utilistamenn og risa risa stor utimarkadur. Hvad er betra? Eftir thvi sem leid a daginn vard foturinn a mer staerri, og thetta er sko ekki spurning um hegomagirni ut af raudum doppum, heldur var oklinn sjofaldur og tvaer risa blodrur ad myndast auk thessa loppin var afmyndud af ollum hinum bitunum. Hmmmm leist ekki a blikuna, haett ad geta hreyft okklann tvi hudin var strekkt til hins ytrasta utan um bolguna. Helv. eftirbitid var ekki ad gera neitt, svo eg akvad ad finna apotek...(audvitad lokad alls stadar til fjogur) Thangad for eg svo og notadi oll ordin sem eg atti : Mer er illt i loppini.....thu koma sja og benda og svona taknmal, og hef sjaldan verid eins glod og thegar konan brosti vid mer og sagdi : parla inglese? Jess jess, og gat tha utskyrt adeins betur. Hun sagdi nu bara MAMMA MIA, og hristi hofudid. Hvad ertu med ofnaemi fyrir? Ekki kannadist eg vid neitt slikt og hun gaf mer eitthvad morddyrt krem til ad smyrja a mig. Fyrstu lotu lokid.

Eg skakklappadist nu afram um og neitadi ad lata thetta tefja konnunarleidangur minn um borgina, fann meira segja supermarkad eftir ad hafa spurt svona tiu til vegar sem bentu hingad og thangad. En thad er enginn matur a hostelinu svo thad var annadhvort finna bud eda svelta. Neydin kennir manni ymislegt ekki satt. Himinlifandi komst eg ad thvi ad italir selja svona ferskan mozzarellaost, litla tomata med basiliku og oliu sem eg ELSKA, i litlum plastboxum.....bara einsog pastabakka. Their eru snillingar og eg elska matinn. Reyndar hugmyndina um matinn tvi eg hef litid bordad, madur gleymir thvi bara a roltinu og i thessum hita. Skreid heim um sjo leitid urvinda, andlega og likamlega og akvad ad fa alit hja afgreidslugellunni a filsfaetinum a mer. Thad voru svipud vidbrogd hja henni, oh mia, che hai fatto? Og vildi hringja i laekni og eitthvad, eg var bara komin med thristing i kokid af threytu og vanlidan og langadi bara ad leggjast ut af. En nei nei, stelpurnar i herberginu minu voru uti. Med lykilinn. Svo eg komst hvergi sveitt og threytt eftir superlangan dag. Mer til lukku rakst eg a eldri konu fra nyja sjalandi sem var svo yndael og vid spjolludum um heima og geima og hun gaf mer modurleg rad. Alveg frabaert hvad konur sem eru mommur, taka ad ser ad utbyta sma mommuskap ut um allan heim. Lotu tvo er lokid.

Seinna um kvoldid, kemur vinkona min ur "lobbyinu" til min og segir ad laeknirinn se a leidinni, onnur stulka sem med slaem bit og hann aetli ad lita a malid. Minni leist ekkert a blikuna, enda vill madur frekar ad folk segi goda lattu ekki svona, upp a stol med fotin og slappadu af, en ad einhver annar svitni meira en thu og tilkynni laekni. Jaeja hann kemur, babblar a hundrad kilometra hrada a itolsku og eg skil ekkert. Lobbykonan er alltieinu ordin BESTA vinkona min og thydir af bestu getu. Madurinn vill lika vita hvad eg se med ofnaemi fyrir, og eg kannast ekkert vid thad. Madurinn vill vita hvort eg se olett. Uhumm hvurslags. Nei, thad kannast eg ekki vid heldur. Ertu viss, ertu alveg viss? Eg hugsa med mer sama og eg sagdi vid stelpurnar um daginn. Natturan virkar nu bara thannig ad madur verdur ekki olettur nema madur stundi kynlif. Samt for eg orlitid i baklas vid thessar spurningar og velti fyrir mer hvort eg gaeti kanski verid olett. Allt getur nu sked. Dises, tha mundi eg ad rosa fraenka er nu bara i heimsokn sem stendur og tvi meira en utilokad ad nein fjolgun se i gangi. Thegar eg neitadi thessu stadfastlega, tha var fundid autt herbergi og mer skipad ad leggjast a magann medan madurinn sprautadi hreinu cortisoni i rasskinnina a mer. Med ordunum: ertu nokkud hraedd vid sprautur medan hann mundadi gripinn fyrir ofan mig. uff, ekki baun gaman. Svo skrifadi hann lyfsedil uppa anitbacteria og antihistamina og eg veit ekki hvad og hvad og sagdi ad eg yrdi ad maeta uppa stofu a morgun og lata sprauta meira og eitthvad, krotadi adressuna a blad og for. Lotu thrju er lokid.

