vinna eða eitthvað minna

Homesick..... ´cause I dont longer know, where home is. Kannast einhver við það að vera með einskonar heimþrá en vita ekki eftir hvaða heimili. Ekki heima hjá mér og ekki heima hjá foreldrunum. Fæ alltaf svoleiðis fyrst þegar ég flyt á nýjan stað. Heimþrá eftir einhverju ótilgreindu. Jafnvel bara næstum einmanna þótt það sé fólk í kringum mig á hverju strái. Skrítið. Núna hefur mér tekist að búa til mitt úr þessari íbúð (með stelpunum auðvitað) og finn góðan anda hérna. Kötturinn kemur sterkur inn nema að því miður er ég lítið í hvítu og þess vegna eru ummerkin nokkuð skýr á fötunum mínum. Hairy, scary larry and yes very. Hún var dáldið skotin í mér (kýs að halda því fram að ég hafi góða áru, en ekki bara að ég hafi dekrað hana nú þegar með því að gefa henni rennandi vatn og klóra í tíma og ótíma) Hún er farin að lauma sér uppí rúm til mín við hvert tækifæri, ástin tók að vísu bakslag þegar ég kveikti á baðkrananum fyrir hana – ok, ég veit, en ég meina staðið vatn er örugglega ógeð- og óviljandi var stillt á sturtuhausinn, vatnsgusan vakti ekki lukku kattarins.

Já þótt daniela hafi kynnt mig fyrir kings of convenience á ítalíu um árið náðu þér ekki að festa sig í sessi fyrr en núna. Youre increasingly long inbraces, are they saying sorry or please?, I dont know whats happening help me. I dont normally beg for assistance, I rely on my own eyes to see, but right now they make no sense to me.

Djöfull er ég væmin, mér finnst þessi rauðu og gulu og grænu tré (fallegir litir....) og logn og rigning svo mikil haustrómantík að það jaðrar við klíju. Dreymandi innhverf stemming. Reykjavík er einsog útlönd þegar maður labbar milli staða í logninu á kvöldin.

Hitti ítalska rassinn minn um daginn, hún reyndist alls ekki vera ítölsk heldur tékknesk en hefur búið þar undanfarið og talar ítölsku og kom með vin sinn Marco (nafngjöfin kemur á óvart, minni á að ég bjó með tveimur slíkum) Þau voru óskaplega yndæl bæði tvö og fékk ég aldeilis æfingu í að spjalla. Shit hvað ég er orðin ryðguð samt, en gaman að finna að ég get þetta ennþá. Þau voru svo glöð að hitta íslendinga sem segir mér að það sé erfiðara en virðist að komast í herbúðir okkar, en ég lofaði þeim að taka þau inn í hópinn og bjóða í partý. Eftir að hafa verið sjálf týnd og ein og mállaus þá finnst mér það sjálfsagt enda líka gaman að hitta öðruvísi fólk.

Vinna... það er eitthvað minna Vinnuhelgin búin og það merkilegasta sem gerðist var að auður prjónaði vettling úr fínu garni úr europris meðan ég rúllaði á henni hárið með magictwister. Allt í allt seldi ég eitt sýningareintak af ryksugu. Get svo sem ekki hvartað undan spjalli á launum.