rassálfaspurningin

Nohh. Ég er víst gamaldags í framan. Að minnsta kosti samkvæmt þessu sem stingur helst uppá nokkuð fornfrægum leikonum sem gríðarlegar líkar mér. Reyndar voru síðar á listanum bæði indverska loréal prinsessan og mrs. knowels sem varla gætu talist áþekkar mér svo kannski er sannleiksgildið takmarkað.....

Akkurru það. Akkurru það þá. Rassálfarnir voru uppáhalds verurnar mínar í ronju kannski af því ég tengi við þær. Greyjin vita hvorki hvort þær eru að koma eða fara og skilja hvorki upp né niður í neinu. Samt voru þeir yfirleitt ánægðir með sinn heim. Heimilishaldið er stundum skrautlegt. Ef fólk vinnur ekki á nóttunni og dreymir um heiminn og allt í honum er einhver með bassann að æfa sig fyrir hljómsveitaræfingu, kötturinn klórar í hurð því hún vill bara vera úti í bandinu og önnur er komin með eigin nafnspjöld á framabrautinni að verða ógeðslega mikilvæg. Það telst heppni ef við náum að vera heima á sama tíma og borða smjörsteiktan aspas um miðjan dag eða hugsanlega hella upp á kaffi. Hver verður þriðji leigjandinn þegar mikilvæga manneskjan fer að gera mikilvæga hluti í útlöndum? Nokkur tilboð á borðinu og engin niðurstaða en allt frá félögum, skyldmennum, manninn hennar sambó yfir í ókunnan spánverja eða nordjobbara.

viðbjóðslega vakandi

Ég hélt einu sinni að svefn væri bara eitthvað sem gerðist þegar maður ákvæði að fara að sofa og lokaði augunum. Gat sofið hvar sem er og þakkaði það jafnvel barnæsku þar sem sagan segir að þar sem engar barnapíur voru til staðar hjá námsmönnunum erlendis hafi bara verið mætt með mig í öll partý og fékk að vera með þar til ég var þreytt þá var bara breitt yfir mig í næsta herbergi eða næsta sófa og ég svaf vært.

Ein vika af algjörum viðsnúningi og skyndilega heldur líkaminn að hann eigi bara ekkert að sofa og síst á nóttunni ef eitthvað er. Eiturhress klukkan hálf fimm sem væri kannski í lagi ef ég hefði ekki farið að sofa klukkan þrjú. Gæti verið innri birtuklukkan sem upplifir þetta beint fyrir utan gluggan hjá mér um fjögur sem merki um að svefni sé lokið. Í stafalogni og heiðskýrum himni er þetta þó loforð fyrir fögrum degi. Nema þegar dagurinn loksins kemur er líklegt að ég verði sofandi og missi af honum. Djísús ég nenni ekki að eyða sumrinu í að vera andvaka. Þetta fer auðveldlega með síðustu leyfarnar af góða skapinu.

Leiðist. Bara eitt email í póstinum. Ruslpóstur frá eDiet beauty secrets. Hig heals. How to look hot without the hurt. Gefandi skrif. James Blunt hefur verið bannaður af útvarpsstöð í englandi með lögin good bye my lover og your beautiful sem er mjög sterkur leikur hjá þeim. Samkvæmt mbl ætti ég að halda kynningu í dag því hún yrði algjör smellur með sannfæringarkrafti minum og væntanlegt samstarf öllum í hag. Fiskurinn í bónus er á tilboði alla daga. Tamíl Tígrarnir gang bersersgang. Mig langar til Sri lanka. Áfengi minnkar líkur á hjartasjúkdómum og kaffisopinn er heilnæmur vegna 60% andoxunarefnum og kemur í veg fyrir kransæðasjúkdóma. Fer aldrei yfir fimm bolla regluna nema ég sé að skrifa eitthvað annað en blaður.