Sunnudagar eru ekki dagar til ad gera hluti, flest er lokad og straeto er i motmaelendaakstri sjaldan og litid. Ekki annad i stodunni en ad taka taxa a einhverja laeknastofu einhverstadar og thangad maetti eg i morgun. Nu for nu gaefan ad hallast naer mer thar sem gellan taladi sma ensku og potadi bara sma i mig en vildi ekkert sprauta mig meira. Kom svo i ljos a hun elskar island og hefur komid thangad tvisvar en kaerastinn hennar vill ekki flytja thangad sokum kulda. Eg er lika sifellt ad verda betri i ad vera bjargarlaus. Vila thad ekkert fyrir mer ad draga upp kort og segja hvar er eg hvert a eg ad fara. Bilun? Ja eg veit, eg tholi bara ekki ad vidurkenna ad eg se ansalegur turisti enntha sem ratar ekki og talar lelega itolsku. Reyni yfirleitt frekar ad finna ut ur thessu sjalf. OK fann bus sem er i pasu fra verkfallinu og kom mer nidur i bae, en tha er apotekid sem atti "ALLTAF" ad vera opid, ekki opid. Thannig stendur a tvi ad eg er lyflaus, en bolgan hjadnadi tho mikid i nott eftir thessa dramatisku sprautu. Nu eru bara tvaer vidbjodslegar blodrur sem eg er ad deyja i. Setningin sem eg ofnota thessa dagana er ; It can only get better from here. Og italska stelpan i herberginu minu sem vorkenndi mer svo mikid, But you will survive voru hennar hvatningarord. Mer finnst thetta nu meira pirrandi og hlaegilegt en sorglegt. Allavega nokkud vist ad eg gleymi ekki fyrstu dogunum minu her. Hef baett vid mig i ordaforda i sambandi vid skordyr, lyf og laekna og rata jafnvel orlitid meir eftir leitina ad thessu og hinu. Bjartsyn a framhaldid!!

Nuna er eg ad drepa timan thangad til sigga og bjarni koma i baeinn, thau toku lest klukkan sex i morgun hingad til bologna og bjarni a svo flug heim seinni partinn. Vid sigga erum nattla husnaedislausar, og jafnvel er erfitt ad komast ad a hostelinu thad er svo thett bokad og alltaf folk sem maetir bara. Hun var buin ad reyna ad hringja en bad mig um ad spyrja ef eg gaeti. Konan i afgreidslunni er nattla svo mikil vinkona min og hafdi svo miklar ahyggjur af mer, ad hun lofadi ollu fogru ad reyna ad koma henni inn og leyfa mer ad vera tvo daga i vidbot. Ekki fer hun ad henda sjukling ut a gotuna. Segidi svo ad ekki fylgji ollu slaemu eitthvad gott, eda hvernig sem thessi malshattur er.....

Eg er komin i formannsembaetti i hatri a skordyrum, og hoppa um ef eg se orla a sliku i nalaegd. Verst af ollu er ad vita ekkert hvad thad er sem eg er med ofnaemi fyrir. Skordyrahaturskvedjur Asta med filsloppina




Ja krakkar minir, svona vegna fyrirspurna tha er eg med simann med mer herna og let breyta frelsinu i utlanda frelsi svo eg er med gamla numerid mitt eitthvad afram ef thid skyldud vilja na i mig. Audvitad laet eg ykkur vita thegar eg hef fjarfest i itolsku simkorti




Eg er med perlur a enni af hita, blodrur eftir gongu ut um allt og vinstri oklinn a mer er eins og a fil vegna thess ad hann er utstunginn og eg er greinilega med ofnaemi fyrir itolskum poddum tvi bolgan vid hverja stungu er ekki baun snidug. Thar for kulid ad vera i pilsi og hvert bolgna kylid a eftir odru. Eg by med thremur itolskum stelpum i herbergi sem eru yndaelar en ekki beint of almennilegar. Thaer tala ekki ensku og meika thess vegna ekki ad reyna ad tja sig vid mig. Annars er flestir a hostelinu enskumaelandi og allti guddi med thad. Thad er nu lika svo undarlegt ad mer finnst betra ad vera ein a roltinu heldur en rembast vid ad tala vid einhvern og rada ekki hvert madur fer. Um leid og eg kom i gaer halfdaud ur hita thvi eg var audvitad i ollum "staerstu" fotunum minum til ad spara plass for eg i lettari klaednad og ut a straeto stoppistod. Aetladi bara ad fara eitthvad einsog eg sagdi vid thessa menn sem voru halfmidur sin ad eg myndi tynast eda eitthvad. Jaeja eg endadi einhversstadar....... fekk kaffi og sma mat i minn svelta maga sidan um sjo um morguninn og nadi seinasta businum heim. Hef thurft ad bjarga mer alveg a itolsku thvi enska er ekki beint utbreidd herna og allavega fengid thad sem eg vildi svo eitthvad hefuer skilist hja mer. Thetta hostel er alveg met, thvi ekki adeins er utgongubann eftir klukkan half tolf, tha lokar thad milli half tiu og half fjogur a daginn. Svo haegt se ad thrifa og svoleis. Ekki ad thad vefjist fyrir mer, kom ekki hingad til ad hanga inni a herbergi. Skellti mer i baeinn snemma um morgun og er buin ad njota thess ad rolta um gamla baeinn og fara a utimarkad, fann meira segja stuttar taybuxur her!! Heyrirdu thad gerdur, her eru taybuxur vidurkenndar....svo eg fae sennilega ekki komment um stora rassa einsog thu a spani. Fann svo apotek til ad lina kvalirnar vegna allra bitanna...... Piazza maggiore er stort og fallegt, med dufum sem fljuga svo fallega um ad eg velti thvi fyrir mer hvort thaer vaeru tjalfadar og a prosentum vid thetta athaefi, yndislegir gosbrunnir, throngar gotur gomul hus og allt i raudum, brunum og gylltum blae.... Held vid thurfum ekkert ad efast um ad her mun eg njota min til hins ytrasta. Og fila i botn ad setjast a utikaffihus og fa mer gott kaffi og horfa a syningar dufurnar flogra um medan eg skrifa postkort eda eitthvad. Sa gedveika utilistamenn adan sem spiludu uppahaldskaflan minn ur vetrinum med vivaldi a glos og einhverskonar glerpipur og tokst naestum ad lata mig grenja thad var svo flott. Gaf theim allt klinkid mitt.

