aaaaaaaaarrrrrrgg

Hvað sem ég reyni þá mun ég aldrei geta lýst því í orðum hvernig það var að hoppa upp öskrandi með reytt hár og eldrauðar kinnar þegar boltinn skilaði sér í netið á síðustu sekúndunni. Troðfullur stóri sportbarinn á hovedbanegaarden og þó það væru margir æstir og æpandi íslendingar þá voru víst eiginlega fleiri danir sem afsakast víst þegar maður er á danskri grund. Við fengum borð á síðustu stundu og vorum umkringdar dönskum mönnum sem þrátt fyrir æsinginn kímdu mjög út í annað yfir tíu trylltum íslenskum stúlkum á langborði sem tóku málið svo alvarlega að það lá við yfirliði á erfiðum augnablikum. Stapp og barið í borð og þjóðerniskenndin gjörsamlega að springa út um hverja einustu svitaholu. Svo nálægt. Svo nálægt. Við grétum og þurftum að heyra ææææææ det var nu sundt for jer. Yderste medfolelse... með glotti.

Það eru engar minnstu ýkjur að ég hafi aldrei á ævinni verið jafn æst yfir neinum íþróttaviðburð eða bara neinu úr sjónvarpinu. Ekki einu sinni grays anatomy þó ég hafi grenjað með ekkasogum þegar danny dó. Kannski ekki mikil samkeppni þar sem ég hef ekki verið sérlega þekkt fyrir að vera mikil íþróttaáhugamanneskja í fyrri tíð en svona mótast maður. Við gátum allavega hlegið að því að í vikuferð stúlknanna í köben þá var ekki misst af neinum leik eða tækifæri á bjór og borgara en við versluðum ekkert mikið. Aðallega fór ég með þær í litlar skrítnar en undurfagrar búðir sem kannski útskýrir að fengurinn samastóð af notuðum grænum rússkinnsskóm með silfurbróderingum, gula tusku og ofnhanska og skærgrænt viskustykki, barbapabbaljósaseríu, kínverska skó, strigapokaljón með appelsínugulan makka sem er gert í bangladesh og selt til stuðnings kvenna. Það kallaði bara á mig með röddu ákaflega líkri gerðar að ég ætti að taka það með heim svo nú á ég undurfínt gæludýr.

Ég er alveg passlega útkeyrð eftir vikuna af ýmsu útstáelsi með stúlkunum eða allavega gærkvöldið með kaerokíferð tvö eftir leikinn. Það gleymist seint þegar ása tók I love rock and roll í britney útgáfunni og gerður og ég tókum hið agalega Its gettin hot in here með nelly að ég held, og hvorug okkar mjög sterkar í rappinu. Ég get allavega lofað sjálfri mér og heiminum án mikillar áreynslu að það líður langt þangað til ég fæ löngun í meira karókí. En svei mér þá heimurinn hefur breyst þegar ég byrja á því að opna blöðin á íþróttasíðunum til að sjá hvað er sagt um leikinn.... Og svitna enn við að lesa um hvað dönum finnst íslendingar pirrandi að spila við. OOJJJJJJJJ hvað mig langaði að sjá okkur vinna. Vonandi dettur engum dana í hug að tala um handbolta við mig næstu daga meðan ég jafna mig aðeins og finn nógu mikið jafnvægi innra til að styðja þá og nokkurntíman taka mér orðin "frændur mínir danir" í munn aftur.

Ein í kotinu í nokkra daga eftir frábæra viku með stelpuna. Bara í tvo daga samt áður en hallur kemur. Ó já og pabbi kemur við á morgun líka. Og svo er víst skólinn að byrja eftir helgi.

Það er eina sem er meira pirrandi en sturta með kraft á við "nokkra dverga sem hrækja á bakið á þér" einsog elli orðaði það svo smekklega hér um árið, er að fara í ræktina með þann eina drifkraft að nýta kraftmikla sturtu og koma niður löðursveittur til þess eins að gera sér grein fyrir að handklæðið er heima. Svekkjandi. Ég hafði kviðið næstum jafn mikið fyrir að eiga deit í lyftingarsalnum við líkamsræktarþjálfara og munnlega prófinu mínu en hann gerði nú litlar kröfur til mín. Þrátt fyrir að hafa lengst til verið óháður styrktaraðili baðhússins heima þá lét ég nú alltaf sjá mig öðru hverju og kann þar af leiðandi að stilla hlaupabretti og velja lóð á lyftingartæki. Þjálfarinn skikkaði mér hinsvegar í ákveðna rútínu sem var alltof einföld en ég samþykkti brosandi og hugsaði samt strax að ég myndi ekki fara nákvæmlega eftir. Allt er betra en ekkert samt svo ég er hress með þetta.

