Aumingja Ítalía er úti. Þvílíkur sársauki skók landið hérna í gærkvöldi og strákarnir hérna heima eyðilagðir, við reyndum eitthvað að grínast um að þetta væri nú bara fótbolti og ekki gráta en það var sko langt frá því pláss fyrir slíkan húmor. Blöðin hafa lýst því yfir að ekki leiki vafi á því að skandinavísku löndin hafi komið sér saman um vinalegt jafntefli 2-2 til að koma ítalíu út. Reyndar voru flöggin sem áhorfendur veifuðu með skriftum um að koma svo jafna á þennan hátt og senda spagettíin heim.....

Hvað um það ég er ekki svo djúpt sokkin að þetta stuðli að andlegri vanlíðan hjá mér enda margt annað að gera í júlí en að horfa á evrópukeppnina en fyrir hinum er þetta búið að eyðileggja sumarið. Af vanþekkingu minni þá finnst mér samt fyndið að danmörk og svíþjóð hafi komist áfram en ekki spánn né ítalía sem leggja milljón sinnum meira í boltann og þetta snýst um þjóðarstolt. Kannski segir þetta þeim að eitthvað sé ekki í lagi.

Fór í annað próf í dag sem gekk sæmilega, fékk ágæta einkunn en lenti í frekar vandræðalegu mómenti þar sem ég var að reyna að bjarga mér við að tala um bók sem á endanum þurfti að viðurkenna að ég hafði bara ekki lesið.....ekki gott.... en þar sem ég kunni sæmilega vel um hinar þrjár slapp ég fyrir horn. Það sjúka við þetta er að ég fékk bara einum minna en í gær í prófi sem ég var búin að læra virkilega mikið fyrir en aðstoðarkennarinn neitaði bara að skilja mig og leyfði mér varla að koma neinu sem ég vissi frá mér. Fannst hann hreinlega leiðinlegur við mig og tók ekki minnsta tillit til að þótt ég tali sæmilega ítölsku þá hef ég ekki endalausan orðaforða til að tala um listir og stíla og isma og var bara fúll við mig ef ég sagði eitthvað vitlaust, en sem betur fer var ég áður búin að taka einn þriðja af prófinu í námskeiði og fékk háa einkunn þar. Kvarta því ekki með 24 og 25 í einkunnir. Nú er heil vika í fríi, næstsíðasta prófið 30.júní!!!

Mamma,pabbi&gríslingarnir þrír mæta á svæðið næsta þriðjudag fyrir tveggja vikna frí á ítalíu, byrja hérna í Bologna en svo er förinni heitið í hús á mörkum Toscana og Umbria. Auðvitað með dótturina með í för og ljóshærða tökubarnið Siggu eins lengi og hún þolir við, Þar sem hún er nú búin að vera heimalingur hjá mér síðan við kynntust sem eru heil 12ár þá verður það ekkert nýtt..... Eftir fjölskyldufríið tekur svo við að redda öllu sem redda þarf sem er alltof mikið og auðvitað reyna að njóta lífsins smá í leiðinni. Erum víst ennþá búnar að lofa okkur í þessa málningarsenu, get ekki annað en hlegið að því í huganum að við munum skilja eftir okkur málverk þar sem við sitjum og borðum kjöt af prikum. Jæja þeir munu þá ekki gleyma okkur í pescara þegar málverk af okkur öllum hangir uppá vegg. Nema náttla að við seljumst fyrir morðfjár, hver veit.