Hosted by Putfile.com





eina mínútuna betra og verra þá næstu

Tækifærin eru allstaðar. Þarf bara að grípa þau. Bara á leiðinni heim af bókasafnsveseninu (mikið ofsalega er bókhlaðan einmannaleg 3.janúar, meira segja afgreiðslufólkið var semi almennilegt því það fékk svo lítið að tala) rakst ég á glæsta atvinnumöguleika. Fremst í flokki er búðin Rómantík.is sem er virðist vera að opna á hverfisgötunni (aftur? veitekki) Hver er hæfari en ég til að selja rómantík á tilboði í grámyglunni íjanúar.

Búðin Kaffiboð er líka á barónstíg. Þar sem ég geri lítið annað en drekka kaffi yfir mismikilvægum skrifum þá hlýt ég að vera eðalstarfskraftur í að selja kaffiímyndina. Eurocard hlýtur að fagna mér þar sem ég hef gríðarlega reynslu í skiptingum of hárra reikninga og komin með reglur um slíkt á hreint. Auk þess að eftir fíaskóið í bologna og fleiri þar sem hraðbankinn hirti peninga mína í tölvukerfinu og óteljandi týnd kort veit ég líka hvernig það gengur fyrir sig. Maður lærir víst eitt og annað.

I brake plates in the middle of fighting

I am so tired of holding my breath

I do not cry very often

but should I cry its because it is in my blood

One minute I feel better and then I feel worse the next

One day I look better and the next I´ll be a wrek

writing things down makes me read between lines

Im pritty sure thats where I´ll find the truth

Im always playing

and Im used to winning

but now Im only spinning

and I cant run

One minute I feel better and then I feel worse the next

One day I look better the next I´ll be a wrek

Í boði Ephemera af plötunni Air.

Bergmálaði í heyrnatólunum í labbi um frosnar gangstéttir eftir afkastamikla heimildasöfnun. Einkennilega viðeigandi því það er alltaf allt betra einn dag og verra einhvern annann. Síðan er þetta samt ekki endalaust líf og erfitt að fá áminningu um það í miðjum hversdagsleikanum að gott fólk lifir heldur ekki að eilífu þó maður vilji það. Ekkert sem hægt er að gera að svo stöddu nema vona að allt fari vel, maður er svo ótrúlega laus við völd til að gera eitthvað nema treysta á tækni og lækna og lyf. Stundum er hægt að óska þess að trúa á eitthvað svo maður gæti hellt von á það.

1 Comments:

Anonymous Nafnlaus said...

Ég elska Ephemera. Verst að hún mun ávallt minna mig á manninn sem kynnti mig fyrir henni. Ég hlusta á one minute eða keep me up og sé ekkert nema gula trefla.

12:01 e.h.  

Skrifa ummæli

<< Home








Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com


Hosted by Putfile.com