Mer finnst gaman ad vinna i keppnum. Samt gef eg mig ekki ut fyrir ad vera keppnismanneskja thvi a koflum fer thad oheyrilega i taugarnar a mer ad vera undir theirri pressu ad reyna ad vinna. Thvi tek eg thvi fegins hondum thegar eg vinn, einsog thegar eg vann freknukeppnina, og nuna hef eg unnid oheppniskeppni vikunnar.

Skal fyrir tvi landkrabbar og uhhh sjokrabbar.... Ja eg hafdi thad frabaert i gaer og tolti um baeinn i sinu besta laugardagsastandi, thad er folk a hverju horni kaffihus og utilistamenn og risa risa stor utimarkadur. Hvad er betra? Eftir thvi sem leid a daginn vard foturinn a mer staerri, og thetta er sko ekki spurning um hegomagirni ut af raudum doppum, heldur var oklinn sjofaldur og tvaer risa blodrur ad myndast auk thessa loppin var afmyndud af ollum hinum bitunum. Hmmmm leist ekki a blikuna, haett ad geta hreyft okklann tvi hudin var strekkt til hins ytrasta utan um bolguna. Helv. eftirbitid var ekki ad gera neitt, svo eg akvad ad finna apotek...(audvitad lokad alls stadar til fjogur) Thangad for eg svo og notadi oll ordin sem eg atti : Mer er illt i loppini.....thu koma sja og benda og svona taknmal, og hef sjaldan verid eins glod og thegar konan brosti vid mer og sagdi : parla inglese? Jess jess, og gat tha utskyrt adeins betur. Hun sagdi nu bara MAMMA MIA, og hristi hofudid. Hvad ertu med ofnaemi fyrir? Ekki kannadist eg vid neitt slikt og hun gaf mer eitthvad morddyrt krem til ad smyrja a mig. Fyrstu lotu lokid.

Eg skakklappadist nu afram um og neitadi ad lata thetta tefja konnunarleidangur minn um borgina, fann meira segja supermarkad eftir ad hafa spurt svona tiu til vegar sem bentu hingad og thangad. En thad er enginn matur a hostelinu svo thad var annadhvort finna bud eda svelta. Neydin kennir manni ymislegt ekki satt. Himinlifandi komst eg ad thvi ad italir selja svona ferskan mozzarellaost, litla tomata med basiliku og oliu sem eg ELSKA, i litlum plastboxum.....bara einsog pastabakka. Their eru snillingar og eg elska matinn. Reyndar hugmyndina um matinn tvi eg hef litid bordad, madur gleymir thvi bara a roltinu og i thessum hita. Skreid heim um sjo leitid urvinda, andlega og likamlega og akvad ad fa alit hja afgreidslugellunni a filsfaetinum a mer. Thad voru svipud vidbrogd hja henni, oh mia, che hai fatto? Og vildi hringja i laekni og eitthvad, eg var bara komin med thristing i kokid af threytu og vanlidan og langadi bara ad leggjast ut af. En nei nei, stelpurnar i herberginu minu voru uti. Med lykilinn. Svo eg komst hvergi sveitt og threytt eftir superlangan dag. Mer til lukku rakst eg a eldri konu fra nyja sjalandi sem var svo yndael og vid spjolludum um heima og geima og hun gaf mer modurleg rad. Alveg frabaert hvad konur sem eru mommur, taka ad ser ad utbyta sma mommuskap ut um allan heim. Lotu tvo er lokid.