Það ku hinsvegar vera borgunardagur í vikunni sem er alltaf jákvætt þegar maður er í vinnu og auk þess mun framtíð mín ráðast á föstudaginn með lista á vegg í heiminum þó fjarri mér. En þar verður nafnið mitt eða ekki.

kjósninga

Ég náði korteri fyrir lokun að kjósa. Ekki að ég hafi endilega ætla að sleppa því, bara skemmti mér við að láta gerði sambó halda að mér væri alveg sama og myndi ekki mæta eða skila auðu. Hún roðnaði á eyrunum og hélt yfir mér þrumuræður, enda var hún svo spennt fyrir deginum að hún skoppaði og ýskraði og tilhlökkunin fyrir að fá að kjósa mikil. Ég var ekki svona spennt en þó hef ég víst skoðun á þessu einsog öllu öðru. Finnst stundum þetta allt vera hvort eð er klisja og klúður í íslenskum stjórnmálum.

Hins vegar vorum við ekki kærðar fyrir áróður á kjörstað fyrir að mæta báðar í kápunum þangað en almennt vakti það gríðarmikla athygli í bænum.

Stundum er ég bara illa fókusuð. Ég gæti kannski hætt að ganga með linsurnar bara. Mér er hvort eð er líka betur við heiminn í blurruðum útlínum og ljósin sem teygjast á alla kannta í stað þess að vera skýr en auk þess finnst mér ljósmyndir stundum bara skemmtilegri því hreyfðari sem þær eru.

Uppgötvanir helgarinnar. Langt svefnleysi og djamm fer einstaklega illa saman. Ég er pólitískari en ég hef látið í veðri vaka. Forðast ætti grindverk einsog heitan eldinn. Fríið hverfur hraðar en vinnudagarnir.

its over. Eða það er að byrja.

Það var ys og þys á fullu hótelinu og ég loksins mætt með míniútgáfuna af myndavél sem ég missti í gólfið um daginn en fann útúr að teipa saman svo hún virkar. Eiginlega enginn tími fyrir dundur en náði að smella nokkrum af.

Ef segja má að uppáhaldsiðja mín sé að horfa út, en þó er ég alveg með endæmum meðvituð um það hvað klukkan er í bið eftir að tíminn líði, þá skemmtir þessi mynd mér.

Ok ég finn maníuna færast yfir mig. Það er skyndilega sól og logn og fáránlega fallegur morgun meðan ég tölti heim um blautar og nýburstaðar göturnar með rauðvínskeim í skýji fyrir utan skemmtistaði og bjórilmandi hornum. Mér finnst einsog það taki því ekki að fara að sofa, núna þegar ég þarf ekki að mæta neinstaðar í vinnu fyrr en eftir marga daga. Heila viku svo lengi sem ég láti ekki plata mig í hina vinnuna.

Eftir margar áminningar síaðist það inn í heilann að það væri rauður dagur eða frídagur hjá fólki sem ekki vinnur vaktavinnu. Sem þýðir auðvitað djammkvöld í gær. Undarlegt nokk fékk ég þó nokkrar kvartanir frá gestum sem fannst dynjandi takturinn frá sirkus og ýlandi fólk á götum í bland við brotnandi flöskur og hlæjandi hópa eitthvað óviðeigandi svona á miðvikudagskvöldi.

Ég hefði mun frekar viljað vera einhverstaðar dansandi, hlæjandi eða jafnvel ýlandi (sem ekki að væla heldur meira svona góla) en geri ráð fyrir að hafa helgina í það. Í gær, eða í morgun eða eftir vinnu síðast og fyrir svefn og vinnu núna þá seinkaði ég líka svefni og hitti annan sambó í morgunkaffi / kvöldmat (eftir því hvernig á það er litið) á gráa kettinum. Gæddum okkur á klassísku amrískum pönnsum sírópi og beikoni appelsínu safa og svo rótsterku kaffi að ég var glaðvakandi framað hádegi.