Hitti stelpu a hostelinu sem hraeddi mig adeins med husnaedismalin thvi hostelid er vist yfirbokad og hrikalegt ad finna ibud. hun er buin ad leita i viku og ekkert fundid og allt er hrikalega dyrt. Eg hef thvi fram a manudag og eftir thad er eg a gotunni. Husnaedismal siggu klikkudu eitthvad sokum misskilnings og erum vid thvi badar a gotunni allavega til 15 sept tha er moguleika ad hun fai herbergi. En eg hef fulla tru a ad thetta reddist. Eftir ad eg las alkemistan finst mer bara eins og veroldin leyfi ther thad sem thu att ad fa, og ef thad er min orlagakostur ad laera a italiu tha hlytur ad opnast taekifaeri sem reddar mer stad til ad bua a. Eg endurtok thetta hundrad sinnum i hausnum a mer thegar eg var ad fluga hingad, og flugvelin lendi i hverri okyrrdinni a eftir annarri og thessi litla easyjet vel skalf og titradi og hoppadi i allar attir og eg atti alveg eins von a ad hun myndi hrynja i sundur a hverri minutu. Eg var nanast komin a thad stig ad bidja til aedri mattarvalda ad leyfa mer nu allavega ad sja italiu adur en kaemi ad daudastundinni, og thad roadi mig i alvorunni ad eg var svo fullviss um ad minn timi vaeri bara ekki kominn. Eftir a ad hyggja tha fer eg i filu uti heiminn thvi eg er ekki eins fullviss um samhengi a milli alls, thad er endalaust af atburdum sem eru bara algjorlega tilgangslausir og osanngjarnir hvernig sem a tha er litid. Hvad sem thvi lidur, tha tokst mer thetta ferdalag, fjorir flugvellir a tveimur dogum og rutur og gistheimili. Slapp alla leid an thess ad borga yfirvigt!!! He he gerdur min eg thurfti ekki einu sinni ad setja upp blikk augun og saklausa tynda lukkid sem thu radlagdir mer. Hlyddi ther samt og valdi mer karlkins starfsmann hja easyjet, held thad hafi bjargad mer ad hann kludradi sma sjalfur. Thegar eg sagdist vera a leid til bologna, og hann fletti passanum spurdi hann : Do you need a visa to go to spain? Eg hvadi eitthvad thvi eg sa ekki hvad mer kaemi thad vid. En leidretti hans svo....... eg er ad fara til Italiu. Bologna er a italiu. Hann svona lett rodnadi Ohhh right ofcourse og var snoggur ad afgreida mig sennilega til ad losna vid mig og skommina og datt ekki i hug ad gera athuga semd vid tiu aukakilo i farangri.

Thad er annars skommustulegt ad segja fra thvi ad eg var ekki viss um hvort island vaeri i EU. Helt thad og for thess vegna alltaf i thaer radir..... en svo var blad i velinni sem taldi upp londin og island var ekki thar a medal. Tha for eg i hina rodina og aldrei gerdu their neina athugasemd? Kanski vita their tad ekki heldur. Ja vodalega getur madur verid fafrodur, en eg efast ekki um ad althjodabrautar piurnar ur verslo geta fraett mig um oll thau samtok sem island er i og ekki i. Ef thid hafid ahyggjur af fafraedi minni getid bara sent mer pistil um thetta i eins og einum emil.

Eg for offorum a stansted og keypti mer thrjar thykkar baekur sem eg er alveg i vandereadum hverju eg ad lesa fyrst, en er tho halfnud med eina theirra. Eins gott ad taka upp mina elskudu idju ad sokkva mer i baekur, baeta upp fyrir thennan vinnutima thar sem madur hafdi ekki minutu aflogu. Thad er alltaf fyndid thegar eg kemst i bokasafn og birgi mig upp af heilu bunkunum af bokum, sem liggja svo utum alla ibud thvi eg verd ad byrja a theim ollum i einu. Eg hafdi samt ahyggjur hvort her vaeru baekur a ensku a bokasafninu og thess vegna keypti eg mer varabirgdir. Better safe than sorry ha? Samt er eg buin ad finna bokasafnid a netinu og hlakka til ad skoda thad. Best eg fari og finni mer gard til ad setjast i og halda afram med thessa godu bok. Kossar og knus Astulingur




CIAO!!!! Jaeja tha er min sveitt i landi thvi kenndu vid italiu. Einmitt svona bradsnidugar netvelar a hostelinu til ad dunda ser a kvoldin. Buin ad vera her i halfan dag og tynast orlitid i midbaenum, drekka kaffi og rembast vid ad bjarga ser a itolsku. Ungir menn gafu sig a tal vid mig a straetostoppustodinni thvi theim fanst eg ekki itolski utliti og vonudu ad eg taladi ensku, thar sem their tala ekki itolsku. Their heldu thvi fram ad eg vaeri annadhvort snarbilud eda hugrokk thegar eg sagdist ekkert vita hvert eg vaeri ad fara, bara nidur i bae eda eitthvert sembusinn faeri. Hvad um thad, eg er heil a sal og likama thott easyjet velin hafi verid vid thad ad lidasti sundur a leidinni svo mikid turbulance var i gangi, og eg var farin ad bidja til aedri mattarvalda ad leyfa mer allavega ad komast til italiu adur en eg mundi deyja. Skrifa meira thegar eg kemst i almennilega tolvu. Kvedjur itala asta




Krakkar mínir komið þið sæl!!! Nú er að styttast í þetta hjá kerlu, ein nótt eftir á fróni og á morgun legg ég loksins í hann. Ég er eiginlega fegin því þetta er búið að standa svo lengi til að ég er orðin leið á að bíða. Og geta ekki um annað hugsað en að bráðum bráðum sé ég að fara. Öll pökkuð og með of mikið að venju, hvernig á maður líka að flytja og taka bara með sér tuttugu kíló? Einum of snúið fyrir litlu mig. Er samt búin að skera niður í rétt rúm þrjátíu sem mér finnst vel af sér vikið.

