its a mysteri....

Hvernig stendur á klukkan er hálf fimm og ég er enn að lesa um sextándu öld. Tæknilega séð er prófið á morgun (eða ekki á morgun heldur hinn ef við tökum með að það sé ennþá nótt) og ég eigi eftir að frumlesa þrjár aldir. Fyrir utan að ég sleppti úr smáatriðum einsog háendurreisn, enda fanst mér ég hljóta að geta munað eitthvað um monu lisu og svona sjálfsagða hluti.

Hvernig stendur á því að konan uppi fer að færa til húsgögn klukkan fjögur á nóttunni? Og rosalega drekkur hún mikinn vökva því það er heill foss í gangi þegar bunan skellur á klósettinu.

Af hverju í ósköpunum hefur maður ekki meira vald á eigin tilfinningum? Eða er búin að læra að slökkva á þeim þegar það hentar. Af hverju fer allt í hringi þótt maður telji sig vera í línulegri þróun að þroska.

Hvernig stendur á því að ég get næstum dáið úr þreytu ef ég þarf að vakna fyrir ellefu sama hvenær sem ég fer að sofa, en er eiturhress klukkan fimm á nóttunni? Af hverju hefur birtan svona mikil hyperáhrif á mann og útstáelsislöngun manns.

Hvernig stendur á því að ég er svona gríðarlega afslöppuð með vinnumál þegar það fer að líða að því að ég þurfi að byrja, eða finna mér nýja ef kexverksmiðjan afþakkar nærveru mína. Sem getur varla verið því ég sagði yfirmanninum að ég efaðist ekki um að hann væri ótrúlega skemmtilegur.

Af hverju eru kenndir kúrsar í háskóla þar sem ætlast er til djúprar þekkingar og skilningi á þróun listasögu frá frumkristni til nýklassíkur á nítjandu öld. Hversu marga kúrsa er ég búin að taka bara um tuttugustu aldar list. Svo á að klessa öllu hinu klabbinu saman í einn pakka. “0-1900” á tilboði í Háskóla Íslands. Komdu og taktu meira en þú getur fyllt heilann á þér af, eða það er að segja þessi 3% sem maður notar.

Ég næ þessu prófi samt. Þetta reddast allt hefur hingað til fleytt mér kellingar á stormsjó háskólanáms. Verð að treysta á meiningar um límmynnið.

Djöfull er ég búin að drekka mikið af möndlukaffi frá kaffitár í kvöld. Geðið er sofnað en augun eru opin.

Djamm á miðvikudaginn? Reyndar krefst það mini af minni hálfu sökum vinnu á uppstigningardag en hvaðahvaða. Allt hægt samt.