ástíska og týpískt

Ég sé enn eftir að hafa ekki vippað þessari með heim í gönguferðinni okkar sigrúnar um ravnsborgerstræde eða hvað hún hét. Þá gæti ég dælt út vélrituðum bréfum á rússnesku einsog það sé enginn morgundagur.

Eða ljóð á ástísku sem er mín eigin uppröðun á fallegum táknum og þýðir það sem ég meina með þeim.

Það er pottþétt mál að heimsókn til langömmu kippir mér niður á jörðina og setur heiminn í samhengi sem hann þarf stundum að vera í til að fúnkera. Hún gaf mér bæði blómate og skammaði mig fyrir að ana í of miklar vitleysur á penan hátt. Það vantar ekki ákveðnina í hana, sem einmitt var að rýna í draumaveröld hans andra enda pólitíkin ákveðin í henni.

Skammir og blóm voru þó í minnihluta því hún rak mig uppí sófa og rétti mér hálfslíterflösku með sjóðheitu vatni til að setja við mjóbakið sem mér tókst einhvernvegin að klemma taug í á leið úr sundi.

Venjulegt fólk fer í sund til að mýkja klemmdar taugar en mér tókst að festa mig á leið úr því. Hæfileikar mínir hafa ókönnuð svið í veröldinni. Eftir næstum vikufrí er svo törn framundan um helgina og heppilegt að vera skökk og geta ekki rétt úr sér fyrir það. Gæti lent í að geta bara ekki tekið nema einn disk af borði í einu eða biðja fólk bara um að taka diskana sjálft því ég get ekki beygt mig hahaha. Það er sjarmerandi.

En maður á að hlæja að öllu sem er kjánalegt. Og svo get ég hlegið að því í nýjum rauðum skóm svo það getur ekki verið svo slæmt. Hvernig var þetta með nornina sem skellti saman hælunum og komst hvert sem hún vildi?