Bælið bíður, ég bið að heilsa ykkur og næst þegar ég tjái mig hér verð ég sveitt í bologna!!!! Vonandi æsileg skrif framundan!!!




tveir sólarhringar

........það er að koma að því.....ég er loksins af fara. Hætt að vinna gott mál, ekki búin að pakka eða neitt slíkt enda verð ég að gera allt á seinustu stundu annað fer mér bara ekki. Fór áðan niður í "gamla" vinnustaðinn ss. síðan um helgina og þekkti án gríns ekki sálu annan en veitingastjórann því allir hinir eru hættir eða reknir eða farnir í skóla. Mjög undarlegt, en hann er ágætis félgi minn og splæsti á bæði mig og systu mat. Mikið á hann skilið samúð fyrir að sitja eftir með þetta allt saman.

Lokadjammið var tekið á laugardag, kíkt í verkfræðipartý sem var að minnsta kosti athyglisvert. Ekta íslenskt, að þekkja engann en þekkja samt flesta, því þessi var í versló og þessi var með þessum í bekk og þessi var í MR og þessi er kærasta þessa og þar fram eftir götunum. Samt er maður síst á heilsast nótunum við þetta fólk. Undarlegt athæfi. Ég er oft að ergja mig á því hvað fólk er stíft hérna og þar með talið ég, maður kann ekki við að stökkva á fólk og spjalla því maður gæti verið að "trufla" eða hvur fjandinn er málið? Sérstaklega er asnalegt þegar maður þekkir einhvern og veit að viðkomandi þekkir þig lika og þá tekur við svona frosið móment þar sem fólk tekst að fela það að það þekki viðkomandi, með þvi að snúa sér annað eða horfa stíft á vegginn eða út um gluggann. Er eitthvað að? Eru íslendingar meira á harðahlaupum en annað fólk? Harðahlaupum vegna feimni eða kulda eða yfirlæti eða einhvers sem engin veit hvað er.

Hvers vegna þarf maður líka alltaf að falla í sama farið? Við gerðum okkar besta til að forðast sömu þreyttu staðina og fórum á 22 til ásu,ránar&andra og það var aldeilis ágætt þar. Hittum ítali, og mér til mikilllar skemmtunar þá hét einn þeirra Fabio. Ég held ég muni ekki geta hamið mit að hlægja í hvert sinn sem ég hitti einhvern sem heitir þetta. Ég veit það er fáránlegt, en ég vona hjartanlega að ég verði aldrei aldrei skotin í neinum fabio, það er bara of fyndið til að geta melt það. Stelpurnar höfðu gaman af því að segja að ég talaði nú ítölsku en ég barðist um á hæl og hnakka til að afneita því. Enda fer það ekkert á milli mála að ég get ekki talað ítölsku fyrir fimmaur, þótt ég skilji orð og orð enda tekur það nú einhvern tíma að fá tilfinningu fyrir málinu. Lýsandi fyrir það að ég skrifaði - forse italia efst á síðuna mína. Hafði þó horft aðeins á þetta og velt fyrir mér hvort það væri rétt skrifað en mundi samt alveg eftir þessu orði í einhverri bók svo ég hugsaði ekki meira um það. Jæja fórum í mat til eddu í gærkvöldi, ég erla og gebba og þá gat nú erla skilað til mín frá vinkonu sinni sem hún var með úti að forse þýðir einmitt kanski. Áfram ítalía er skrifað forze italia. Svo hún var nú ekki að skilja að það stæði - KANSKI ÍTALÍA, efst á síðunni fyrst ég væri ákveðin í að fara.......... Jæja best væri að ég gæti haldið fram að þetta væri allt samkvæmt plani!!! Það er hvort eð er allt í lausu lofti..... hver veit hvað verður...... Whatever, ég er bara svona nettur fáviti, gott og gaman að því.

."Myndirnar,myndirnar, svekkelsi að fabio myndirnar eru ekki betri en raunin er, vonandi hafa allir góða mynd í kollinum af heilu partýi að gera fabioleikfimi af mikilli innlifun þetta var frábært. Allavega þá er afgangurinn af myndunum komin á vefinn og líka myndir úr REYKJAVÍK WING FESTIVAL2003




SEX.

Já það er ekkert grín að það eru í alvörunni sex dagar þangað til ég hverf á braut. Vonandi á vit ævintýra, þetta er allt mjög óljóst, ég veit ekki hvar ég mun búa, ég veit ekki hvað ég er að fara að læra, ég veit ekki neitt. Og það er alveg brilliant. Ég er með útprentun á flugmiða frá london, ég er með rafræna skráningu á gistiheimili í london og hosteli í bologna í fjóra daga eftir að ég kem út. Eins gott að mér takist að redda mér íbúð á þeim tíma.........það reddast án efa, annars verðum við sigga bara að blikka einhvern og fá að gista á sófanum. Ég hef fulla trú á að heimurinn smelli saman að lokum.