Frostið er komið. Kannski til að vera ég veit það ekki en ég hef ekkert á móti smá vetri. Ég er hvort eð er bara hálfur dani og á ekki einu sinni hjól. Einhverntímann þarf ég að nota öll hlýju fötin sem ég á og hafa afsökun til að vera með klúta og trefla og húfur.

Ef ég mætti ráða þá væri samt heilsubúð fyrir utan hjá mér en ekki pitsastaður og sjoppa sitthvoru megin við innganginn. Það er ekki endilega hollustukvetjandi hehe en hef þó verið dugleg við sparnaðinn og elda heima á glæsilegu gaseldavélinni svo ég hef fína samvisku löxöripartý næstu viku. Stúlkurnar lenda á morgun og margt sniðugt á dagskrá. Yndislegt að vera í fríi og hafa ástæðu til að fagna því og gera bara skemmtilega hluti og njóta þess að vera til áður en skyldan kallar. Ansi strembin önn framundan. Skólinn hefst ekki aftur fyrr en í byrjun febrúar og próf búin hjá mér svo ég er gríðarlega hamingjusöm með að bæði þær og hallur og pabbi hafi tekið uppá því að heimsækja mig áður.

Ohhhhh loppumarkaðir. Ég sé þá í hyllingum með notuðum húsgögnum sem færu vel hérna inni í stúdentalega tómlegri íbúð. Þoli hinsvegar ekki sparnað. Gæti verið hvetjandi til að finna vinnu sem fyrst samt... meiri peningur inn meiri peningur út. Hlýt að hafa lært eitthvað í rekstarhagfræðinni í denn. Þó áhugaverð breyting. Mig langar ekki bara í skó heldur langar mig líka ofsalega í eldfast mót, fleiri bolla og fín marglit viskustykki. (athugið það er ekki ofar en skór bara með)

Ok. Demolition man. Snipes með aflitað hár og stallone. EInsog slys, get ekki slitið augun af þessu.

leynimal

Ég er svo svekkt að ég hafi ekki á unga aldrei látið mér detta í hug að læra rússnesku eða arabísku eða hindí eða eitthvað annað tungumál sem notar annað stafróf... en það er allavega á dagskrá að læra það. Það vaknar helmingi meiri forvitni á röltinu um götuna mína að velta fyrir mér hvað stendur á arabísku utananá Hal halim Slagter, Yosorba klippistofu og hinum fjölmörgu kebabstöðum í nágrenninu. Í nágrenninu er líka hellingur af grænmetisölum sem mér finnst sætir og í þessum fyrsta göngutúr um hverfið mitt glotti ég mikið yfir því að konurnar í kringum mig, í asanum rétt fyrir kvöldmat, orðið dimmt og allir á hraðferð og koma við í búð á leiðinni frá einum stað til annars. En það var annar tónn í asanum, meiri arabíska en danska en allt tvinnað saman. Ég er ánægð, það verður gaman að skoða þetta hverfi nánar og rekast á sniðuga staði.

Ég get hinsvegar varla hugsað um hvaða tíma ég ætla taka, enda skilst mér að öll tímasókn á vorönninni nema eitt námskeið sé bara "sem inspíration" fyrir munnlegt einstaklingsverkefni. Það er að segja strangir stuttir kúrsar en ég get tekið hvaaaaaað sem er. Sem gefur möguleika á valkvíðaelementinu en ég sé þetta sem æfingu í aga... Það verður mikið að læra vá. Janúar er óóógeðslega léttur miðað við júní.

Endurkomu minni á internetið má fagna. Ég með silfraðan grip í fanginu sem er spegilsléttur og viðmótsþýður, rennur í gang án hávaða og án kvarts, opnar forrit sem áður tók hálftíma á nótæm. Við erum að bonda mjög vel. Af hverju þurfti ég endilega að vera nýbúin að kaupa Nortonvírusavarnir fyrir tugi þúsunda samt sem ég get ekki notað? Kaldhæðnin. Kaupa vörn og þá deyr talvan stuttu síðar. Soldið einsog heimurinn er, mein kaldhæðinn stundum og hefur gaman af. Pabbi kom við í köben og fékk að gista í nýja slottinu. Auðvitað var skyndilega brjálað partý á einhverri efri hæð með gargi og ýlum og söng fram á miðja nótt, og það á sunnudagskvöldi, þegar ég hef aldrei heyrt meira en spjallhljóð og brak í gólfi síðan ég flutti. Vona að hann verði ekki geispandi á fundum í allan dag.

