upp og niður og útumallt

Já einhverntímann hélt ég því fram við ónefnda vinkonu mína að það væri betra að vera flækja en þráður. Með því átti ég við að það sé betra að lifa lífinu í flækjum og uppum og niðrum tilfinningalega heldur en í beinni línu jafnvægisins. Enda er eina leiðin til að vera í stöðugu jafnvægi að afneita því algjörlega að hlutir hafi áhrif á þig. Jæja ég rifja þetta upp reglulega eða í hvert skipti sem ég bölva því í huganum að eitthvað sé of erfitt eða hatast við flækjur og vandamál.

Ég hef lítinn einbeitingarkraft þessa dagana og get bara einbeitt mér að einu lífstílsbreytandi atriði í einu. Of mörg loforð um prógrömm og morgunvakningar virkar ekki hjá mér en þó hef ég verið mjög spræk í labbi og sundi og morgunjóga eða sem gerir mér mjög gott andlega. Tími með sjálfum sér er gefandi stundum. Taka alveg innri íhugun í gegn. Maður getur ekki verið hnútur þótt maður sé flækja, svo nauðsynlegt að finna lausnir á einhverjum snuðrum á þræðinum áður en þær verða verri. Skólaleiði greip mig krampataki og ég get varla hugsað mér að opna bók, enda á ég engar ennþá og að vakna snemma fyrir tíma er fjarri mínum þankagangi. Ég sé glitta í endalokin á þessu en samt of langt í burtu. Eins athyglisskert og ég get verið þá er ég komin strax yfir þennan lokasprett og í næsta verkefni og myndi gefa aleiguna fyrir að þurfa ekki að skrifa einhverja helv. BA ritgerð í sumar.

En gáfumannagenið sem skilaði sér til sín með móðurmjólkinn ásamt sæmilegum skammti af praktískum gildum sér að það er fáránlegra en orð geta lýst að vera á þriðja ári og hætta áður en maður gerir ritgerð. Veit ekkert hvað ég á að gera. Best að fara í sund á eftir og íhuga þetta meðan ég svamla fram og tilbaka....fram og tilbaka.... auðvelt að fara í sund, engar ákvarðanatökur þar.