húsdraugurinn á ekkert nafn ennþá

Ósanngirnin. Maður rífur sig upp á rassgatinu í frostsólinni og mætir með garnagaul vopnaður slímlosandi hóstamixtúru og strepsils eldsnemma á þjóðó í veikri von um að grípa ljósritið sem ekki er til útláns um Hið Óhugnarlega e. Freaud og vera nú búin að lesa svona einu sinni fyrir tímann. Kíki á netið um leið og ég loka greininni um af hverju menn finni til óhugnaðar og þá er búið að fella niður tímann í dag. Hann hefur fundið á sér að ég hafi lært. Díses.

Það er húsdraugur á Eiríksgötunni. Ég er ekki búin að finna hvað hann heitir en hann er greinilega ekki vondur. Stríðinn þó með endemum og oft heyrir maður hurðina opnast og enginn kemur inn. Hann hefur ást á suðrænni sveiflu því í gær byrjuðu græjurnar á ganginum alltíeinu að blasta santana meðan við sátum inní herbergi að horfa á sjónvarpið. Í annað skipti var ískápurinn galopinn þótt enginn hafi verið inni í eldhúsi. Honum líst greinilega illa á heilsumatinn sem þar var og hafði ekkert fengið sér. Sögur herma að dýr hafi mikla skoðun á draugum svo fyrst kötturinn er sáttur hef ég ákveðið að hann sé góður og bara velkominn sem fimmti leigjandinn. Jah, eða kannski er hann upprunalegi íbúinn hver veit. More the marrier eða hvað.....

ps. Lýsi yfir óánægju minni með studygroup hf. í dag. Var boðuð á fund í odda og ætlaði að slást í hópinn en enginn af þeim lét sjá sig. Fékk þó ásu kaffifélaga í samsæti. Vara við TúSSóL hóstasaft. Lyfjafræðingurinn lofaði mér að hún væri ekki vond en hún er ógeð.

kaffismaffilaffikaffi

Sparnarður dagsins fólst í að brugga rótsterkt kaffi í stóran brúsa og taka með sér í studycamp í odda. Þar sem heimalærdómur hefur farið förgörðum var málið að læra í skólanum. Hálfum brúsa síðar er koffínsjokkið í algeymingi. blaðsíðurnar ólesnar, bloggheimurinn þaulskoðaður, hlátrasköllin vekja illar augnagotur. Heimapróf á döfinni. Matarpása, kaffipása, súkkulaðipása, klósettpása og jú neimit.

Þökkum skilað til nemendaskrá, skrifstofu hugvísindadeildar, skorarformönnum ítölsku og listfræði, alþjóðafulltrúa hugvísindadeildar og fleiri sem ég hef hitt undanfarið í skipulagningu. Ég er formlega á leið að útskrifast um leið og og ritgerð verður lokið. Ég ætla sýna fullorðinleika minn og námsþroska í að fara ekki til útlanda á haustmisserinu.

Infundibulum. Stilkurinn sem tengir heiladingulinn við undirstúku heilans. What is greatness, cultural and anarchy. Enskar bókmenntir-holy willys prayers á skosku Efnahagsaðstoðin 1948-1953.

Fjöllærdómslegt borð hérna í odda. Kaffið er að verða búið. Einsog í partýi hafa desibelin hækkað með fjölda kaffibollanna.

Klukkuð hef eg verið. Já og klikkuð líka sennilega en hér eru fimm tilgangslaus atriði um mig. Nr.1 Ég týni hlutum. Ég á fylgihluti heima hjá ótrúlegast fólki í heiminum þar sem ég varla kom inn úr dyrunum en týndi samt veskjum, vettling, klút, hárdóti eða einhverju. Hef grenjað í ófá skiptin sem ég týndi húfu (þær skipta sennilega tugum, sérstaklega hannaðar, prjónaðar, þæfðar af mömmu, skelfilegt) Mjög vinsælt að týna símum líka. Seinast í gærkvöldi týndi ég símanum mínum á sirkus. Fæ næstum aldrei neitt til baka. Í dag er þetta næstum virkt og óvenju hjartagott fólk á sirkus í gær því hann reyndist vera þar ennþá í dag. Skrítið.