Á morgun er seinasti laugardagurinn minn hérna og í tilefni þess ætla ég að reyna að draga einhverja út í öl leiðangur, bara svona rétt að kveðja næturlífið. Reyndar mun ég ekki sakna miðbæjar reykjavíkur að því leyti. Hann er fyrir löngu orðin þreyttur, þótt mér hafi líkað við við búlluröltið sem er orðin fastur liður hjá okkur. Sem sagt ef stefnan er yfirhöfuð tekin á bæjinn, sem er ekki oft þá er blátt bann við löngum röðum og dettur ekki í hug að borga inn heldur. Nú á ég eftir að vinna svona 7 klukkutíma á morgun og svo kem ég aldrei aldrei aldrei aldrei aldrei aldrei aldrei aldrei..... þangað inn aftur. Ég held mér hafi tekist með herkjum að redda vöktunum mínum afgangin af þessari helgi. Rúmið mitt hefur verið svo þráð í alla tólf tímana sem ég svitnaði í vinnunni, vegna þessa hræðilega góða veðurs. Og JÁ það er hræðilegt, allavega þegar maður þarf að horfa á það út um gluggann frá morgni til kvölds og meira segja kafna úr hita því sólin breytir salnum í gufubað. Fyrir utan að allir þeir fjögurhundruð sem datt í hug að éta óhollt í kvöld gerðu pleisið frekar svona hitamettað. Here I come my faithful bed.




HÁPUNKTUR DAGSINS:

........ég fékk að fara fyrr úr vinnunni. Hvenær gerðist það seinast? Og nú hef ég loksins fengið hálft kvöld til að gera ekki neitt, éta afganga úr ískápnum, glápa á einn þátt og hanga aðeins í tölvunni, og afleiðing þess er að ég er loksins loksins búin að troða þessum digital ammlismyndum inná alheimsvefinn. Eflaust henni auði til mikilllar gleði!!! Samt verst að margar bestu myndirnar voru teknar á venjulega vél, svo þið verðið að bíða spennt eftir myndum af FABIO hópleikfiminni og mér með ammlisdressið frá Árnýju, kórónu, bleika eyrnalokka og bleika hanska með loðkannti. Einsog allir vita er bleikt alveg minn uppáhaldslitur.... hmmm.... og þessvegna var ég í skýjunum yfir þessari gjöf.

Ég hef líka alveg gleymt að tíunda allt sem ég græddi í þessu boði, því ég fékk alveg gommu af gjöfum sem ég átti alls ekki von á en var þó auðvitað mjög ánægjulegt. Hér með þakka ég öllum kærlega fyrir mig yndislega fólk sem ég þekki. Til dæmis fékk ég risastórt handnuddtæki með ýmsum fylgihlutum og innfrarauðu ljósi, sem engin veit hvað gerir en hljómar þó mjög dramatískt. Ekki slæmt fyrir aumar axlir eftir alla vinnuna, það hefur þó ekki fengið nóga notkun, ég ætti að halda nuddboð. Þar sem allir kæmu fengju fótabað og andlitsmaska og róandi tónlist og svo mundi ég nudda þá með olíu og græjunni. Það er hugmynd...... Svo fékk ég líka ermar, nei ekki peysu heldur ermar. Og þær eru sko ekki einsog ermarnar sem voru í tísku í fyrra, samkvæmt afgreiðslukonunni. Þetta seldi ermarnar um leið, því ásu fanst svo makalaust fyndið að eintómar ermar hefðu einhverntíma áður verið í tísku yfirhöfuð. By the way, eru ermar í tísku? Mömmu hennar fanst þetta þó mjög ósmekklegt, hún hafði aldrei vitað til að flíkur væru seldar í pörtum...... Ég fékk líka lítin félaga sem er í ekta liederhosen og tekur besta jóðl lag í heimi. Við vældum úr hlátri yfir honum...... Bara einu sinni eeennnn, og létum hann jóðla í þrjúhundruðþúsundastas skipti.... Annar lítill mjúkur félagi sem er í peysu með íslenska fánanum, ef ske kynni að ég gleymdi því nú hvaðan ég væri úti á ítalíu. Ég fékk mjúka pakka og harða, peysu og tónlist (Queens of the stone age, sem er mjög góður) minnisbók og sjal og you name it bara. Ég fékk meira segja 5tíma ljósakort hér í grafarvogi til að ég gæti nælt mér í eina freknu eða svo fyrir ferðina, mjög kærkomið.

Þó, var ég ekki á því í gær í vinnunni. Ég ákvað nú að drífa mig í einn tíma fyrir vinnu, því það væri svo hressandi. Byrjaði á því að ruglast á stofum en karlinn sem var að vinna var hinn almennilegasti og seinkaði tímanum meðan ég strætóaðist. Jæja, línan mikla :Þolirðu ekki alveg nýjar perur? hefði nú átt að hringja einhverjum bjöllum hjá fröken mér sem er ekki vanasti ljósafarinn í heimi. En ég er svo kúl að ég sagðist nú halda það. Jæja, það var heitt og notalegt, allavega vel sveitt því er ekki að neita. Og maður getur ekki annað en hugsað með sér, hvers lags bilaða hluti maðurinn hefur fundið upp. Þarna liggur maður í hávaðasamri samloku og kófsvitnar í gervisólbaði og steikir á sér húðina. ? Af hverju í ósköpunum? Því það er fallegt. En mér finnst gott að vera soldið heitt í smá stund, og hressandi að fá freknur. Ef þetta væri lokin á sögunni væri ég lukkunnar pamfíll. Svitapollurinn er svo yfirgefinn, meira segja snemma því ég vildi ekki taka neina sénsa. Maður skolar sig og skokkar í meiri strætó. Nokkrum tímum síðar er sannleikurinn komin í ljós. Eða þannig, sko í dagsljósið ekki gerviljósið... hi hi hi

