allt á móti engu og nýjung

Ég er í þörf fyrir litríka hluti þessa dagana og rakst á myndirnar af fallegu skærlitu húsgögnunum í köben nálægt rússnesku skrifvélinni. Ó mæ hvað ég elska þessa stóla. Vildi að ég ætti stofu sem ég hefði getað sett þá í.

Í ökla eða eyra. Það er ágætis fjögurra orða lýsing á lífi mínu.

Á einni helgi með aumu en uppréttu baki mun mér takast að mæta í þrjár vinnur eftir vinnulausa viku. Skaust í atvinnuviðtal í gær á leiðinni í eina vinnu og var eiginlega bara ráðin á staðnum. Lítur út fyrir að ég fái bráðum laun fyrir að sofa ekki á nóttunni sem er hið besta mál. Sökum rónaskaps og vitleysisgangs ykkar læt ég að sjálfsögðu ekki upp hvar þar sem hætta er á að allir rúlli þar við á djamminu til að heilsa mér og slíkt líð ég ekki í lobbíinu mínu. Hananú. Ekki þegar ég get ekki verið með.

Ég velti því fyrir mér hvort ég væri að missa af einhverju geta ekki fagnað próflokum á tilheyrandi vísu, en svo sætti ég mig við að ég var hvort eð er ekki í prófum og ekkert að fagna nema eigin komandi blankheit ef ég hætti ekki að lifa í bobblu þar sem maður eyðir í allt, skó, bjór eða annað tilfallandi og situr í sólinni eða fer út að borða og fyllerí á mánudögum en vinnur sér hins vegar ekkert inn á móti. Ágætt meðan það varði. Það kemur helgi eftir þessa. Og jafnvel einhver með frídegi.

ps.Tölvustraff er á dagskrá. Það hlýtur að vera komið í óefni þegar manns eigin vinkonur trúa því alveg að ástæðan fyrir að ég tók tölvuna með inná bað áðan sé ekki að ég fíla tónlist með freyðibaði heldur að ég þurfi að tékka póstinn minn og vera á msn á líka á meðan ég tjilla í baðkarinu.