vild´ég gæti flogið

Brjálað að gera. Mætti samt úfin eftir vinnu og angandi af gulrótarsúpunni sem helltist yfir mig alla, í tilraun til að ná rúsínunni í pylsuendanum á airwaves í gær. Læsti mig úti svo ég komst ekki heim að skila lopapeysunni né tölvunni og matarpokanum en peysan reyndist lukka þar sem raðirnar voru langar og kuldinn mikill. Tónlistarlega séð fór þetta kvöld fyrir lítið. En ég fékk aftur á móti pylsu í endann á bæjarins bestu.

Það er svo mikið að gera og mér finnst ég ekki hafa nógan tíma svo heilinn er farinn að bæta upp fyrir það í draumum. Ég hélt einmitt langan fyrirlestur í nótt í einhverjum ótilgreindum tíma. Svo raunverulegur að ég var með þvílíkan sviðskrekk og læti. Allskonar fólk var með mér í tíma sem tengdist skólanum ekki baun. Hélt meðal annars ræðu um vængi, táknrænan tilgang þeirra og hvað þeir minntu mig á. Síðan sýndi ég slidemyndashow af svart hvítum ljósmyndum sem gætu sýnt hvernig fugl myndi sjá eða hvernig hann gæti skynjað heiminn frá sínu sjónarhorni. Einkennilegt uppátæki svona í svefni. En hver væri ekki til í að geta flogið og séð heiminn þannig?

Það er allavega hægt að fljúga langt í höfðinu. Eiginlega þyrfti að vera til patant lausn á að hemja sig í því. Hvernig stöðvar maður hugsanaflóð þegar það er alvarlega þörf á einbeitingu? Heyrði annars merkilega kenningu í gær frá vinkonu sem var greind með einhverskonar snert af athyglisbrest og ofvirkni í huganum. Það er eflaust ekkert óeðlilegt við það en hugsanirnar fljúga inn og út svo hratt að ég hef takmarkað vald á þeim.

Mig langar í vínsyndaferð frekar en læra og þokkalega verður kvöldið tekið með trompi. Lýst best á stemminguna á Nasa þar sem maður verður að velja einn stað til að verja ekki öllu kvöldinu í röð.