abbú

Thad er alltaf svo audvelt eftira ad sja samhengid og hvad hugsa med ser ad thetta hafi nu ekki verid svo slæmt. Tho maginn hafi verid ofugur allan morguninn thar sem eg skjalfhent skipulagdi og las fimmtiu ordin sem eg matti hafa med mer inn i klukkutima munnlegt prof. Thad hvarfladi ad mer i eins og eina sekundu thar sem eg sat einsog dæmd i metro a leidinni uppi skola ad eg gæti alveg sleppt profinu.. bara stungid af og ekki mætt. Samt stutt sekunda thar sem eg held eg hafi bara aldrei ekki mætt i prof. Og thad er eitthvad merkilegt vid thad ad lata bylgjur af hvida dynja a ser og standa samt upp brosa utad eyrum og fa ser sæti fyrir framan thrja danska professora, hella vatni i glas opna vefsidu og halda svo einrædu i halftima tho innra med ser se madur i taugaafalli.

A einhverjum timapunkti gerdi eg mer grein fyrir ad eg var ad tala, mundi ekki hvar eg byrjadi, og var sjalf hætt ad skilja hvad kom ut ur mer en held samt thad hafi verid einhverskonar danska. Eina hugsunin sem komst ad var ad enda einhverstadar svo eg gæti byrjad a nyju spjalli. Thau voru samt bara almennileg, spurdu mig sundur og saman og thjormudu mjuklega ad mer hvad eg vissi. Eftir ad hafa verid send ut fekk eg ad vita ad eg hefdi audvitad nad og meira segja ad eg hefdi virkad nokkud orugg thratt fyrir væga tungumala ordugleika. Hurra fyrir leikhæfileikum og thvi ad lida ekki utaf tho hjartslatturinn se havadasamari en eigin hugsanir, lofarnir svo sveittir ad thad er erfitt ad halda a glasi og hugsanaskipulagid i oreidu. Hamingja.

Nu er bara ad hafa ofan af fyrir ser thar til skemmtanalidid mætir i næstu viku. Engir timar fyrr en i byrjun februar en einsog hallur benti mer rettilega a i gær tha gæti eg tekid upp a thvi ad lesa thad sem eg las ekki fyrir jol. Af nægu ad taka thar...