Ég er næstum því svekkt að ég geti ekki haldið áfram þessari myndaseríu næstu daga í vinnunni. En bara næstum því fríið er gott.

köben #3

Það kemur að því að ég skelli inn myndum úr nútímanum. En ein litagleðimynd í viðbót er samt hressandi. Hvernig gæti verið annað en gaman að koma í kaffiboð og fá svona skærappelsínugula bolla? Frostvorið á Íslandi bíður uppá söknuð á gylltri birtu.

sannleikurinn

Ef tölvan gæti talað og lýst nútímanum í grófum dráttum: RE: RE: RE: RE: RE: RE: RE: RE: No Subject.

Þetta finnst mér alveg óhemjulega fyndið. Ekki þekki ég þó eiganda bloggsíðunnar persónuleg en þar sem þetta er stolið er skylda að linka á hann. Blaður um tölvuheiminn og nýja skynjun er so last season. En Þó allt sé nýtt virðist ég varla muna líf þar sem hringja þurfti í heimasíma, skipuleggja hittinga með löngum fyrirvara og standa við þá, tala bara við fólk í eigin persónu, ekki var hægt að fylgjast með fólki með blaðri á heimasíðum, engin addaði manni á myspace og setti komment, fyrir tíð sms, msn og ircsins. Samt er engin nánari en áður. Er ekkert viðfangsefni?

rautt. gult. grænt.

Finnska er skemmtileg. Hljómar einsog stafarugl af íslensku. Heyri þau spjalla yfir morgumat, finnst einsog ég sé í annarlegu ástandi og komi ekki merkingu orðanna fyrir mig en þau ættu að þýða eitthvað. Kannski er ég bara sifjuð. Finnst óhemju sniðugt að maður fá líka síðdegissifju á nóttunni. Það er alveg eins að vera batteríslaus kl fimm að nóttu einsog fimm að degi. Það er líka mun bjartara núna heldur en væri um vetur klukkan fimm síðdegis.

Ég get ekki hætt að horfa á skiltið í búðinni á móti. KAUPUM BÆKUR gamlar og nýjar. Í hinum glugganum SELJUM BÆKUR nýlegar og gamlar. Bækurnar sem sagt kaupast nýjar en seljast nýlegar? Selja þeir ekki sömu bækurnar og þeir kaupa? Kannski seljast þær svo hægt að þær eru ekki lengur nýjar heldur nýlegar. Fólk á rölti á sunnudagsmorgni með öl í hendi ætti að endurskoða venjur sínar.

Umferðarljós eru líka óhemjulega tilgangslaus núna. Þau skipta að venju. Rautt, gult grænt. Grænt hlaðið spennu, bjartara en hin og ætti að vera upphaf frekar en endir. Allt ætti að fara af stað og drunur í vélum að byrja. En þau eru bara hálf sorgleg þegar mínúturnar líða og engin nýtir tækifærið og þá kemur bara rautt aftur. Stundum er allt svoleiðis. Viðbragð sem var aldrei nýtt svo það gufar bara upp í skýjin og lekur einhverstaðar á ónefndum stað niður einsog rigning án þess að neinn viti að það var einu sinni tækifæri. Kannski endurnýjar það sig sjálfkrafa með hringrás en aldrei í sama formi. Og svo annan hring. Viðbúin tilbúin ..... NÚ. Ohhh ok þá. Enginn. Rauði stoppkallinn er ekki ógnandi. Tómar götur hía bara á hann, hver heldurðu að þú sért? Tilgangsleysið algjört. Kannski fer það samt hinn hringinn. Grænt. gult rautt. Svo maður þarf í raun ekki að leggja af stað heldur bara stoppa í lokin.

einn og svo annar og síst í röð

Tíminn og afstæðið og það. Sólarhringurinn hreyfist mishratt eftir tímabeltum. Núna er svona hægagangur. Einsog það marri í vélinni, lek niður í stólnum, suð í tækjum í kringum mig, anda næstum hægar.