Vindsængur eru helst góðar til að liggja á í vatni. Ég hef skyndilega áhyggjur af að því eftir að hafa prufað hana í nótt að troða okkur þremur hérna fyrir, enda var draumurinn að vera búin að kaupa svefnsófa eða rúm eða bæði áður en gestir færu að streyma að. En við hellum bara bjór í þær og þá tekur engin sérstaklega eftir að sofa á 70cm vindsæng til skiptis við rúmdýnuna. Sardínuhamingja á Hillerodgade. Hlakka til.

Það gæti við verið að koma vetur hérna. Allavega komin slydda sem er held ég mesta snjókoma sem hefur verið.

abbú

Thad er alltaf svo audvelt eftira ad sja samhengid og hvad hugsa med ser ad thetta hafi nu ekki verid svo slæmt. Tho maginn hafi verid ofugur allan morguninn thar sem eg skjalfhent skipulagdi og las fimmtiu ordin sem eg matti hafa med mer inn i klukkutima munnlegt prof. Thad hvarfladi ad mer i eins og eina sekundu thar sem eg sat einsog dæmd i metro a leidinni uppi skola ad eg gæti alveg sleppt profinu.. bara stungid af og ekki mætt. Samt stutt sekunda thar sem eg held eg hafi bara aldrei ekki mætt i prof. Og thad er eitthvad merkilegt vid thad ad lata bylgjur af hvida dynja a ser og standa samt upp brosa utad eyrum og fa ser sæti fyrir framan thrja danska professora, hella vatni i glas opna vefsidu og halda svo einrædu i halftima tho innra med ser se madur i taugaafalli.

A einhverjum timapunkti gerdi eg mer grein fyrir ad eg var ad tala, mundi ekki hvar eg byrjadi, og var sjalf hætt ad skilja hvad kom ut ur mer en held samt thad hafi verid einhverskonar danska. Eina hugsunin sem komst ad var ad enda einhverstadar svo eg gæti byrjad a nyju spjalli. Thau voru samt bara almennileg, spurdu mig sundur og saman og thjormudu mjuklega ad mer hvad eg vissi. Eftir ad hafa verid send ut fekk eg ad vita ad eg hefdi audvitad nad og meira segja ad eg hefdi virkad nokkud orugg thratt fyrir væga tungumala ordugleika. Hurra fyrir leikhæfileikum og thvi ad lida ekki utaf tho hjartslatturinn se havadasamari en eigin hugsanir, lofarnir svo sveittir ad thad er erfitt ad halda a glasi og hugsanaskipulagid i oreidu. Hamingja.

Nu er bara ad hafa ofan af fyrir ser thar til skemmtanalidid mætir i næstu viku. Engir timar fyrr en i byrjun februar en einsog hallur benti mer rettilega a i gær tha gæti eg tekid upp a thvi ad lesa thad sem eg las ekki fyrir jol. Af nægu ad taka thar...

Delllaus

Gledifrettir verda stundum ad innihalda sorgarfrettir bara svona til ad halda jafnvæginu. Ætli madur myndi fa oged ef allt gengi alltaf upp?

Eg er sem sagt flutt inn a nyja stadinn og buin ad hafa godan tima til ad dunda vid ad gera fint i lærdomspasum thar sem bertolini, minn kæri vinur af dell ættinni let lifid sidastlidid fimmtudagskvold. Hann hefur ekki vaknad til lifsins sidan, og falmandi tilraunir minar i booting og safe mode dæmi leiddi einungis til theirrar diognostics ad thad væru oendurkræfur skadi a harda drifinu og eitthvad sem eg skildi hvort ed er ekki. Eg hef thvi midur ekki verid nogu dugleg ad safna i kring um mig donskum tolvugurum, kannski ætti eg ad fara ad hanga i kringum tolvunarfrædideildina med varalit og blasid har. Thetta leidir edlilega til soknudar, netleysis, tonlistarleysis og hamlar adgang ad ollu a hinum harda disknum svo sem biomynda og thatta. Ef ekki eg væri med thetta fina sjonvarp med ca fjortiu stodvum tha myndi mer leidast. Samviskan leyfir nefnilega ekki utstaelsi i midjum profum svo eg verd ad vera heima med bækurnar i kringum mig en ekki lærir madur aaaaaallan solarhringinn.

