kemurðu oft hingað....?

Ég var spurð að því með glotti í kvöld á leið út úr vinnunni hvort ég væri framsóknarmanneskja. Eins ópólitísk og ég gæti virðst þá skyldi ég ekki hvað kokkgreyinu datt í hug að kasta á mig þessari spurningu. Síðan fattaði ég að kápan mín er víst dálítið græn. Væri líklegra að ég væri vinstri græn? Framsókn? Ég veit það ekki en ætla gleyma þessu sem allra allra fyrst enda kæri ég mig ekkert um að hugsa alltaf til Halldórs Ásgrímssonar þegar ég fer í kápuna eða eitthvað af grænum flíkum í skápnum mínum.

Það er þetta með þjónustustörfin sko. Einsog ég er geðgóð manneskja þá er ég komin með leið á saumarklúbbakonum. Ég hélt ég myndi urra á gellurnar og helst bíta fast í dag þegar þær dirfðust að setja út á tónlistina mína sem spilaðist, hvort ég gæti nú ekki bara slökkt á þessu eða í guðs bænum skipt um tónlist, og nú væri tíma á að loka út en ef mig vantaði eitthvað að gera gæti ég nú kannski verið svo væn að fjarlægja bollann. Ég brosti ekki agnaraögn til þeirra, en hins vegar glotti ég í kampinn þegar hrikalegi borhávaðinn af efri hæðinni stigmagnaðist. Gott á þær sem ekki kunna gott að meta í hljómlist.

Ekki það að fyrri part dags þá gat ég ekki brosað af þeirri líkamlegu ástæðu að helmingur varanna og ein kinn var lömuð. Í besta falli skakkt sposkglott bros með geiflukeim í boði. Mikið ógurlega er skrítið að vera með dofnar varir. Hugsa sér ef maður hefði ekki allar þessar tilfinningar í vörunum?

Tannlæknirinn minn er ágætur þó hún hafi bara bleikan fíl uppá stólnum, létt 96,7 og bleikan hálspappír en engar dvd myndir í gleraugum eða annað skemmtiefni. Þær slúðra ekki einu sinni mikið yfir tannskoðunum. Hins vegar er mér meinilla við að þurfa að greiða tugi þúsunda fyrir bévítans fyllingu sem datt úr en enga skemmd, þrengsli sem yrðu sennilega ef skemmd ef ekkert væri gert við og fjórða skiptið sem tjaslað er uppí pínku brot á framtönn. Einungis vika eftir að njóta brot-brosins (tja eftir meira en eitt og hálft ár) svo látið ykkur ekki bregða við heiltannabros.

Fyrst eftir að flísaðist úr framtönn er tungan svo óvön að það sé hrjúft að ég var algjörlega föst í að strjúka brotið með tungubroddinum, sérstaklega þegar ég var að hugsa. Með hjálp ímyndunar aflsins má gera sér í hugarlund hvernig ég leit út í tíma og ótíma og eflaust einhver haldið að ég teldi mig ógurlega sexí með þetta múv. Í anda næntís auglýsingar og pikkuplínunnar "áttu eld" "kemurðu oft hingað".