Nr.2 Ég hef leynda stjörnudrauma sem munu aldrei rætast því ég er haldin framkvæmdafötlun.

Nr.3 Fór á nokkur hestanámskeið á árum áður og var ekkert svo léleg. Ætlaði að búa í sveit og hafa kýr og allt. Þetta var fyrir gelgjuna, en þó eftir að ég hætti við að vera ballettdansmær sem væri bakari í frístundum. Mömmu fanst það fyndið en ég sá ekkert ósamræmi í starfsgreinunum.

Nr.4 Það er búið að heilaþvo mig í að þurfa alltaf að gera eitthvað gáfulegt eða praktískt og þar með eyðileggja fyrir mér almennt hangs með innbyggðu samviskubiti. Liður í þessu er að ég er með áráttu í að búa til plön sem ég fer ekki eftir.

Nr.5 Ég kann varla að prjóna né sauma þótt mamma sé textílhönnuður og er vonlaus í fjármálum, auk þess sem eina skiptið sem ég hef fallið í einhverju var á jólaprófum í rekstrarhagfræði og bókfærslu þótt pabbi sé hagfræðingur. En er vel upp alin samt.

ps. er að deyja úr lærdómsleiða og marxískum pælingum. Af hverju vill gerður ekki gera handa mér kaffi og færa mér í rúmið með nammi? Af hverju er svona mikið rok sem stendur beint uppá gluggann minn sem er ekki hægt að loka svo ég er undir teppi með frosna putta alveg einsog á ítalíu. Af hverju líður tíminn svona hratt þegar maður hefur lítið af honum en hægt þegar maður vill að hann líði? Af hverju var uppselt þegar ég ætlaði að skella mér bara á flug til danmerkur í morgun? Af hverju á ég ekki varasjóð sem hannaður er til að standa straum af útlandaferðum á miðri önn í miðjum lokaritgerðarskrifum?

merda merda merda

OK. Note to self; ef þú kveikir næstum þvi í vinnustaðnum þínum í miðri söluræðu og veldur því að allt angar af viðbjóðslegri plastlykt næsta klukkutímann eða meira þá ertu kannski á röngum vettvangi.

Gulrótarsúpa, nanbrauð og hummus. Eina góða við að ég fór líka að vinna í gærkvöldi á grösunum.

aukavakt á laugardögum, fuss

ókeypis kaffi í vinnunni. Stór plús. Hlunkahefti af ólesnum greinum um menningarfræði innan um rafmagnstæki af öllum gerðum. Skrítin samsetning.

Uppi á háalofti í grafarvogi leynast ótrúlegustu hlutir. Mamma er haldin mun meiri -ekkihendaáráttu- en ég. Eða hefur meira pláss til að geyma. Rakst á pónýhest með röndótt hár, kerrupoka utan af svörtu dúkkunni sem ég valdi mér þegar ég var sex ára (ömmu minni til mikillar undrunar) sem hét til skiptist sigurður, guðmundur eða óskar. Engin skilur hvaðan þessi nöfn komu til mín. Risastór taska með ull, eiginlega heilt fjárhús sem mamma geymir til framtíðar ullarpeysuprjóns. Gamaldags taska sem litli bróðir minn fyllti af nauðsynjum ef hann ætlaði að flýja heimilið (meðal annars gamall sparijakki, ullarrýja fyrir kuldann og skræpóttar pilsbuxur) Sömuleiðis fannst poki með gömlum kjólum úr guðrúnarbúð, einn af þeim skósíður og svartur með týpísku 30´s sniði. Þemapartýinu reddað á einu bretti. Rauður varalitur, sígarettumunnstykkið og bylgjur í hárið og ég verð orðin dularfull með martiniglas.

