postskólalíf'

Það laust niður í hugann einsog eldingu meðan ég labbaði niður laugarveginn úr vinnunni rennblaut í fæturnar því ég er ennþá í indverskulegum sumarskóm þótt það sé haglél með rauðblettóttar hendur eftir að skræla tíu kíló af rauðbeðum, að ég hef brjálæðislegar ranghugmyndir um heiminn. Það virðist vera þema hjá mér að gera mér grein fyrir hvað ég hef rangt fyrir mér og ég þoli það ekki. Þessi einstaka elding í haglélinu fjallaði um sjálfblekkingu mína um hvað maður gerir í lífinu. Verandi veltandi því fyrir mér hvað ég gæti farið að vinna eftir jól, komst ég að því að mig langar ekkert mikið að vinna yfirhöfuð. Langar helst að lifa. En hvað gerir fólk í post-skóla lífi? Vinnur. Vinnur frá átta til fimm. Eða tíu til sex og reynir að þvo þvott og lesa bækur eða mála á nóttunni. Draumórar mínir innihalda helst ferðalög og frítíma. Spurning um almenna viðhorfsbreytingu um að það þurfi ekki að vera gaman alltaf stöðugt. Og sem betur fer á ég enn eftir nokkur ár í master ogsvofr.

Ég hló mikið af lýsingum cyril franska um daginn frá hestaferðalagi á vestfjörðum, sem hann sagði frábært, en á endanum hafi hann hafi þurft að minna sjálfan sig á það stöðugt; vá ég er á hesti á fjalli á útkjálka á íslandi, þvílík fegurð, vá óspillt náttúran kyrrðin ferska loftið og hvaðeina sem útlendingar heillast af óbyggðum, en eftir helgina hafi hann verið alveg búin á þvi. Dettur þetta stöðugt í hug núna, td. meðan ég sat í tíma og geispaði. Reyndi að hrista þetta af mér og hugsa - þetta er spennandi, ég er að læra einmitt það sem mér finnst áhugavert, ég er heppin, þetta kemur því við sem ég ætla mér að gera í framtíðnni og allt kom fyrir ekki. Mér leiddist.

Miðað við hvað mér er almennt illa við langtímaplön þá er magnað hvað mér er illa við snarlegar breytingar á eigin plönum. Búin að vera að krumpast úr fílu yfir þessu bévítans matsmáli sem fór í lúppu og hring og virðist ætla fella mig aftan frá. Bjóst við að ég fengi allt sem ég vildi, (án þess að vita nákvæmlega hvað það væri en taldi mig vita það samt) og fallast þessvegna hendur þegar ég sé fram á möguleikann að geta ekkert útskrifast þegar mér hentaði. Jafnvel hafi sjálf skapað mér það vesen að fá kúrsa metna að utan sem skyldukúrsa sem ég núþegar er búin með heima og þannig stytt námsferilinn um næstum hálft ár á einu bretti. Geri aðrir betur í að flækja eigið nám. En tveggja daga fíla er yfirdrifið. Hvað breytist hvort eð er?

Náði að nýta fílukastið í að senda harðort reiðibréf til símans og krefjast skaðabóta sökum tuttugu daga netleysi og niðurfellingar á rukkunum á heimasíma og neti sem aldrei var notað. En netið er allavega komið öllum til mikillar gleði.