Ég veit ekki hvort ég eigi að hlægja eða grenja. Stofan mín er ofsalega huggulegur staður til að gera ýmislegt einsog læra, hanga á netinu eða bara almennt hanga yfir sjónvarpinu. Geri mikið af haustvæmnum hlutum einsog drekka yfir mig af kaffi og hafa kveikt á kertum og reykelsum enda er haustið góður tími, verð glöð að fá nýtingu í kertin aftur. Mest svekkjandi við sumarið að þau nýtast ekki.... Allavega góð stofa. Svo er maður sestur og hefst handa við sína hluti en þá er herfan á efri hæðinni í brjálaðri sveiflu með dansharmoníkku þjóðlaga fíling og kallinn í hinni íbúðinni sem stundaði loftboraskemmtun snemma á morgnanna er að dunda við uppsetningu á nýjum innréttingum og borar og brýtur. Jah, þar fóru huggulegheitin fyrir lítið. En gott að geta hlegið, nú er borið hætt og harmónikkan í stuðham. Ef ég kynni gömlu dansana myndi ég bara taka sveiflu yfir gólfið.

Samt hef ég lúmskt gaman af því þegar heyrist í herfunni, og glotti sjálf í kampinn þegar ég skellti carmina burana á góðan styrk í gær. Þetta er svona undirförul keppni í að láta hinn vita að þeim sé alveg sama hvað hinum finnst. Heyri enn bergmála frekjulega röddina sem hótaði því að mér og öllum kynsmönnum langömmu minnar yrði ekki liðin nokkur hlutur, Enda hafði gamla konan, nítíuogþriggjaára, fyrir meira en hálfu ári síðan gerst svo kræf að biðja hana að valsa ekki um á klossum allan sólarhringinn því það væri svo mikið ónæði. Þessi á hæðinni fyrir ofan varð alveg trítilóð yfir afskiptum og hreytti í hana öllu illu. Ég veit alveg að amma er ekki laus við skap, hef heyrt af henni sögur að berja fullan mann með stígvéli, en hún er þó kurteis og ekki með leiðindi yfir engu. Rosalega á sumt fólk bágt að vera svona í geðinu, bara hin hreinasta geðvonska og óliðlegheit og ókurteisi við annað fólk. Ég vona bara að enginn verði svona sem ég þekki.

Nú er loks komið að því að ég þarf að skila af mér verkefni og er auðvitað örlítið eftir á í lestri og þess vegna ætla ég að drífa mig á kaffihús og blaðra við aðrar tjellingar um allt annað en það.