Auðvitað er ég skærbleik á bakinu og bringunni, klæjar og þoli ekki brjóstahaldarann. Litla lúðabarnið ég sem gleymi alltaf að ég þarf meira segja sólarvörn til að fara í ljós. Þakka þó mínum sæla að ég læt ekki plata mig aftur í túrbóbekk einsog hérna um árið þegar anna margrét vinkona bauð mér í ljós. Tróð mér í einhvern ofurtúrbobekk og ég var á lit einsog karfi um allan líkaman og þurfti nánast að smyrja mig alla í jógúrt og liggja kjur á satínlaki. Hvur andskotinn, það sem ég legg á sjálfa mig. Það er nú ekki einsog ég verði brún eftir þetta. Það er löngu klárt að setningin fræga sem flýgur manna á milli : RAUTT VERÐUR BRÚNT, á alls ekkert við í mínu tilviki. Rautt verður bara bleikt og svo aftur hvítt. Ég ætla mér samt að klára ljósakortið af þrjósku einni saman, bara muna eftir sólarvörn á viðkvæma húð, - Fínt að venja þessa aumingja húð á smá hita, það verður nóg af honum úti.




Spurning dagsins hlýtur að vera hvort hún ég sé týnd og tröllum gefin

Svarið kemur víst strax um hæl og er onei nei ég er á mínum stað og það er að sjálfsögðu vinnustaðurinn. Ég get lofað ykkur því að þeir lesendur þessa bloggs geta í 99% tilvika náð í mig þar. Er einmitt að skríða þaðan nú klukkan eitt eftir miðnætti. Athyglisvert einungis ef litið er á þá staðreynd að það lokar klukkan ellevu. En þegar maður þarf bæði að hjálpa til við þrif í eldhúsi og gera upp með einum slíkum starfskrafti þá er það ekkert skrítið.

Hvað um það vinnumál eru leiðinleg og fínt að ég er hætt eftir aðeins rétt rúma viku. Og þarnæsta föstudag verð ég á youth hosteli í bologna ásamt eflaust allra þjóða kvikindum nema íslenskum. Náði í dag að skutlast út um allan bæ og sækja um allt frá framfærsluvottorði uppí lín og tryggingarbleble E128 og fleira skrítið og skemmtilegt. Einhver sagði mér að ég þyrfti meira segja læknisvottorð og fæðingarvottorð. ? Skritið mál allt saman, hér heima valsar maður bara um og segir kennitöluna sína því allt er skráð í þessum og hinum gagnagrunni. Hef held ég aldrei séð fæðingarvottorðið mitt, en grunar þó að slíkt sé til. Sönnun þess er víst ég sjálf..... Í einum slíkum útrétting í dag, er ég á kafi í skipulagningu og með fullt fang af pappírum að troðast út úr bílnum hennar mömmu( sem ég er svo heppin að vera með í láni, því pabbi er á sex daga göngu um kárahnjúka....) Allavega, mér tekst að troða mér út úr bílnum ásamt öllum pappírum og græjum en þegar ég labba í burt frá bílnum rennur að mér slæmur grunur, ég strunsa hratt til baka...... og já já grunur minn er réttur, HELV. lyklarnir dingla bara í sakleysi sínu inni í læstum bílnum einsog til að hlægja að mér sem er ekki par hrifin af húmornum. Tvístíg aðeins og velti fyrir mér lausnum frá löggunni til gebbu vinkonu, en dettur fátt gott í hug svo ég hringi í mömmsu. Sú glotti nú bara við tönn og sagði mér að taka strætó uppí grafarvog að sækja þá. Með viðkomu í vinnunni hennar til að sækja húslykla. Hmmmm engin gleði í gangi hjá mér.

Ég sló þessu bara uppí kæruleysi og fór í bankann, þjónustufulltrúin var þessi líka yndælis kona sem var voða hjálpsöm og yndæl. Eftir þetta ágætis viðtal sá ég að þetta var allt saman heppni í óheppni. Ég meina, þvílík heppni að ég tók veskið og símann með inn og gat þessvegna farið og keypt mér inneign og hringt, þvílík heppni að það var sól alveg í klukkutíma því ég var bara á peysunni - jakkinn sat og hló með lyklunum inní bíl. Og ég átti meira segja strætómiða svo ég komst í tryggingarmiðstöðina fyrir fjögur og svo til mömmu sem !!! fann lyklana oní tösku og ég þurfti ekkert að fara uppí grafarvog. Án gríns þá er ég barasta lukkunnar pamfíll. Aumingja ása sem var svo óheppin að hringja einmitt í sakleysi sínu og afboða komu sína á kaffihús þegar ég var að uppgvöta lyklamálið og var heldur betur úrill og urraði bara á hana þegar henni fanst þetta ögn fyndið. Hafði nú ekki snefil húmor fyrir umkomuleysi mínu, og fanst ég heldur betur einmanna. Sorry mama ace, ætlaði ekki að skeyta geðvonskunni á þig. Á rölti mínu um miðbæ reykjarvíkur og nágrenni, sá ég alveg gommu af túristum í skærlitum goritex jökkum og líka fullt af bakpokafélögum og minnti það mig óþyrmilega á að eftir tvær vikur verð ég ein og týnd með bakpoka í leit að skrifstofum og húsnæði.