Bara í smá stund. Eftir bókfærslutakta og fyrir síðnæturprógramm. (....djöfull er ég samt góð í debet og kredit og reikningshaldi þrátt fyrir ansi stutta dvöl í verslunarskólanum)

Ég hef formlega smakkað versta kaffi í veröldinni. Merrild sjálfhellimaskína. Örugglega duftviðbjóður og ekki kaffisnobbara bjóðandi. Fólk ætti bara að koma við í kaffisopa og meta gæðin. Fer að mæta með kaffitár á brúsa. Einsog á hlöðunni. Eiginlega minnir þetta dáldið á hana. Þögn. tölvupikk. Ég bloggaði líka þar í staðinn fyrir að læra. Eina sem er ólíkt er skortur á samviskubiti.

Besti tími næturinnar. Músík hjá mér en allt sofandi í húsinu.

Manísk laugardagsnótt í borg óttans samt. Ég fékk hótanir, heimboð, herbergispantanir af djammliði, heimtun á leigubílareddi í fimm miljón skipti. Fólk að fara heim í flug í snemm morgunmat en á sama tíma fullt af fólki af götunni eiturhresst á djamminu að sníkja ristað brauð rúmlega fjögur. Hótelgestir mættir í morgunmat kl sex sem byrjar samt ekki fyrr en kl sjö. Gestir í tékk inn of snemma og öðrum vantar herbergi, róna í miðju morgunverðarhlaðborði sem tók að sér að öskra hatur og vanþóknun yfir reittan lobbístarfsmann sem hvorki vildi gefa honum eld né leyfa honum að hringja. Sjaldan eða aldrei jafn fegin að klára vakt.

Dagarnir koma ekki í réttri röð núna. Það var laugardagsmorgun en svo er mánudagur á morgun. Eða eiginlega er mánudagur núna en samt var ég síðast að vinna á laugardegi þó ég vinni á hverjum degi. Dagsetningar eru orðið flókið mál.

loco for coco

Það er verst með næturvaktir á hótelum að það eru ansi fáir til að sjá hversu ógurlega smart og lobbílegur maður er í virðulegum fötum, varalit og með sléttað hár í tagli. Já svona er þetta.

Mikið ógurlega var ég ánægð með að hafa drifið mig að sjá stúlkurnar í coco rosie í gær. Var næstum búin að beila sökum fjárhags en fyrst ég gat keypt þæfðar hönnunarhandahlífar og rauðmunstróttann kjól var þetta bara næsti bær við. Og síðan auðvitað bara einn öl til og eftirpartý en það er önnur saga. Tónleikar þar sem maður gleymir því alveg að vera illt í fótunum. Tónlist þar sem maður gleymir sér bara alveg, því seyðandi söngur kemur sífellt á óvart og óvænt blanda af lifandi takti, hljóðum og myndum heldur athyglinni svo upptekinni að ekkert annað kemst að. Flott í öðru veldi.

Ég er ekki innblásin af þreytu heldur hugmyndasnauð. Sólarupprásin er sklærbleikappelsínu gul bakvið húsin á hverfisgötunni og mig langar út að sjá hana. Samt hló ég að konunni í kvöld sem kom titrandi inn því hún hafði ætlað að standa úti og bíða meðan sólin settist. Hmmm það tekur góðan tíma á íslandi.

ekki verra en það

Gera þarf fleira en gott þykir.

Hafiði heyrt þennan ömurlega málshátt? Hann ásamt öðrum orðtökum og flestum klisjum eru víst til komnir einmitt vegna þess að þeir reynast búa yfir sannleikskorni.

Ég þyki víst alveg sérlega skarpur byrjandi í lobbíinu sem ég velti fyrir mér hvort væri hrós eða ekki. Hvort ég hafi td. litið út fyrir að vera meiri kjáni en ég er en að minnsta kosti hefur gengið vel. Þetta eru nú varla mikil rocket science en það er svo sem auðvelt að gera einhver misstök í tölvukerfum. Það kemur svo í ljós um helgina hvort ég geti ómögulega haldið mér vakandi margar nætur í röð og svangir gestir fá engan morgunmat en ég finnist slefandi út á kinn sofandi fram á lobbíborðið.

