Sunnudagurinn sem ekki var þunnudagur. Óvenjulegt nema við séum veikar, í dag er aftur á móti lærudagur hjá siggu og hangidagur hjá mér. Mauri gerði grín að því að hún virtist alltaf þurfa að læra meira en ég, sem er satt þegar hennar próf eru fyrr en mín og ég get gert það sem ég er best í í heiminum....... fresta hlutum. Geri alltaf allt á seinustu stundu, kanski líkar mér vel við pressu eða kanski er ég ein af þeim sem þegar þeir eru undir pressu gera þeir ekkert. Einsog venjulega er engin matur til á heimilinu því okkur gengur illa að muna að allt sé í alvörunni lokað á sunnudögum.

Svo meðan sigrún lærir þá dunda ég mér í hinum nýskirða bertolini, rakst á gebbið mitt á msn áðan og komst þar með að því að tölvi minn hafi verið nefndur af þeim heima á undan mér. Svo bertolini biður að heilsa dabba kóng, óla grís, steingrími þegar hann er komin í gagnið, og auður þínum líka hvað heitir hann? Þeir félagar mætast stundum á öldum ljósvakans.... uhum netsins en þegar heim kemur munu þeir eflaust mætast á háskólasvæðinu og skiptast á slúðri um eigendurna sem nota þá í allt annað en að læra.

Sögustund dagsins; Föstudagurinn var hress, michela kom frá nágrannabænum Modena (þar sem hún býr með fjórum stelpum sem allar eiga kærasta og aldrei fara út á kvöldin) til að djamma með okkur. Svo virðist sem allar stelpur í bænum eigi kærasta annarstaðar og fyrir þá eru þær heima alltaf. Mér finnst það mjög absúrd, ég meina þú getur nú farið út og fengið þér öl og spjallað við annað fólk þótt þú eigir kærasta? Jæja, okkur var nefnilega boðið í partý hjá frænda hennar mariku frá Napolí. Hún er að vísu þar en ekki hér en við ætluðum nú samt að fara og skemmta okkur. Að venju dróst það að fara út framyfir miðnætti, var boðið um tíu en fanst við hæfi að vera fashionably late og sötra örlítið heima fyrst.... þegar sigrún svo hringir til að afsaka seinkunina þá fáum við að vita að löggan hafi mætt á svæðið og hennt öllum út. Við ákváðum að líta nú samt við og mættum þar múg og margmenni fyrir utan og þá tvo sem búa þarna frændann og hinn sem ég skýrði pepé. Þegar fjöldanum fækkaði fórum við aftur inn þar sem var opnaður bjórkútur (mini) og drykkjum dreift, frændinn skellti á house músík og michela dansaði uppá stól. Við sigga vorum nú spakar enda ekki okkar uppáhalds tónlistarstefna, alltaf bættust fleiri í þetta boð en eftir nokkra stund var michela komin með nóg af stólnum og heimtaði að kíkja í bæinn. Húsráðendur ákveða þá að koma með okkur og skilja bara partýið eftir í fullum gangi, ekki oflát af ábyrgiskennd þar á bæ. Kvöldið fór þó að mestu í göngur um götur bologna þar sem allt virtist vera að loka en enduðum þó á öðrum bar sem er opin lengi hérna í götunni okkar. Þar voru þá sigga, pepé, ég, michela og hr. Sikiley sem annars var mjög annt um að ég vissi að mafian heima hjá honum hefur gert marga góða hluti. Sko allavega fyrir þá sem væru í henni, kannski verra fyrir þá sem væru ekki í henni. Þetta fannst mér ekki sannfærandi rök. Hann reyndist líka vera einn af þeim sem finnst mjög rökrétt að ganga á línuna og reyna að komast uppí hjá hverjum sem vill taka við honum. Komst þó ekki í neitt bæli sem ég þekki.

Laugardagurinn var þreyttur og móralskur af ýmsum ástæðum, en mér til hamingju þá bankaði marco ljóshærði uppá og spurði hvort hann mætti elda fyrir okkur. Að sjálfsögðu sáum við því ekkert til fyrirstöðu og þökkuðum kærlega. Eða þannig, vinur hans var að koma í mat og hann bauð okkur að vera með þeim. Þeir elduðu þetta fína kúskús með grænmeti og brauð í ofni og vín með alveg hin glæsilegasta máltíð. Eftir spjall og sötr langaði öllum að glápa á video svo þeir fóru og leigðu handa okkur spólu. Mikið fannst mér þetta góð þjónusta enda of þreytt til að nenna neinu og alveg á fullu við að stinga hausnum í sandinn og reyna að gleyma því að ég væri til. Það gekk bara mjög vel í gær þar sem heilasellurnar voru hálfsofandi allan daginn. Í dag aftur á móti hlíða þær illa og krefjast þess af mér að hugsa sem mér er stundum meinilla við. Stundum koma augnablik þar sem frábært væri ef fleiri en herbergisfélaginn skyldi þennan skrítna hugsunarhátt sem einkennir stundum íslendinga. Eða börn.