Það styttist svo hratt að ég veit ekki hvernig ég á að höndla þetta mál allt saman. Mig langar svo að hafa tíma til að njóta seinustu dagana, hitta fólk en svo er ég bara á kafi í vinnu og þegar ég er í fríi hefur engin tíma til að leika við mig. Ég á meira segja ennþá eftir að pakka niður herberginu mínu auk þess að pakka niður dóti. Það er engin vafi á að þetta hefst allt saman, en þetta ergir mig bara smá. So much to do so little time.....




Pésar um lönd og strönd

Það er svo langt síðan ég nennti að skrifa eitthvað af viti að ég er alveg ringluð. Maður dettur nebla úr stuði við að tjá sig um líf sitt þegar fátt er að gerast. Sem þó er einhver mesta lygi sem ég hef farið með í dag, enda er ég búin að vinna einsog geðkjúklingur og æsa mig daginn inn og út yfir öllu því sem miður fer á búllunni, og yfir því að ég sé lítils metin en þó nógu mikils metin til að vera skilin ein eftir með staðinn sem er með allt niðrum sig í starfsmanna málum og sit ég því í súpunni að vera veitingarstjóri, vaktstjóri og nánast starfsmannastjóri líka meðan allir fara í frí og spóka sig meðan ég þarf að afgreiða snarbilað fólk sem á við geðræn vandamál að stríða eða bara yfirdrifið frekt og hefur síst af öllu samúð með hinum sem eru starfsfólk í þjálfun. Og þetta geri ég allt að því virðist í sjálfboðastarfi, því ekki fékk ég launahækkunina sem ég bað um, það virðist því sjálfsagt að ég gefi geðheilsuna í þetta fyrirtæki sem ekki gerir neitt fyrir neinn jafnvel þótt þeir geri allt fyrir þá.

Einsog sjá má er þetta ekki mál sem sniðugt er að brydda uppá samræðum við mig um þessa dagana því þetta er sko bara inngangurinn að ræðuhöldunum sem ég hef undirbúið í hausnum undanfarna daga. Verst er að ég veit að ég mun ekki ná nema broti af þessum vel skipulögðu reiðiræðum út og þá bara í vitlausri röð. Ofan á þetta allt saman þá fór ég á djammið á laugardaginn, byrjaði illa þegar ég missti af strætó við að brjóta heila rauðvínsflösku ofan í töskuna mína sem betur fer fóru bara smáslettur á fötin mín þegar ég skemmti mér við að þrífa allt gólfið í staffaherberginu og allt lyktaði einsog margra vikna gamall róni. Ég seldi næstum sál mína fyrir leigara í kóparvoginn þar sem ég var næstum æf af þreytu og ómögulegheitum en þar tóku á móti mér næstum of glaðir álfar sem skoppuðu um með vængi og glimmer. Brúnin tók þó aðeisn að liftast eftir sturtuna í næstum ókunnugu húsi og smá öl í kroppinn, svo við tölum nú ekki um hvíta vængi og massívt af glimmeri. Hver getur verið geðvondur með vængi?

Í miðbæ reykjavíkur var mikil stemming, við skoppuðum um og vöktum auðvitað athygli, af ýmsum toga. Flestum fanst við sniðugar, hey þarna eru álfar....... svo heyrðist úr fjarska NEI FLEIRI ÁLFAR, og þá gat maður nú runnið á afganginn af þáttakendum Reykjavík wing festival. Mér tókst meira segja að snúa á eina plebbastelpu sem setti upp svipinn og spurði mig - Hvað - er eiginlega málið með þessa vængi - með mikilli áherslu á hvað og síðan á málið. Ég setti upp smá svip á móti, halló! Við vorum á reykjavík wing festival og þar sem það hljómar svo pro´ féll hún alveg kolflöt og bakkaði með attitjúdið; já..... æ já einmitt hvað var það aftur...... ætlaði nú ekki að fara að viðurkenna að fylgjast ekki með kissFM hátíðum helgarinnar. Ég hló mikið þegar svipurinn kom á hundraðkílómetrahraða til baka eftir að ég hallaði mér að henni og sagði að við værum bara sex þáttakendur í ár en tilkynnti að það yrði selt inn að ári.

Já, við stóðum okkur nokkuð vel í að promota þessari hátið og var því vel tekið, ungur drengur fékk meira segja að prófa mína vængi og fyrir það fékk ég óumbeðið fullt af drykkjum og auður meira segja líka. Helvíti gott trikk þessir vængir. Enduðum svo í einkennilegasta eftirpartý í manna minnum þar sem frændi hennar ásu tók á mig línur sem fóru alveg með eftirstöðvar geðheilsunnar, lokahnikkurinn var þó að mér fanst lítið mál að splæsa fimmþúsara fyrir pizzu á liðið. Blóðugt mál allt saman, fyrir þennan pening gæti ég fengið flug frá englandi til bologna. En það þýðir lítið að gráta guðmund....... daginn eftir tók við væg þynnka sem var góð tilbreyting frá fyrri djömmum og hið besta veður sem við auður og ása tókum okkur til og strolluðum um miðbæinn skoðuðum frábæra ljósmyndasýningu og fórum í kolaportið. Þangað til góði dagurinn endaði á vinnunni einsog venjulega.