Eg væri i mun meiri orvæntingu ef ekki eg hefdi verid buin ad fa nog af dyntum dellgræjunnar og longu verid buin ad akveda ad kaupa biksvartan idilfagran makka vid fyrsta tækifæri, svo hugsanlega er thetta sidasta modgunarædid hans bertolini. Hvad sem thvi lidur tha ef eg finn bjortu hlidina a thessari adstodu tha get eg ekki haft samviskubit yfir ad eyda pening i nyja græju, thvi tolvu verdur madur ad hafa i lifinu...

profid bradum. tveir dagar er thad vist og tho er stresslevelid furdi lagt. Thad er ahyggjuefni frekar en hitt thar sem thad gæti leitt til stressbombu og donskublackout rett adur en eg skal hefja raust mina um sjalfsimyndarskopun a vefsidum og a netinu eda hvern fjarann eg thottist ætla ad tala um.

En like always. Thetta reeeeeeeeddast. Baunakvedjur a linuna.

home or something like it

Blogger hefur greinilega sæst við mig. Svo ég henti bara inn gömlu færslunum sem aldrei vildu póstast.

Ég er komin heim. Eða einhverstaðar þar á milli allavega. Sófi hér, kassar þar og lyklaafhending á morgun eða hinn. Tæplega tuttugustigahitamunur þó hér sé kannski ekki heitt en frá mínus tíu og snjó, frosnar tær í converse og rautt nef yfir í plús tíu og svita með trefil í lest og blautar tær í danskri rigningu.

Eftir svefn í fluginu tölti ég einsog svefngengill með úfið hár og alltof þungan bakboka í gegnum kastrup um kunnuglega ganga. Átti ekki von á að heyra nafnið mitt og enn síður von á að mæta á ganginum ameríkana sem ég þekki á leið heim til íslands að millilenda í köben. Eftir heilsið tölti ég áfram í leit að útgangi og stansaði agndofa fyrir framan veitingarstað í c-álmu sem heitir ekkert minna en Asta. Gourmet restaurant. Já kannski var tekið eftir tíðum heimsóknum mínum í haust að sækja fólk og þessvegna skýrt í höfuðið á mér...

Eftir tuttugumínútur í afslöppun hjá sigrúnu fékk ég svo skilaboð um næstu heimsókn. Tvær kærar gærur mæta bara galvaskar í kassaflóðið á nýja staðnum þar sem ég verð rétt búin með prófin og passlegt að fara í tiltektina... Kannski fá þær öl með aldrei að vita.

nýtt ár

Gríðarlegir erfiðleikar eru í sambandi mínu við blogger þjónustuna og íhuga ég nú sterkar en nokkru sinni fyrr að skilja við hana og snúa mér að öðru. Blogger þverneitaði að pósta færslu milli jóla og nýárs og reyndi ég á hverjum degi að henda henni út í veröldina án nokkurs árangurs. Þetta var hin yndælasta tímamóta færsla og gat ég ekki hugsað mér að skrifa nýja af einskærri þrjósku.... Þetta rúllar allt saman áfram. Lærdómslítið en matarmikið með góðum snert af fólki og félagsskap og hangsi. Áramótaheitið sem ég skrifaði um í týndu færslunni fékk yfirheitið HH 2007, eða halda hamingjunni. Árið sem ég mun hugsa til sem ársins sem ég lagði mig fram að halla mér afturábak og kíma kankvíslega yfir því hvað ég er ánægð með og heyra góðan hljóm í huga mér; já svei mér þá ég er glaður pési í dag. Einsog langamma sagði mér um árið þá er engum hollt að vera með ana um einsog maður sé með æðiber í rassi. Á endalausum hlaupum og hamagangi þá er hætt við að maður gleymi missi af góðu augnablikunum. Það er meira segja tímasóun að ergja sig á LÍN sem leggja sig fram um að vera ekki til aðstoðar og þó það sé mér gjörsamlega óskiljanleg ráðgáta að það skuli engin hjá stofnunni vera búinn að átta sig á að háskólanám fari fram með öðrum hætti erlendis, sérstaklega í ljósi þess hversu óendanlegt magn af íslendingum læra og hafa lært í danmörku og hver og einn þurft að berjast og sprikla við formsatriði um áramót þegar engar einkunnir skila sér. Þó hef ég beint í æð átta ára baráttu foreldra minna við stofnunina fyrir einmitt umþaðbil tuttuguogfimm árum en þau ár voru ekki nýtt í þróun á kerfinu hjá lín. Hinsvegar virðist sem svo að lín líki betur við að fólk fari til englands og taki árskúrsa og skilja aðstæður þeirra frekar. En í dag eru jólin búin. Ísland hefur lúmskan húmor og hellti yfir okkur jólasnjónum í gríð og erg svo trjágreinarnar svignuðu af blautum púðursnjó og sólin skein bak við skýjahimnuna svo myndaðist djúpgul slikja yfir snjóveröldinni einsog til að fá mann til að andvarpa; ó mæ þetta áttu til lymskulega mislynda land. Einsog það hvísli, haha betra er seint en aldrei og nú getiði ekki kvartað kæru þegnar. Ég heyrði hinsvegar að hellast ætti allt að tuttugu stiga frost nóttina áður en ég yfirgef land og þjóð og fer aftur í baunaland með tíu stiga hita og næðing. Síðasti í jólarandalínu, jólaöli og steik og yfir danskri dramamynd borðaði ég meira segja vondan bita af makkintoshinu svona svo það sé búið. ógeðsjarðaberjamaukið. Fljótlega hefst svo líf í undirliðunum á áramótaheitinu, ákvað að setja svona fimmtíu míníliði svo ef einhver af þeim næst e það lukkulegt.... Gleðilegt ár og fullt af hamingju útum allt.