Það er lok september. Yfirprófessorinn hlýtur að elska mig innst inni því mér virðist sem ég fái eftir allt saman það sem ég vonaðist til. Nú þarf ég bara að ljúka nógu mörgum einingum til að fá einhver námslán og unga út einni massívri, akademískri og metnaðarfullri lokaritgerð um eitthvað mikilvægt og ég er skrefi nær að vera á öðrum stað en núna.

Ölvið ykkur

Við eigum sífellt að vera ölvuð. Allt er undir því komið: það eitt skiptir máli. Ef þið viljið ekki finna ógnarhramm tímans leggjast á herðar ykkar og sliga ykkur í duftið, þá verðið þið að ölva ykkur viðstöðulaust. En með hverju? Víni, skáldskap eða dyggðum, eftir geðþótta ykkar. En ölvið ykkur. Og ef svo ber við á hallartröppunum, á grænu grasi einhvers skurðar, í grárri einveru hússins, að þið vaknið og ölvunin hefur dvínað eða er horfin, þá spyrjið vindinn, ölduna, stjörnuna, fuglinn, klukkuna, allt sem flýr, allt sem emjar, allt sem veltur, allt sem syngur, allt sem talar, spyrjið hvað tímanum líði; og vindurinn, aldan, stjarnan, fuglinn, klukkan munu svara ykkur: "Það er ölvunarstund!" Losið ykkur undan þræsldómsoki tímans með því að vera sífellt ölvuð. Af víni skáldskap eða dyggðum allt eftir geðþótta.

Baudelaire, úr litlum prósaljóðum

Það mætti kannski halda að ég sé gengin af göflunum eða djammæðið að taka yfir eftir lesturinn, en þessu ljóði dreifði einn prófessorinn í dag í menningarfræðikúrs. Hressandi hugleiðing frá öndverðri nítjándu öld fyrir helgina. Minni í leiðinni á þemapartýið/innflutningspartýið mikla á laugardaginn. Millistríðsáraþemað í algleymingi og glamúrinn uppúr öllu valdi. ....ölvunarstund....

postskólalíf'

Það laust niður í hugann einsog eldingu meðan ég labbaði niður laugarveginn úr vinnunni rennblaut í fæturnar því ég er ennþá í indverskulegum sumarskóm þótt það sé haglél með rauðblettóttar hendur eftir að skræla tíu kíló af rauðbeðum, að ég hef brjálæðislegar ranghugmyndir um heiminn. Það virðist vera þema hjá mér að gera mér grein fyrir hvað ég hef rangt fyrir mér og ég þoli það ekki. Þessi einstaka elding í haglélinu fjallaði um sjálfblekkingu mína um hvað maður gerir í lífinu. Verandi veltandi því fyrir mér hvað ég gæti farið að vinna eftir jól, komst ég að því að mig langar ekkert mikið að vinna yfirhöfuð. Langar helst að lifa. En hvað gerir fólk í post-skóla lífi? Vinnur. Vinnur frá átta til fimm. Eða tíu til sex og reynir að þvo þvott og lesa bækur eða mála á nóttunni. Draumórar mínir innihalda helst ferðalög og frítíma. Spurning um almenna viðhorfsbreytingu um að það þurfi ekki að vera gaman alltaf stöðugt. Og sem betur fer á ég enn eftir nokkur ár í master ogsvofr.

Ég hló mikið af lýsingum cyril franska um daginn frá hestaferðalagi á vestfjörðum, sem hann sagði frábært, en á endanum hafi hann hafi þurft að minna sjálfan sig á það stöðugt; vá ég er á hesti á fjalli á útkjálka á íslandi, þvílík fegurð, vá óspillt náttúran kyrrðin ferska loftið og hvaðeina sem útlendingar heillast af óbyggðum, en eftir helgina hafi hann verið alveg búin á þvi. Dettur þetta stöðugt í hug núna, td. meðan ég sat í tíma og geispaði. Reyndi að hrista þetta af mér og hugsa - þetta er spennandi, ég er að læra einmitt það sem mér finnst áhugavert, ég er heppin, þetta kemur því við sem ég ætla mér að gera í framtíðnni og allt kom fyrir ekki. Mér leiddist.

