aaaaarrrrggh- ið

Þreytt.

Áður en ég fór að stunda eingöngu líkamsrækt innan um aðrar konur, (einsog karlkyns hormónar hefðu deyfandi áhrif á hreyfingu), þá fór ég stundum í World class í grafarvogi. Þar var einkennileg samblanda af heimilisfrúm í leggings, ungu pakki einsog mér og vöðvastæltum og æðaberum (ávallt í ermalausum bolum) gaurum sem stundu hátt við lyftingar. Síðan töltu þeir um, skoðuðu nokkra rassa eða vonuðust til að sýna sinn stinna kúlurass og tóku svo næsta sett, kreistu út nokkrar svitaperlur á enninu og öskruðu lokaöskrið af mikilli innlifun. Komst síðar að því að með öskrinu þá tekurðu alveg bara 13% betur á sko.

Arrrrrgggghhh

Eini munurinn á mér og þessum gaurum núna, er að enginn fær að dáðst að gelluskapnum inná milli átakaöskra. Það er allt lagt í sölurnar, það er öskur og svekkelski og rauðar kinnar og hræðsla við misstök og hamagangur og vonsvikni og reiði og þrjóska og bardagahugur á síðustu dropum af varabatteríunum. Ég er enn sko að lyfta og öskra, en á morgun kemst ég ekki ofar og neyðist til að henda frá mér lóðunum. Gæti fengið þau í tærnar svo það er sko fjarri því að hættan sé liðin hjá.

hahaha við stuttan yfirlestur rifjaðist upp fyrir mér að kannski er þetta öfugt með karlhormónin. Að minnsta kosti er ég óopinber styrktaraðili gelluræktarinnar síðustu margar vikur og læt ekki sjá mig. Færi ég að sprikla ef það væri einn temmilega sveittur og sjarmó á næsta bretti? Maður spyr sig.

pps. ástæða þykir að taka fram að ekkert í þessum pistli á í rauninni við líkamsrækt.