Írski hnykklæknirinn minn kreisti mig og sneri uppá á allt mögulegt en útskrifaði mig svo í bili. Mér hefur hér með verið stranglega bannað að synda bringusund ef ég vil ekki hætta á að fá brjósklos, sem vakti athygli mína á því hversu ógeðslega léleg ég er að synda skriðsund. Svamla einsog örkumla hundur og myndi drukkna ef ég reyndi að ná yfir laugardalslaugina.

Hvernig skyldi annars dagur í lífi húskóngulóa vera? Ég skil ekki hvert félagarnir tveir sem voru búnir að koma sér vel fyrir í vefjum utan á glugganum mínum fóru. Ætli þeir hafi móðgast útí mig og bara pakkað saman vefnum og flutt annað?

allt á móti engu og nýjung

Ég er í þörf fyrir litríka hluti þessa dagana og rakst á myndirnar af fallegu skærlitu húsgögnunum í köben nálægt rússnesku skrifvélinni. Ó mæ hvað ég elska þessa stóla. Vildi að ég ætti stofu sem ég hefði getað sett þá í.

Í ökla eða eyra. Það er ágætis fjögurra orða lýsing á lífi mínu.

Á einni helgi með aumu en uppréttu baki mun mér takast að mæta í þrjár vinnur eftir vinnulausa viku. Skaust í atvinnuviðtal í gær á leiðinni í eina vinnu og var eiginlega bara ráðin á staðnum. Lítur út fyrir að ég fái bráðum laun fyrir að sofa ekki á nóttunni sem er hið besta mál. Sökum rónaskaps og vitleysisgangs ykkar læt ég að sjálfsögðu ekki upp hvar þar sem hætta er á að allir rúlli þar við á djamminu til að heilsa mér og slíkt líð ég ekki í lobbíinu mínu. Hananú. Ekki þegar ég get ekki verið með.

Ég velti því fyrir mér hvort ég væri að missa af einhverju geta ekki fagnað próflokum á tilheyrandi vísu, en svo sætti ég mig við að ég var hvort eð er ekki í prófum og ekkert að fagna nema eigin komandi blankheit ef ég hætti ekki að lifa í bobblu þar sem maður eyðir í allt, skó, bjór eða annað tilfallandi og situr í sólinni eða fer út að borða og fyllerí á mánudögum en vinnur sér hins vegar ekkert inn á móti. Ágætt meðan það varði. Það kemur helgi eftir þessa. Og jafnvel einhver með frídegi.

ps.Tölvustraff er á dagskrá. Það hlýtur að vera komið í óefni þegar manns eigin vinkonur trúa því alveg að ástæðan fyrir að ég tók tölvuna með inná bað áðan sé ekki að ég fíla tónlist með freyðibaði heldur að ég þurfi að tékka póstinn minn og vera á msn á líka á meðan ég tjilla í baðkarinu.

ástíska og týpískt

Ég sé enn eftir að hafa ekki vippað þessari með heim í gönguferðinni okkar sigrúnar um ravnsborgerstræde eða hvað hún hét. Þá gæti ég dælt út vélrituðum bréfum á rússnesku einsog það sé enginn morgundagur.

Eða ljóð á ástísku sem er mín eigin uppröðun á fallegum táknum og þýðir það sem ég meina með þeim.

Það er pottþétt mál að heimsókn til langömmu kippir mér niður á jörðina og setur heiminn í samhengi sem hann þarf stundum að vera í til að fúnkera. Hún gaf mér bæði blómate og skammaði mig fyrir að ana í of miklar vitleysur á penan hátt. Það vantar ekki ákveðnina í hana, sem einmitt var að rýna í draumaveröld hans andra enda pólitíkin ákveðin í henni.

Skammir og blóm voru þó í minnihluta því hún rak mig uppí sófa og rétti mér hálfslíterflösku með sjóðheitu vatni til að setja við mjóbakið sem mér tókst einhvernvegin að klemma taug í á leið úr sundi.

Venjulegt fólk fer í sund til að mýkja klemmdar taugar en mér tókst að festa mig á leið úr því. Hæfileikar mínir hafa ókönnuð svið í veröldinni. Eftir næstum vikufrí er svo törn framundan um helgina og heppilegt að vera skökk og geta ekki rétt úr sér fyrir það. Gæti lent í að geta bara ekki tekið nema einn disk af borði í einu eða biðja fólk bara um að taka diskana sjálft því ég get ekki beygt mig hahaha. Það er sjarmerandi.