Seinna um kvoldid, kemur vinkona min ur "lobbyinu" til min og segir ad laeknirinn se a leidinni, onnur stulka sem med slaem bit og hann aetli ad lita a malid. Minni leist ekkert a blikuna, enda vill madur frekar ad folk segi goda lattu ekki svona, upp a stol med fotin og slappadu af, en ad einhver annar svitni meira en thu og tilkynni laekni. Jaeja hann kemur, babblar a hundrad kilometra hrada a itolsku og eg skil ekkert. Lobbykonan er alltieinu ordin BESTA vinkona min og thydir af bestu getu. Madurinn vill lika vita hvad eg se med ofnaemi fyrir, og eg kannast ekkert vid thad. Madurinn vill vita hvort eg se olett. Uhumm hvurslags. Nei, thad kannast eg ekki vid heldur. Ertu viss, ertu alveg viss? Eg hugsa med mer sama og eg sagdi vid stelpurnar um daginn. Natturan virkar nu bara thannig ad madur verdur ekki olettur nema madur stundi kynlif. Samt for eg orlitid i baklas vid thessar spurningar og velti fyrir mer hvort eg gaeti kanski verid olett. Allt getur nu sked. Dises, tha mundi eg ad rosa fraenka er nu bara i heimsokn sem stendur og tvi meira en utilokad ad nein fjolgun se i gangi. Thegar eg neitadi thessu stadfastlega, tha var fundid autt herbergi og mer skipad ad leggjast a magann medan madurinn sprautadi hreinu cortisoni i rasskinnina a mer. Med ordunum: ertu nokkud hraedd vid sprautur medan hann mundadi gripinn fyrir ofan mig. uff, ekki baun gaman. Svo skrifadi hann lyfsedil uppa anitbacteria og antihistamina og eg veit ekki hvad og hvad og sagdi ad eg yrdi ad maeta uppa stofu a morgun og lata sprauta meira og eitthvad, krotadi adressuna a blad og for. Lotu thrju er lokid.

Sunnudagar eru ekki dagar til ad gera hluti, flest er lokad og straeto er i motmaelendaakstri sjaldan og litid. Ekki annad i stodunni en ad taka taxa a einhverja laeknastofu einhverstadar og thangad maetti eg i morgun. Nu for nu gaefan ad hallast naer mer thar sem gellan taladi sma ensku og potadi bara sma i mig en vildi ekkert sprauta mig meira. Kom svo i ljos a hun elskar island og hefur komid thangad tvisvar en kaerastinn hennar vill ekki flytja thangad sokum kulda. Eg er lika sifellt ad verda betri i ad vera bjargarlaus. Vila thad ekkert fyrir mer ad draga upp kort og segja hvar er eg hvert a eg ad fara. Bilun? Ja eg veit, eg tholi bara ekki ad vidurkenna ad eg se ansalegur turisti enntha sem ratar ekki og talar lelega itolsku. Reyni yfirleitt frekar ad finna ut ur thessu sjalf. OK fann bus sem er i pasu fra verkfallinu og kom mer nidur i bae, en tha er apotekid sem atti "ALLTAF" ad vera opid, ekki opid. Thannig stendur a tvi ad eg er lyflaus, en bolgan hjadnadi tho mikid i nott eftir thessa dramatisku sprautu. Nu eru bara tvaer vidbjodslegar blodrur sem eg er ad deyja i. Setningin sem eg ofnota thessa dagana er ; It can only get better from here. Og italska stelpan i herberginu minu sem vorkenndi mer svo mikid, But you will survive voru hennar hvatningarord. Mer finnst thetta nu meira pirrandi og hlaegilegt en sorglegt. Allavega nokkud vist ad eg gleymi ekki fyrstu dogunum minu her. Hef baett vid mig i ordaforda i sambandi vid skordyr, lyf og laekna og rata jafnvel orlitid meir eftir leitina ad thessu og hinu. Bjartsyn a framhaldid!!

Nuna er eg ad drepa timan thangad til sigga og bjarni koma i baeinn, thau toku lest klukkan sex i morgun hingad til bologna og bjarni a svo flug heim seinni partinn. Vid sigga erum nattla husnaedislausar, og jafnvel er erfitt ad komast ad a hostelinu thad er svo thett bokad og alltaf folk sem maetir bara. Hun var buin ad reyna ad hringja en bad mig um ad spyrja ef eg gaeti. Konan i afgreidslunni er nattla svo mikil vinkona min og hafdi svo miklar ahyggjur af mer, ad hun lofadi ollu fogru ad reyna ad koma henni inn og leyfa mer ad vera tvo daga i vidbot. Ekki fer hun ad henda sjukling ut a gotuna. Segidi svo ad ekki fylgji ollu slaemu eitthvad gott, eda hvernig sem thessi malshattur er.....

Eg er komin i formannsembaetti i hatri a skordyrum, og hoppa um ef eg se orla a sliku i nalaegd. Verst af ollu er ad vita ekkert hvad thad er sem eg er med ofnaemi fyrir. Skordyrahaturskvedjur Asta med filsloppina