bókhlöðuhatur
Ég vil gjarnan klára svo ég brunaði niður á hlöðu vopnuð fögru brosi og blikkandi augum og með bévítans bókahlaðann með mér. (Skal þó viðurkennast að ég hafði í fyrsta maníukasti annarinnar í byrjun september tekið um ca. tíu bækur sem hafa legið heima í gegnum letiköst og seinni maníur) Ok, eftir smá umræður og yndisfríðum sjarma endaði með að afgreiðslumaðurinn bauðst til að gefa mér 50% afslátt á hinni gígantísku skuld sem safnaðist hafði. ( Vissuði að það er ekki lengur heildarhámarksskuld sem gildir heldur er hámarksskuld PER BÓK) Reglunum var sennilega breytt mér til höfuðs.
Ég og atli komumst lifandi frá þessum hremmingum, en ekki tók við betra. Sökum hungurs neyddist ég til að fá mér að borða í matsölunni. Eftir smá viðræður sættist atli á gefa mér súpu sem annars smakkaðist ágætlega. En síðan hefur ekki til hans atla mins spurst. Ég er búin að hringja og saka starfsmenn um hið augljósa að þeir skiluðu mér aldrei kortinu (ef maður labbar burt með disk í hvorri hendi, ekki með tösku né vasa er það augljóst) en starfsfólkið vill ekkert við þetta kannast. Nema afgreiðslustrákurinn hafi hirt atlakredit til eigin eigu. Gott a hann því ég er búin að loka því svo það gagnast honum ekki nema til að horfa á eldgamla mynd af mér.
Hvernig get ég komist aftur innundir hjá bókhlöðunni? Það er ekki vænlegt að eiga í stríði við hana svona rétt á meðan stendur á lokaritgerðarskrifum. Hjálp.
2 Comments:
Glæpamaður!
Ef herra/frú d á við að starfsmaðurinn sé glæpamaður að hirða kortið mitt er ég einstaklega sammála, því augljóslega er ég ekki glæpamaðurinn þótt ég sé sein til...löghlýðin borgari sem borgar skuldir sínar við lánadrottna á endanum sko.
Skrifa ummæli
<< Home