En maður á að hlæja að öllu sem er kjánalegt. Og svo get ég hlegið að því í nýjum rauðum skóm svo það getur ekki verið svo slæmt. Hvernig var þetta með nornina sem skellti saman hælunum og komst hvert sem hún vildi?

hopp og hí en minna trallarí

Ég hoppa og ég hía. Ég hoppa mikið þessa dagana sökum offjölgunar feitra bíflugna sem hlussast um allt og eru í vegi fyrir mér. Greinilega þarf meira til en að mæta einni slíkri augliti til auglitis, sem mér skildist annars að væri lausnin á flestum fóbíum. Velti því fyrir mér hvernig í ósköpunum ég yrði á stað einsog malaví eða eitthvað þar sem eru aaaðeins fleiri og illræmdari skordýr en ómannýgar flugur.

Ég hía hinsvegar líka aðallega á sjálfa mig fyrir skemmtilegan ónytjungshátt og þá staðreynd að mér leiðist stundum, sem hlýtur að útleggjast sem eitt mesta lúxusvandamál sem til er. Man þegar maður var yngri og hundskömmuð ef ég dirfðist að segja að mér leiddist því það er aumingjaskapur að geta ekki haft ofan af fyrir sér. Já hver þarf rússíbana þegar hann hefur skapið?

En ég get hinsvegar híað og fagnað í dag, því ég á afmæli. Ég er níuþúsundfjörtíuogfjögurra daga gömul í dag. Hugsa sér. Sykurhnoðrar og hunangsbökur. Blóm afþökkuð en gleðiskilaboð og skemmtiefni ávallt vel þegin.

barist fyrir svefni

Vegna heitra sumarnótta er næstum lífsnauðsynlegt að sofa við galopna glugga. Bein afleiðing af því er hinsvegar hætta á risastórum loðnum hunangsfullum boltum sem varla haldast á lofti án þess að það leki úr þeim. Þær eru hinsvegar fjarri því að vera sætar heldur ótrúlega ógnvekjandi og háværar innan á glugga.

Það drundi fyrir utan gluggann svo ég gat séð komu hennar fyrir og stokkið fram úr rúminu og langað að æpa upp yfir mig enda er hræðsla mín við þessi kvikindi langt frá því að vera eðlileg.

Á svona stundum kemur í ljós hvað býr innra með manni. Er maður bara ýlandi stelpurófa sem ekki getur bjargað sér frá einni búttaðri flugu? Eftir að hafa náð andanum frammi á gangi sá ég tvo möguleika, svefn og ekki svefn og eðlilega vissi ég að síðari möguleikinn væri nógu skelfilegur til að berjast með kjafti og klóm við óargadýr. Svo ég hló innra með mér að sérstökum dálki í fréttablaðinu eða mogganum um hvernig eigi að losna við þær.

Taka skal með tveim fingrum hægri handar krukku eða glas með víðu opi og leggja yfir dýrið. (Tekið var fram að þetta væri auðvelt þegar þær væru einbeittar við að komast í gegnum glerið einsog bjánar) Síðan smokra blaði yfir opið og halda kjuru alveg þar til út er komið. Mér fannst þetta svo skemmtilega simpil lausn og áhrifarík....

