Allt að gerast bara

Bókasöfn og vídjóleigur bæjarins hafa lifibrauð sitt á mér. Af hverju ég hef ekki lært á margra ára bókaleiguæfingu að það á að taka fáar í einu til þess að fá ekki háar sektir og að maður les ekki endilega tíu bækur á mánuði er ótrúlegt. Það grípur mig bara æði þegar ég flakka um gangana og fylli fangið af bókum sem ég get týnt mér í. Ok, partur af nýju líferni verður að hætta að styrkja bókasöfn að óþörfu. Til þess eru þau, eiga að vera ókeypis sko.

Í öðrum óspurðum fréttum er að ég fékk langþráð símtal í kvöld. Ungur maður hringdi til baka með jákvæð svör. JEI JEI. Lítur allt út fyrir að nýr kofi sé fundinn. Ekki að súpa kálið fyrr en í ausuna er komið eða hvernig sem þessi asnalegi málsháttur er, en honum leist vel á okkur (hvernig er annað hægt við erum svo sjarmó) og þráir ekkert heitar en að við búum í íbúðinni hans meðan hann skoðar önnur lönd. Nú þarf bara að fara í pappírsflóðið sem skiptingum fylgir og pakka búslóðinni og gera allt klárt. Fúff það er reyndar meira en að segja það, djísús.

Þar sem ég ljóstra engu upp fyrr en fyrrnefnt kál er komið í ausuna þá ætla ég ekki að vera með yfirlýsingar, en þetta er hugguleg risíbúð og yndælisklukkuturnar hallgríms munu spila morgunvísuna.

Það er allt að gerast, ég vissi að eitthvað færi að ganga upp einhverstaðar, finn á mér að þetta verður gott ár.