jólin

Ég byrjaði um daginn og hætti. Svo byrjaði ég aftur og hætti. Í gær hugsaði ég um að byrja en byrjaði aldrei. Það er bara svo margt annað að hugsa um og gera en skrifa frásagnir af einu og öðru hérna. En jólin voru yndisleg, komu og fóru einsog venjulega með góðum undirtón.

Mér líður bara aldeilis vel hvar sem ég er niðurkomin, hvort sem ég er þriðji aukaleigjandinn á ljósu eða heima hjá mömmu og pabba þar sem ég fékk á endanum úthlutað stórri bastkörfu í þvottahúsinu þar sem allt það dót og drasl sem fylgdi mér hingað var safnað saman. Svo þegar ég þurfti að gista var bara yngsta bróðurnum komið í pössun annarstaðar svo ég gæti sofið í gamla rúminu mínu sem nú er hans, þó ekki í gamla herberginu mínu en þar býr systirin.

En í dag gekk ég frá greiðslu sem staðfestir að ég verð einungis heimilislaus í örfáa daga í janúar og þarf því bara lítið að nýta mér góðmennsku einhverra af köbenelskunum til að lána sófa sem þó verður örugglega lítið mál. Treysti á að það hafi róast í óeirðunum og hamaganginum í götunni minni....

Árið er að skreppa saman og hverfa. 2006 ON var einhverntímann kyrjað og að mörgu leiti var það tótallí on. Tókst margt sem ég vildi. Það er einsog skylda að hugsa afturábak og áfram og velta fyrir sér uppunum og niðurunum. Í allri heild eru plúsarnir svo margfalt fleiri en mínusar að ég bara brosi yfir byrnum og ætla mér af allir staðfestu að sitja hér kímandi og segja já hemmi minn. Núna er ég nefnilega glöð og smáskuggar af leiðindum skemma það ekki. Þó það sé svo auðvelt að hugsa alltaf að það verði nú betra eftir að prófið er búið, eftir að ræktartímabil er búið, ef allir væru góðir, eftir að flutningarnir eru búnir, þegar sófinn verður kominn, þegar skuldirnar verða minni, þegar hallur flytur loksins líka eða hvað annað sem þarf og á að gerast á næstunni, þá finnst mér það ekki mikilvægt núna. Það sem er mikilvægt er að geta notið augnabliksins og alls góða fólksins sem er hérna allt í kring og mér þykir vænt um og vill manni sömuleiðis vel og sleppa því að hugsa um allt annað.

Það verður nýtt ON 2007. Svokallað háhá element. Halda hamingju... Einfalt og gott.

(auk svona þrjátíuogsjö áramótaheita því kannski er magnið gott plan því hugsanlega stend ég við einsog þrjú og þá er maður ánægður. Allt venjulegt einsog bébé; burt með bumbur, lætæ; lærilæritækifæri, spapé; sparapéningana og svo framvegis..)

Happy campers á fróni. Þó það sé ennþá rigning og rok. Það er of stutt í að ég fari en samt hlakka ég líka til að koma á mitt heima í hinu landinu.

Margra kílóakalkúnn með fyllingunni hans pabba í ofninum og fyllir húsið af yndislegri matarlykt. Bondaði mikið með öllu fólkinu í nóatúni að hlaupa til að sækja síðustu nauðsynjarnar og þar sem ég í búð tvö var farin að örvænta að salvían var búin og fann hvergi kalkúnakrydd, vatt sér að mér kona og hvíslaði hvað ég væri að leita að og stakk að mér stauk og við skiptumst á þýðingarfullum augnaráðum og andvörpuðum yfir salvíuskortinum í lok ársins.

Algjör prufa

Bara að tékka hvort þetta virki.