Miðað við hvað mér er almennt illa við langtímaplön þá er magnað hvað mér er illa við snarlegar breytingar á eigin plönum. Búin að vera að krumpast úr fílu yfir þessu bévítans matsmáli sem fór í lúppu og hring og virðist ætla fella mig aftan frá. Bjóst við að ég fengi allt sem ég vildi, (án þess að vita nákvæmlega hvað það væri en taldi mig vita það samt) og fallast þessvegna hendur þegar ég sé fram á möguleikann að geta ekkert útskrifast þegar mér hentaði. Jafnvel hafi sjálf skapað mér það vesen að fá kúrsa metna að utan sem skyldukúrsa sem ég núþegar er búin með heima og þannig stytt námsferilinn um næstum hálft ár á einu bretti. Geri aðrir betur í að flækja eigið nám. En tveggja daga fíla er yfirdrifið. Hvað breytist hvort eð er?

Náði að nýta fílukastið í að senda harðort reiðibréf til símans og krefjast skaðabóta sökum tuttugu daga netleysi og niðurfellingar á rukkunum á heimasíma og neti sem aldrei var notað. En netið er allavega komið öllum til mikillar gleði.

vinna eða eitthvað minna

Homesick..... ´cause I dont longer know, where home is. Kannast einhver við það að vera með einskonar heimþrá en vita ekki eftir hvaða heimili. Ekki heima hjá mér og ekki heima hjá foreldrunum. Fæ alltaf svoleiðis fyrst þegar ég flyt á nýjan stað. Heimþrá eftir einhverju ótilgreindu. Jafnvel bara næstum einmanna þótt það sé fólk í kringum mig á hverju strái. Skrítið. Núna hefur mér tekist að búa til mitt úr þessari íbúð (með stelpunum auðvitað) og finn góðan anda hérna. Kötturinn kemur sterkur inn nema að því miður er ég lítið í hvítu og þess vegna eru ummerkin nokkuð skýr á fötunum mínum. Hairy, scary larry and yes very. Hún var dáldið skotin í mér (kýs að halda því fram að ég hafi góða áru, en ekki bara að ég hafi dekrað hana nú þegar með því að gefa henni rennandi vatn og klóra í tíma og ótíma) Hún er farin að lauma sér uppí rúm til mín við hvert tækifæri, ástin tók að vísu bakslag þegar ég kveikti á baðkrananum fyrir hana – ok, ég veit, en ég meina staðið vatn er örugglega ógeð- og óviljandi var stillt á sturtuhausinn, vatnsgusan vakti ekki lukku kattarins.

Já þótt daniela hafi kynnt mig fyrir kings of convenience á ítalíu um árið náðu þér ekki að festa sig í sessi fyrr en núna. Youre increasingly long inbraces, are they saying sorry or please?, I dont know whats happening help me. I dont normally beg for assistance, I rely on my own eyes to see, but right now they make no sense to me.

Djöfull er ég væmin, mér finnst þessi rauðu og gulu og grænu tré (fallegir litir....) og logn og rigning svo mikil haustrómantík að það jaðrar við klíju. Dreymandi innhverf stemming. Reykjavík er einsog útlönd þegar maður labbar milli staða í logninu á kvöldin.

