Hosted by Putfile.com





Ó mæ heilt ár í viðbót búið....




blautara

Mér er alveg sama hversu blautur maður verður að komast á milli staða. Það er huggó þess á milli. Það er til fullt af góðu fólki í heiminum og stundum held ég að ég hljóti að þekkja stóran part af þeim eða detti inn í að kynnast þeim hvað úr hverju. Þar að auki sé ég ekki eftir krónu af blankheitum í jólagjafir því mér finnst óóóógeðslega gaman að kaupa fína litla hluti handa fólki. Ekki það að ég vildi stundum óska að ég hefði örlítið eða allsvakalega mikið meiri péninga milli handanna til að geta keypt fleira eða fínna en almennt er ég ógurlega ánægð með fenginn. Ég hata samt kringluna, flúorljós og klið. Því er bara ekki að neita að í brjáluðu roki og rigningu má segja að húsþakið sé hlíf.

Ég hinsvegar hef ógurlegar áhyggjur af öllum fyrir norðan, austan og sunnan, sem eru bókstaflega á barmi þess að drukkna úr rigningu og get ekki hætt að hugsa um öll þessi hross sem stóðu um þrjátíu saman í miðju risafljóti á einhverskonar hæð sem var að hverfa undir vatn. Stungu bara nösum undir hvers annars fax og ætluðu að snúa rassinum í vindinn einsog venjulega en fundu sig bara á floti í vatni. Vonandi drukknar enginn í þessu þó enginn eigi örk til að bjarga okkur.

Lifandi jass er líka sérdeilis geðuppliftandi. Skál fyrir því.




blautt

Ég er ósátt við þetta jólaveður sem ísland bíður uppá. Mér þótti tíu stiga frostið mun jólalegra en snarvitlaust rok og rigning. Þetta er reyndar kannski í seinni tíð íslenskulegra en þykkt snjólag og stór snjókorn í logni en strikar allavega út huggulegt miðbæjarrölt og jólalega leiðangra.

Mig langaði örlítið að urra þegar ég í lærdómsleiðangri fauk milli háskólans og bókhlöðunnar í votveðri þar sem bílar á hraðferð skvettu yfir mig úr pollum og í aumingjalegri tilraun til að stytta mér leið yfir blautt gras lenti í einskonar mýrarlendi innan um klakabunka sem conversestrigaskór eru ekki hannaðir fyrir. Þannig hraktist ég inn á milli bókasafnsbóka rennandi blaut í fæturnar ofan á blaut föt. En ég las þó í dag heila bók og kannski get ég þakkað þessu yndislega veðri fyrir það....

Það er allt að verða vitlaust heima bara... Óeirðir, slagsmál og handtökur bara nánast í næstu götu við nýja heimilisfangið mitt í kaupmannahöfn. Kannski verður allt búið og friðsælt þegar ég kem heim í janúar.




flugvélaspræn

Ég áttaði mig á því fyri ekki svo löngu að þrátt fyrir ansi tíðar flugferðir síðstu ár þá hef ég ekki sprænt í loftinu í mörg ár. Það er ekkert meðvitað né af fóbíu bara af vana og hefur almennt dugað mér að pissa fyrir og eftir flugin og lítið um bjórdrykkju í loftinu.

Mér fannst þessvegna sérdeilis týpískt að þegar ég einmitt fór að þurfa að pissa þá jókst ókyrrð í lofti að öllum skipað að festa beltin og halda kyrru fyrir í sætum sínum. Útum gluggann sá ég hvernig við sigldum út úr snælitum skýjaöldutoppum sem glitruðu af sólargeislum og yfir í dökkgrá stríða skýjaflóka sem teygðu sig langt út í sjóndeildarhringinn. Vélin hóf að skoppa þeim mun meira um og flugstjórinn tilkynnti að þetta væri þó bara hið venjulegasta miðað við árstíma og ekkert til að hafa áhyggjur af en þrem mínútum seinna skipaði hann flugfreyjum stranglega að hætta allri þjónustu samstundis og setjast og binda sig.