Jæja loðboltaóargadýrið braust um og varð alveg kreisí í krukkunni en hlussaðist svo hamingjusamlega út um gluggann og þó hún hafi gert aðra atlögu að komast inn þá náði ég að skella á nefið á henni og öðlast svefnfrið. Hins vegar hugsaði ég fallega til hennar þegar virðist sem hún hafi hlussasst á eða étið báðar kóngulærnar sem höfðu búið sér til sitthvorn vefinn við gluggann minn og ógnað mér stundum. Bý ég ekki á þriðju hæð?

sumarstrípingar

Maður ræður stundum ekki við sig að skríkja og hoppa og brosir síðan allan hringinn þegar hljómsveitin tekur lagið sem mann langaði mest af öllu að heyra. Einsog í transi að reyna að njóta þess svo ógeðslega mikið að maður muni það alltaf alltaf. Reyna að gleyma því alveg að mann verkji í lappirnar enda lét sig hafa það að fara í bláu hælaskónum frá halli sem eru ansi háir og stuðla að aumu tábergi. En ég var skvísa samt sko. Jæja ég þakka fyrir að hafa getað sest niður á lufsulegum tröppunum aftast að minnsta kosti inn á milli og yfir því sem ég þekkti minna.

Mikið ógeðslega er trabant kúl á sviði, það nær bara engri átt hvað þeir skapa mikla stemmingu. Þó ég elbow eigi ást frá mér, þá stóð trabant uppúr. Að sjálfsögðu glimmer og sexífúl dansar í bland við stripp og hristinga. Löving it. Það er út í hött hvað ég er ósegjanlega glöð þegar ragnar fer úr fötunum.

Það er hinsvegar ekki hægt að segja annað en að það var illa að þessum tónleikum staðið, fyrir utan að vera ekki kynntir nóg og aumingjalegar tilraunir til að gefa hálfri reykjavík boðsmiða á síðustu stundu ekki að bjarga neinu, þá var óþolandi langt stundum á milli atriða á langri dagskrá svo athyglissvið fólk var óneitanlega á reiki.

Hitabylgja í reykjavík. Fólk í stríðum straumi í sumarátfittinu á austurvelli og úti að njóta blíðunnar. Þetta er yndislegur tími til að vera hálfvinnandi. Dusta rykið af sólgleraugunum og sækja sér freknur.

sumarið er tíminn....

Lýsi eftir upplýsingum um anítu ýr erlendsdóttur. Ég ætti að þekkja hana allvel miðað við færslu í heimabankanum mínum frá 22.mars þar sem ég greiddi henni 11923 krónur með debetkorti. Hinsvegar er einkennilegt að ég var stödd þá í danmörku og enn einkennilegra að ég kannast bara ekkert við að hafa reitt um þúsund krónur danskar fram til viðkomandi dömu. Ef einhver skilur þetta betur en ég kæmi það sér vel. Kannski væri sniðugt að kíkja inn á heimabankann oftar en einu sinni á öld.

Ég er greinilega hálf-leið í dag. Skildi líkaminn geta ákveðið á eigin spýtur hvernig honum líður og algjörlega hundsað hvað hugurinn hefur að segja um það. Að minnsta kosti er ég hálfleið í dag án þess að vita ástæður þess, en það sést á mér líkamlega því annað auga er rautt og bólgið einsog ég hafi grátið söltum krókudílatárum heilu næturnar.

Stundum er ég svo biluð að ég vildi næstum óska að ég hefði ástæðu til að grenja heilu næturnar. Bara svona sem mótvægi. Aldrei verið sérlega vel við grámollu, svo ég lýsi eftir hoppandi hamingju eða öskrum. Af tilviljun datt ég inn á gamla jólafærslu þar sem ég tilkynnti að þetta ár ætlaði ég að verða hamingjusamur kaktus. Kaktusar blómstra víst ekki sérlega oft, en þeir blómstra hinsvegar roosalega fallega. Og samkvæmt þessari viskuperlu mömmu þá blómstra þeir sértaklega við breytingar á högum.

kemurðu oft hingað....?

Ég var spurð að því með glotti í kvöld á leið út úr vinnunni hvort ég væri framsóknarmanneskja. Eins ópólitísk og ég gæti virðst þá skyldi ég ekki hvað kokkgreyinu datt í hug að kasta á mig þessari spurningu. Síðan fattaði ég að kápan mín er víst dálítið græn. Væri líklegra að ég væri vinstri græn? Framsókn? Ég veit það ekki en ætla gleyma þessu sem allra allra fyrst enda kæri ég mig ekkert um að hugsa alltaf til Halldórs Ásgrímssonar þegar ég fer í kápuna eða eitthvað af grænum flíkum í skápnum mínum.