Hitti ítalska rassinn minn um daginn, hún reyndist alls ekki vera ítölsk heldur tékknesk en hefur búið þar undanfarið og talar ítölsku og kom með vin sinn Marco (nafngjöfin kemur á óvart, minni á að ég bjó með tveimur slíkum) Þau voru óskaplega yndæl bæði tvö og fékk ég aldeilis æfingu í að spjalla. Shit hvað ég er orðin ryðguð samt, en gaman að finna að ég get þetta ennþá. Þau voru svo glöð að hitta íslendinga sem segir mér að það sé erfiðara en virðist að komast í herbúðir okkar, en ég lofaði þeim að taka þau inn í hópinn og bjóða í partý. Eftir að hafa verið sjálf týnd og ein og mállaus þá finnst mér það sjálfsagt enda líka gaman að hitta öðruvísi fólk.

Vinna... það er eitthvað minna Vinnuhelgin búin og það merkilegasta sem gerðist var að auður prjónaði vettling úr fínu garni úr europris meðan ég rúllaði á henni hárið með magictwister. Allt í allt seldi ég eitt sýningareintak af ryksugu. Get svo sem ekki hvartað undan spjalli á launum.

ljónavog

Þaulseta á kaffihúsum borgarinnar þar sem er þráðlaust net gæti jaðrað við þráhyggju. Samt ekki því ég er að læra, heimildarleitin ógurlega. ´Hægvirkt því ég stunda það ópraktísku system að vita ekki að hverju ég er að leita fyrr en ég finn það. Virkar á öllum sviðum lífsins nema stundum þá veit ég ekki fyrr en eftirá hvað ég vil. Eða vildi. Heimildirnar eru sem betur fer alltaf þarna til að nálgast aftur. Það er þó mótun í gangi hérna, hugmyndir fæðast á vixl og ég rembist við að skrifa þær niður eða skella því inní favorites. Segji einsog ása, kíki á þetta síðar. Erfitt að læra svona, las meira segja í næstum þrjá tíma og enginn áþreyfanlegur árangur sést. Soga að mér upplýsingar einsog massakröftum siemens ryksuga.

Mætti alveg halda að ég hafi búið til playlistann sjálf því hér hefur hljómað heilu diskarnir allt frá blonde redhead, zero 7, rice, yeahyeahyeahs uppí annað sem ég þekki og man ekki hvað heita. Go 22.

Það þarf meira til að fá mig ofan af því að tilviljanir í heiminum séu meira en heilinn í okkur að rembast við að sjá samhengi en eina litla mynd um leyndardóminn um miðla. Við ása skelltum okkur á sýningu í háskólanum á vegum stúdentafélags trúleysingja og efasemdarmanna. Þrátt fyrir að þátturinn hafi verið með endemum amerískur var margt skemmtilegt í honum. Ég varð samt fyrir vonbrigðum um þau sannindi sem hann átti að sýna í blekkingum sjónhverfingarmanna, miðla, stjórnuspeki og trúarofstækismanna því á endanum gekk það bara út á að það væri ekki mjög líklegt. Fólk vill láta blekkja sig og þess vegna rembist það við að finna samhengi í hverju sem er sagt við það. Ég er svo sem hálfgerð hvorki né í trú minni á eitthvað, eðal valtrúarmanneskja sem pikka út það sem henntar mér úr öllu og hef bæði gaman af stjörnuspeki og því fáránlega litla sem ég veit um smáskammtafræði eða hvað það heitir á íslensku. Mér er alveg sama hvernig því er snúið það er meira til heimsins en við sjáum. Það henntar mér líka að útskýra mig byggt á því að ég sé kleifhugi vegna þess að ég er rísandi ljón en samt með tungl í vog.

Skólahvað.

Valmöguleikinn að fara í skólann og fara á netið eða fara á kaffihús og fara á netið.

Spennufall yfir ógnarplani haustsins gerir vart við sig, það þýðir að ég geri ekkert sem var á útprentuðu prógrammi en er samt sérlega upptekin við allt annað.

Sigrún kemur ekkert heim. Hún verður noregsbúi áfram og kannski að eilífu. Get ekki verið þekkt fyrir annað en að heimsækja hana. Þó ekki væri nema til að samþykkja þennan mann sem er búin að frátaka hana frá mér sérlegu viðhaldi í áraraðir. Finnst mér bera sterklega skylda til þess.

