hopp og hí en minna trallarí

Ég hoppa og ég hía. Ég hoppa mikið þessa dagana sökum offjölgunar feitra bíflugna sem hlussast um allt og eru í vegi fyrir mér. Greinilega þarf meira til en að mæta einni slíkri augliti til auglitis, sem mér skildist annars að væri lausnin á flestum fóbíum. Velti því fyrir mér hvernig í ósköpunum ég yrði á stað einsog malaví eða eitthvað þar sem eru aaaðeins fleiri og illræmdari skordýr en ómannýgar flugur.

Ég hía hinsvegar líka aðallega á sjálfa mig fyrir skemmtilegan ónytjungshátt og þá staðreynd að mér leiðist stundum, sem hlýtur að útleggjast sem eitt mesta lúxusvandamál sem til er. Man þegar maður var yngri og hundskömmuð ef ég dirfðist að segja að mér leiddist því það er aumingjaskapur að geta ekki haft ofan af fyrir sér. Já hver þarf rússíbana þegar hann hefur skapið?

En ég get hinsvegar híað og fagnað í dag, því ég á afmæli. Ég er níuþúsundfjörtíuogfjögurra daga gömul í dag. Hugsa sér. Sykurhnoðrar og hunangsbökur. Blóm afþökkuð en gleðiskilaboð og skemmtiefni ávallt vel þegin.