Harkan i mer madur, eg vaknadi og for i tima i morgun sem hefur ekki gerst i haa herrans tid. Eg fekk alltieinu oged a ad vera thunn eda full eda sofandi og akvad ad taka mer adeins tak svo eg geti sagst vera i haskola herna uti. Nu fer lika ad roast adeins heima, thessir fjorir strakagemlingar sem hafa verid heima hja okkur auk theirra sem bua tharna hafa studlad ad miklum aesingi. Their voru allir ad fara i eitthvad prof sem rikid heldur fyrir utskrifada verkfraedinga til ad mega kalla sig formlega titlinum Verkfraedingur. I morgun for Pier luigi heim, eda kanski aftur til spanar eg veit thad ekki, vid kollum hann bara manninn fra spani sem er ekkert rett en hann var ad vinna thar nuna i haust og kemur svona odru hverju heim og byr tha hja okkur. Eg hef alveg gleymt ad tala um hann, thad taeki nu heilan dag ad reyna ad lysa honum en i stuttu mali tha er hann einn hinn italskasti itali sem eg thekki, og sa skritnasti jafnvel lika. Thad leynir ser aldrei ef hann er maettur inn fyrir dyrnar thvi hann talar a haesta styrk og sveiflar hondunum hvort sem einhver er nalaegt eda ekki.

Hann telur thad ekkert eftir ser ad vada um alla ibud og gola ad kaffid se tilbuid thott hann viti vel ad allir sofa a sinu graena eyra og vita ekki til thess ad hafa neina longun i kaffi. Til ad byrja med for hann i taugarnar a mer thvi hann er soldill svona bezzerwizzer i theim skilningi ad hann veit allt og thad er engu tauti vid hann komid. En eftir thvi sem madur kynnist honum betur tha er hann besta skinn. Stundum er bara notalegt ad thegar madur talar vid hann, tha ser hann bara um ad tala og vedur a honum um allt og ekkert og thu tharft ekkert ad gera nema nikka her og thar. Madur skilur tho ekkert hvad hann er ad fara, einsog oft adur tha skilur madur ordin sem koma ut en ekki samhengid....... Thad vantar ekki a akvednina hja honum og thad liggur vid ad madur hlydi bara ordlaust ef hann skipar manni eitthvad. Mer fannst aedi thegar eg komst ad thvi ad vinir hans fra heimahogum kalla hann GIGI, og hef ekki kallad hann annad sidan vid litla anaegju hans. Enda hljomar nafnid gigi frekar einsog Diva i dragi en toffari. Hann hefur lika tekid ad ser fodurhlutverk heimilins og skammast i folki sem ekki laerir nog og fussar og sveiar yfir drykkjuskap og vitleysu en thad er samt allt i nosunum a honum svo madur laerir ad segja bara ja ja amen og kondu svo ad djamma og tha hlydir hann.

Thad er annars eitt sem eg hef laert a undanfornum manudum ad italir eru serlega godir i ad tuda. Eg var stundum alveg gattud a thvi hvad their voru leidinlegir hvorn vid annan og velti fyrir mer hvort their tholdu ekki hvern annan. Thegar vid erum i matarbodum utum hvippinn og hvappinn er tudad yfir ollu fra koldum kartoflum yfir i bragdsterkan / bragdlausan mat. Mer fannst thetta hinn argasti donaskapur, i afmaelinu hennar lisu tha haetti alheimsfridurinn ekki ad setja ut a hana og matseldina og eg atti bara ekki til ord yfir skortinum a sma hattsemi. Nuna er eg farin ad skilja ad thetta er rutina, hun boggar hann lika yfir ollu sem hun finnur og allir hvern annan. En af thvi thetta liggur bara i nosunum, allir vita ad ekkert liggur a bak vid ordin ne skiptir mali tha er engin asteada til ad bidjast afsokunar.

Ekki ad madur se ekki vanur kaldhaeni og boggi fra sinum eigin vinum, en folk hefur alltaf olik mork og madur er vanur humornum i sinum eigin hopi. Thad tekur sma tima ad komast inni hversu langt er i lagi ad ganga i stridni.