Tek undir orð regnhlífarinnar, BArnið ætti að vera getið og jafnvel farið að þroskast en það virðist vera þroskaheft að minnsta kosti er hugmyndaflóðið í kreppu og við tekur gríðarleg löngun til að kasta öllu frá mér og gera eitthvað allt annað. Pabbi bergmálar í hausnum á mér, maður á að klára það sem maður byrjar á.

Engin svör frá skorarformönnum og matsmönnum um námið. Veit ekki enn í hvaða fót ég á að stíga. Haustið er komið í gírinn langt á undan mínu tempói.

Kötturinn er mættur á heimilið. Stór og loðin og hvít og algjör prímadonna. Virðist líka ágætlega við mig, búin að gera sig heimakomna i herberginu mínu og lætur strjúka sér. Vildi að ég væri köttur sem öllum langaði að klappa. Gæti bara flatmagað og malað. Í þessu roki og ofhlaði á verkefnum er kúrstemming í algleymingi.

hvar er adslið?

Netfráhvarf er slæmt. Síminn sveik mig greinilega. Lofaði að flytja netið milli heimila en gerir síðan ekkert í því. Handa og fótalaus.

Háskólinn er með í samsærinu og leyfir mér ekki að komast á netið heldur. Limited or no connectivity er standard tilkynning. Tölvuver eru ekki uppáhaldsstaðurinn minn en þau bjarga netþörfinni smá.

Fátt að frétta en samt allt. Búin að bjarga mér frá hræðilega bláa litnum og mála lista og pússa og hvaðeina. Öll föt ennþá í kössum. Var að fara á hausinn þangað til ég fór og samdi við bankann um námslánin. Ætlaði að kaupa árs strætókort eða eitthvað en keypti hælastígvél í staðinn. Get ekki útskýrt það nema að það greip mig æði, hitnaði alveg í kinnunum við að skrifa undir miða með þessari upphæð. Retail thearapy. Nema veit ekki við hverju. Skólinn er víst byrjaður, eða það er allavega háskóladjamm í kvöld. Veit ekki enn í hvað ég ætla, hvort eða hvað ég fæ metið. Gæti verið að fara að útskrifast um jólin eða ekki. Ég er hvort eð er óreiðufíkill svo ég pluma mig ágætlega í óvissunni. Þar sem ég er enn eitt árið í háskólanum í deild sem ekki hefur nemendafélag því hún er nýstofnuð þá skelli ég mér bara með gerði í sagnfræðidjamm. Þau eru komin með samning á pravda sem hljómar fjarri mínum venjustöðum en kannski eiga hælastígvél líka alveg heima þar. Kemur í ljós. Búin að vinna hér og þar og allstaðar en ekki búin að opna bók. Stendur allt til bóta í þeim málum.

hávamál 50

Hrörnar þöll

sú er stendur þorpi á.

Hlýr-at henni börkur né barr.

Svo er maður

sá er manngi ann.

Hvað skal hann lengi lifa?

Þetta er sum sé ástæðan fyrir því að ég heiti þessu nafni. Ef ekki væri staðreyndin að ég ól manninn í kóngsins köbenhavn fyrstu árin þar sem danir geta ekki fyrir nokkurn mun sagt orðið þöll skammlaust, þá héti ég bara þetta.

Rakst á blað sem mamma gaf mér með þessu ásamt öðrum erindunum úr hávamálum í tiltekt/pökkun/skoðun og mér finnst það alltaf hálf skrítið að lesa það sem hafði nóg áhrif til að láta þá skíra mig eftir því. Sú þöll sem stendur ein á bersvæði hrörnar því hvorki börkur, barr né önnur tré skýla henni og þannig er maður sem enginn elskar, til hvers og hvernig lifir hann af. Dramatík úr fornöldinni. Nafnið mitt kemur úr viskumola hvernig enginn getur verið einn. Kaldhæðni.