aukavakt á laugardögum, fuss

ókeypis kaffi í vinnunni. Stór plús. Hlunkahefti af ólesnum greinum um menningarfræði innan um rafmagnstæki af öllum gerðum. Skrítin samsetning.

Uppi á háalofti í grafarvogi leynast ótrúlegustu hlutir. Mamma er haldin mun meiri -ekkihendaáráttu- en ég. Eða hefur meira pláss til að geyma. Rakst á pónýhest með röndótt hár, kerrupoka utan af svörtu dúkkunni sem ég valdi mér þegar ég var sex ára (ömmu minni til mikillar undrunar) sem hét til skiptist sigurður, guðmundur eða óskar. Engin skilur hvaðan þessi nöfn komu til mín. Risastór taska með ull, eiginlega heilt fjárhús sem mamma geymir til framtíðar ullarpeysuprjóns. Gamaldags taska sem litli bróðir minn fyllti af nauðsynjum ef hann ætlaði að flýja heimilið (meðal annars gamall sparijakki, ullarrýja fyrir kuldann og skræpóttar pilsbuxur) Sömuleiðis fannst poki með gömlum kjólum úr guðrúnarbúð, einn af þeim skósíður og svartur með týpísku 30´s sniði. Þemapartýinu reddað á einu bretti. Rauður varalitur, sígarettumunnstykkið og bylgjur í hárið og ég verð orðin dularfull með martiniglas.

Það er lok september. Yfirprófessorinn hlýtur að elska mig innst inni því mér virðist sem ég fái eftir allt saman það sem ég vonaðist til. Nú þarf ég bara að ljúka nógu mörgum einingum til að fá einhver námslán og unga út einni massívri, akademískri og metnaðarfullri lokaritgerð um eitthvað mikilvægt og ég er skrefi nær að vera á öðrum stað en núna.