Það er annars í fréttum að ég átti ammli í gær og það var frábært fékk loksins frí þótt ég hefði verið í símanum í svona tvo tíma samanlagt við að redda hinu og þessu og svarta samvisku yfir því að láta ekki sjá mig heilan dag.... þótt það væri frídagurinn minn. Það er náttla eitthvað alvarlegt að mér að fá samviskubit yfir að vera í fríi þegar ég er í fríi þótt ég sé alltaf þarna aukalega. Allavega, hún gebba mín er einmitt komin til landsins á sama tíma og erla er farin frá landinu, ég er glöð að hafa einhvern og þær skiptu út næstum uppá dag. Ég sá hana gebbu fyrst í gær, og lágum við saman fáklæddar og sveittar og endurnýjuðum kynni við naktaklúbbinn. Svo fullkomnuðum við daginn og fórum útí búð og versluðum stóra pizzu og kippu af corona í flippflopp skóm og stuttbuxum og héldum svo áfram að flatmaga í garðinum hjá henni. MJÖG MJÖG GÓÐUR DAGUR. Næstum því óraunverulegt, hvenær er svona gott veður á fróni. Annars fæ ég örugglega fljótlega leið á hita, nú þegar tuttugu dagar eru í það að ég verði í hitamóki og vel sveitt daginn út og daginn inn.

Á laugardag er hinn ammlisdagurinn minn, en einsog ég er búin að tilkynna þá er það sá sem er á hvolfi..... þúst 6 og 9 snúðið þeim sitt á hvað.... Já og þess vegna ætla ég að vera á hvolfi þann dag og það kvöld ásamt öllum sem eru til í að vera á hvolfi með mér!! Þema kvöldsins er GÍGALÓAR OG GLYÐRUR og verður boðið uppá mörg skemmtiatriði í boði hússins. Ég vona sannarlega að allir sem ég hitti taki þátt í þemanu með okkur. Svo er ég líka með þetta líka rokna skot í gítarpartýum og sé í anda að fólk sitji útá palli og tralli og syngi í góða veðrinu með öl í hendi. Það er ávallt stemming að glamra á gítar, döfussins bömmer að ég er ekki ennþá búin að læra á gítar sjálf svo ég geti haldið uppi stuði sjálf og þurfi ekki að galdra fram einhvern annan til slíks brúks. Það er þó kaldhæðnislegt að þó afmælisdagurinn minn sé í sjálfu sér gleðidagur, þá varð eitt hið mesta stórslys í allri mannkynssögunni á þessum sama degi. 6.ágúst þegar kjarnorkusprengjan sprakk í Hirosima. Hræðilegt. Og ennþá verra er kanski að hitt stærsta stórslys sögunnar var 9.ágúst þegar síðari sprengjan sprakk í Nagasakí. Ég vona bar að fólk miskilji ekki að haldi að ég sé að halda uppá sorglegustu atburði sögunnar. Onei, þetta er bara enn ein tilviljunin í þessum heimi rétt einsog að sambýlismenn heiti sömu nöfnum eða eigi ammæli sama dag og auður, eða að fólk gisti óvart á sama stað. Veit nú um einn sem fór til london og gisti óvart á sama stað og auður gerði fyrir mörgum árum, og svo fór viðkomandi til köben og gisti þar sem ása átti heima í hálft ár. Hversu líklegt er það?

Jæja pésarnir mínir, nú hvet ég alla til að hella sér í gígaló og glyðru þemað og koma svo með fleiri sniðug atriði eða tilþrif. ps. Aðalnúmerið er Guddi og dansinn hans frægi - You sexy motherfucker...... -og fleiri óvæntar uppákomur sem innihalda stórstjörnur súludans og snilld ;)




Það er ljóst að kvöldið í kvöld verður VÆNGGEFIÐ, og hef ég uppi háar hugmyndir um skemmtanagildi þess. Í morgun er ég eiginlega búin að vera í móki úti í garði með bók og sofa með teppi þegar sólin ákvað að fela sig bakvið ský. Mjög þægileg afslöppun eftir vinnugeðveikina seinustu daga. Ég er ekki sátt við þá yfirmenn sem skilja tvo vaktstjóra eftir í tvær vikur með eingöngu nýtt starfsfólk, og ég er heldur ekki sátt við allt þetta helv. fólk sem ákveður að fara á staðinn minn um verslunarmanna helgina. Er fólk ekki á leið útúr bænum? Það hefur allavegana verið gert ráð fyrir því og við undirmönnuð dauðans, en þá bætir fólk um betur og er barasta veikt í þokkabót. Þetta er ekki helgin í að redda nýju fólki. Jæja ég ætla bara að slá þessu öllu saman uppí grín, er búin að ná góðri afslöppun og fer núna í vinnuna og baka brosandi, helst syngjandi og hef bara húmor fyrir geðvondu fólki. Ef þau velja að skeyta skapi sínu á saklausu starfsfólki þá er það þau sem eiga bágt ekki ég. Næ bara ekki uppí það að fólk skuli bíða í röð næstum því hringinn í kringum húsið og sé svo hissa á því að maturinn sé ekki komin á borðið um leið og það sest. Ekki rökhugsun fyrir að fara á þeim bæ.

En hvernig er hægt að vera fúll þegar maður þarf ekki að loka pleisinu, og getur skotrast í burtu aðeins fyr og blandað sér í hóp vængjuðu stúlknanna jafnvel með einn kaldan í hönd og fleiri í pokahorninu? Fínt mál allt saman. Svo á ég ammli eftir nokkra daga.... he he he hlakka til.








Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com