Það var svo sem engin alvöru hætta á ferðum en með væga hristingshræðslu reyndi ég að stara bara á lærdómsbókina með sveitta lófa þó ég hafi ekki lesið staf þennan hálftíma sem mesti hristingurinn varði, og velti fyrir mér hvort það væri dramatík að ætla að heimurinn ætlaði að hefna sín á mér með smá bókstaflegum niðurtúr eftir heppni undanfarna mánuði...

En við hættum að hristast, ég upplifði á ný hið yndislega flugvélaklósett og ég kláraði námsbókina bókstaflega þrem mínútum áður en hjólin snertu íslenska sævi þakta jörð. Hér er huggulega íííískalt og frost og falleg ljós og fullt af góðu fólki á alla kanta sem ég hlakka til að hitta þó ég nái ekki að hitta alla í einu eða um leið.




ís plís

Mér leiðist. Samt gengur þetta vel. Íslensk jólalög á online létt fm hahaha. Tæma ískápinn og búin að pakka hnífapörum og eldhúsvörum en borða haagen das ísinn samt svo hann fari ekki til spillis. Pakka í marga kassa í einu og snúast í hringi. Athyglisspanið nær ekki nema sekúndum svo ég kemst aldrei langt í einu. En samt með margt í gangi í einu sko vonandi kemur það út á sléttu.

Aldrei verið eins ánægð með magnið af fríkeypis dagblöðum sem er dælt inn á kollegið þrátt fyrir alla græna ingen gratis aviser límmiðana. Sérdeilis hentugt í pökkun og svo rek ég augun í smáfréttir og jafnvel tilboð.

Næstum sorglegt með aumingja gardínurnar að þurfa að bora þær niður strax aftur eftir tímann sem ég beið eftir þeim.




wannabeoverthere og samt svo ánægð hér

Það var eitthvað kómískt við að hrökkva upp um miðja nótt eða um klukkan 3 fjörtíu við sms hljóð uppí eyrað. Hálfsofandi með augu sem rifur tékkar maður á þessu af innri skylduþörf og gríðarlegri forvitni og rak upp stór augu þegar ég sá að þetta var frá pabba. Löng sekúnda meðan smsið opnast, hvað liggur svo mikið á að það sé tilkynnt að nóttu til?

Ég skellti hinsvegar upp úr þegar ég las skeytið. ,,Er á Kínamúrnum! Ótrúlegt en frábært!" og ég mundi að ég hafði hvatt hann fyrir helgi við ráðhústorgið eftir rölt og mat og kaffi þar sem hann kom frá einum stað á leið til kína á mikilvæga fundi og fleira á frídögum. Gleymi alltaf að gera ráð fyrir tímamuni þarna hinu megin í heiminum. En ég pakka í kassa græn af öfund og hugsa að einhverntímann ætla ég líka að standa á kína múrnum eða einhverjum öðrum áhugaverðum og fjarlægum stað og minna á mig þvert yfir hnöttinn.

Við vorum hinsvegar orðin rauð á eyrunum í jólahuggunni á föstudaginn að ræða pólitískt ástand í kína og tókum meðvitað hlé þegar æsingurinn fór að hækka í desíbelum og útdeildum í staðinn sænskum piparkökum, heimabökuðum döðlumöndlutoppum og glögg og epplaskívum með flórskykri með rólegan djassjólalagadisk og yndislega fína skreytta jólatréð hennar bjarkar í bakgrunni. Eina jólalega hjá mér er ég sjálf í grænum bol og buxum, rauðri peysu og rauðum sokkum. Ég fúnkera ágætlega sem skraut.




lukkunnar pamfíll taka sautján

Jeeeeeeeeeeeeeeeeiiiiiii. Og jibbí. Og húrra.

Ég var mun meira hæper í dag þegar mér að óvörum poppaði upp meil frá milanóaðdáendanum einum og hálfum degi fyrr en ég hafði gert ráð fyrir þar sem hann tilkynnti mér að hann hefði valið okkur sem leigjendur. Frá fimmtánda jan og bauð mér að fá sjónvarpið sitt lánað. Eftir að hafa hlegið hysterískum hlátri (ekki tengja þetta freud eða neinum slíkum pælingum) og hoppað um gólfin innan um draslið og náð í sigrúnu til að æpa af gleði yfir þessu þar sem væntanlegur sambýlismaður var örugglega steinsofandi eftir næturvaktir og ómögulegt að vekja hann, er ég búin að taka manískan undirbúning og einhverskonar sorteringu og þrif án þess þó að hafa kassa til að setja ofan í, en allavega flytja hluti milli staða og skipuleggja svo þá líður mér betur.