Það er þetta með þjónustustörfin sko. Einsog ég er geðgóð manneskja þá er ég komin með leið á saumarklúbbakonum. Ég hélt ég myndi urra á gellurnar og helst bíta fast í dag þegar þær dirfðust að setja út á tónlistina mína sem spilaðist, hvort ég gæti nú ekki bara slökkt á þessu eða í guðs bænum skipt um tónlist, og nú væri tíma á að loka út en ef mig vantaði eitthvað að gera gæti ég nú kannski verið svo væn að fjarlægja bollann. Ég brosti ekki agnaraögn til þeirra, en hins vegar glotti ég í kampinn þegar hrikalegi borhávaðinn af efri hæðinni stigmagnaðist. Gott á þær sem ekki kunna gott að meta í hljómlist.

Ekki það að fyrri part dags þá gat ég ekki brosað af þeirri líkamlegu ástæðu að helmingur varanna og ein kinn var lömuð. Í besta falli skakkt sposkglott bros með geiflukeim í boði. Mikið ógurlega er skrítið að vera með dofnar varir. Hugsa sér ef maður hefði ekki allar þessar tilfinningar í vörunum?

Tannlæknirinn minn er ágætur þó hún hafi bara bleikan fíl uppá stólnum, létt 96,7 og bleikan hálspappír en engar dvd myndir í gleraugum eða annað skemmtiefni. Þær slúðra ekki einu sinni mikið yfir tannskoðunum. Hins vegar er mér meinilla við að þurfa að greiða tugi þúsunda fyrir bévítans fyllingu sem datt úr en enga skemmd, þrengsli sem yrðu sennilega ef skemmd ef ekkert væri gert við og fjórða skiptið sem tjaslað er uppí pínku brot á framtönn. Einungis vika eftir að njóta brot-brosins (tja eftir meira en eitt og hálft ár) svo látið ykkur ekki bregða við heiltannabros.

Fyrst eftir að flísaðist úr framtönn er tungan svo óvön að það sé hrjúft að ég var algjörlega föst í að strjúka brotið með tungubroddinum, sérstaklega þegar ég var að hugsa. Með hjálp ímyndunar aflsins má gera sér í hugarlund hvernig ég leit út í tíma og ótíma og eflaust einhver haldið að ég teldi mig ógurlega sexí með þetta múv. Í anda næntís auglýsingar og pikkuplínunnar "áttu eld" "kemurðu oft hingað".

millibilsfaraldur

Jæja. Síðunni hefur verið tjaslað saman til bráðabrigða í nýjum lit. Þakkir til fræga mannsins sem mátti vera að því að leiðbeina (skiljist sem =laga meira en leiðbeina hehe) við flækjur og kóðarugl. Það skemmti mér að allt var fullt af tvítekningum og aukaveseni hjá mér sem gerði ekkert nema flækja málin sem gátu verið einföld. Eiginlega fannst minni það bara í beinum tengslum við innihald bloggsins sjálfs.

Þvílík skömm að segja frá því að ég verð að vinna allan daginn á morgun. Eitthvað held ég að föður mínum muni mislíka það enda ég búin að lofa mér í kröfugöngu til stuðnings verkalýðsins (así líka 90 ára) en í staðinn er ég verkalýður á frídegi að hella kaffi og bera mat í svanga.

Annars er það i fréttum að ég þarf ekki að læra sænsku á næsta ári. Iss það er hvort eð er ljót sænska á skáni. Vi taler kun dansk her. Rodgrod med flodeskum.

millibilsfaraldur í lífi mínu. Það er allt í biðstöðu og hvorki né en þó ekki ekkert. Það fer allt áfram þó það viti ekki alveg í hvaða átt og ég bara flýt með með hugann á einhverjum stað og sjaldan þeim sama. Þolinmæði er ekki mín sterkasta hlið og ég vil fá allt. Fæ ég eitthvað? stay tuned for the next episode of ásta on crossroads.