Búin að pakka í ferðatösku allavega. Einsog ég var að tala um við þóru áðan þá bara skil ég ekki hvaðan allt þetta dót hefur safnast upp bara á um þremur mánuðum. Samt minnug þess að fyrsta mánuðinn eða tvo kom ég ekki heim nema með fulla poka af einhverju svo þetta er kannski alveg lógísk aukning þó ég hafi komið með ákaflega lítið frá íslandi.

Málið er nefnilega að ég þarf á næstu þremur dögum að ná að pakka sortera og flytja út og mála áður en ég þarf að ná flugvélilnni, auk annarra smálegra erinda sem eru nauðsynleg rétt aður en maður fer heim í rúmlega þrjár vikur. En ég er svo ánægð að mér er alveg sama þó það sé örlítið hektískt plan.

Nú er ég einsog sprungin blaðra þar sem gleðin er búin að frussast út og ekki laust við að vantrúin læðist að í eitt augnablik, getur það verið að allt gangi svona henntuglega upp? Heimurinn er allavega alveg óvenjulega góður við mig í að redda hlutum og láta þá ganga upp. Bara að muna að vera þakklát fyrir það og geyma það sem skýra minningu fyrir hugskotunum einhverntímann þegar verr gengur.




blautt eða blautara

Voðalega fúlt að segja bæ á kastrúp. En það er svo stutt til að ég segi stórt hæ í kebló og heilan helling af hæjum um alla reykjavík jafnvel frekar langvarandi að ég hlýt að vera ánægð. Vika segi ég, vika.

Rigningin og rokið reif í alla lausa og úfna lokka og slengdi treflinum mínum sem er farinn að líkjast slöngu meira en sjali eftir ofnotkun síðstu daga, beint í andlitið á mér. Ég var regnhlífarlaus en það hefði hvort eð er ekkert hjálpað í rokinu. Þó hún sé fallega marglit er hún ekki sérlega voldug enda kaus ég litla stærð fram yfir krafta. Það hímdu allir samtaka á nörreport og hugsuðu að þó þetta væri ógurlega blautt og dökkt kvöld þá er maður allavega neðanjarðar þar og þegar allir líta út einsog hundar af sundi dregnir og ilma einsog blaut ull, blautur öskubakki eða blautt gerviefni þá verður bara til samkennd.

Lestarkortið mitt er að renna út sem þýðir að ég sé á leið aftur til eins af heimilunum mínum. Ég stefni jafnvel á að reyna að pakka niður stærstum hluta af þessu heimili, meðan ég skrepp síðan heim, til að ég geti flutt í einum grænum í janúar þegar ég kem heim, á nýtt heimili. En það hangir allt á bláþræði frá milanoelskanda sem ætlar að ákveða sig um helgina en svaraði meilinu mínu að hann héldi að við værum gott fólk og við værum ofarlega á listanum hans. Svona beisiklí. Ég held örugglega að Milano hafi komist áfram í championsleague um daginn svo vonandi er hann í góðu skapi...

Jólagjafir? Annarsvegar langar mig á brjálað og tryllt shoppingspree í magasín eða illum eða öðrum rándýrum stöðum eða perla platta eða mála myndir. Hvorugt hef ég þó tíma fyrir né fjárráð frekar en næsti maður. Mér finnst einsog ég sé á leið í yndislega afslöppun heima, en þó vofir grátt ský yfir höfðinu á mér sem reynir sitt besta að senda eldingar öðru hverju og minna á raunverulega lærdómsstöðu og biturleika janúarprófa. En frestunarsýkin hefur bara gaman af þessu og sendir djöfullegt glott áleiðis og hvískrar útum annað munnvikið, blessuð þetta reddast einsog venjulega.

Jólalegar blautbúningskveðjur. Metroexpress segir að það munir rigna að minnsta kosti næstu fimm daga. Hvar fást almennilegar regnkápur? (almennilegar = fínar, ekki svartir stuttir jakkar heldur alvöru regnkápur)




Krossleggja fingur jááááááááá

ÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓ Hvað mig langar í íbúðina sem ég fékk óvænt skilaboð um að koma og skoða. Hún er eiginlega allt sem maður gæti viljað. Sæt og hugguleg, virkar stærri en hún er og alveg ágætur staður. Reyndar nærri nörrebro en ekki nörreport einsog mér sýndist fyrst en samt. Krossleggja fingur og vona ad danski milano aðdáandinn hafi fallið fyrir okkur.

Kennarinn minn var annars bara jákvæður með synopsisið og projekt rapportið og hrósaði mér fyrir fína tilraun og leiðrétti aðeins málfar í leiðinni. Verst að hún skellti bara sviga þar sem eitthvað er að svo ég er ekki miklu nær um hvernig ég á að laga það... En þetta verður alveg í lagi.

Ég get varla einbeitt mér að þessum lærdóm enda er súper maríó bros þrjú miklu skemmtilegra. Þvílík nostalgía. Þvílíkur æsingur yfir sveppum og laufum og leynileiðum og mismunandi vondum köllum. Þvílík innlifun. Ógeðslega var ég einu sinni góð í þessu en mig vantar samt almennilega fjarstýringu. Þetta PC lyklaborð er ekki að gera sig. Ég er næstum því kvíðin hvað ps2 eða þessháttar gæti gert við mig og tíma minn eftir að hafa forðast alla svona leikjamaníu í sirka tíu ár. Eða kannski mun ég sitja límd bara aftur í megaman, supermariobros, chip and dale og hvað þeir nú hétu gömlu leikirnir mínir.




undir bænum

Loksins. Sá þau eiturhress á laugardaginn; under byen og höfðum gaman af. Náðum sama kvöld að rölta í gegnum troðpakkað jólatívolí en svei mér þá ljósin voru samt hugguleg og gott að sötra jólaglögg á röltinu um stíga innanum ævintýralega staði.

Bjórsopi og búlla á kostnað hins nýja danna var ágætlega þegið af okkur báðum. Ég veit ekki hvort okkur fannst kómískara atriði þegar hallur viðraði þá hugmynd að parið þarna hinumegin væri greinilega eitthvað að hösslast en hún hlyti að vera útlensk fyrst gaurinn talaði með svona skelfilegum hreim enskuna. Ekki fyrr hafði hann sleppt orðinu að gellan svarar í símann; já hæ stína heyrðu já ég er hérna á bar á nörrebro hvað eruð þið að gera. Fyrsta lexía sem þó á það til að gleymast; álykta ávallt að íslendingar séu allstaðar. Mér fannst hinsvegar ennþá kómískara nokkru síðar þegar ég sat ein í augnablik meðan hallur skrapp frá á klósettið. Maðurinn sem var að setjast hinumegin við borðið og vinur hans sem ég hafði þó velt fyrir mér í þó nokkra stund hvort gæti verið kona, tilkynnir mér að annars sé gaurinn sem sé með mér alveg hinn ágætasti. Eftir reynslu mína af því að hallur hafi bondað við ólíklegasta fólk án þess að ég hafi tekið eftir því segi ég bara já finnst þér það? Hvað töluðuð þið um? Hann horfir aðeins á mig, flissar svo og segir; nei sko mér finnst hann bara hot og tók eftir honum yfir barinn.

Merkilegt nokk þá fannst mér það bara hið besta hrós og hló dátt að því enda hjartanlega sammála. Gerði mér hinsvegar grein fyrir að það er ekki víst að mér hefði fundist það jafn skemmtilegt ef að mér hefði undið sér kona og lýst yfir áhuga sínum.

Hér er lærusession. Einn fyrirlestur búinn og verkefni áætlað að muni skilast á morgun. Af miðmyndinni að dæma þá er ég ennþá að óska þess að það skrifi sig og skili sér sjálft. Próflestur þarna hinumegin í oggustóra herberginu mínu. Engu nær með áframhaldandi vistarverur eftir ákvörðun að dýrt sé ekki betra en ekkert fyrst það er ekki meira stress í gangi með tímasetningar.








Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com