efniviður í reynslubankann

Framúr öllum vonum barasta. Hálfblint franskt dobble semideit á vegamótum afstaðið. Reyndist hin besta skemmtun að kjafta um kosti og galla íslands, frakklands og heimsins yfir mat og drykk og meira segja fékk gerður að tala um ketti í tæpan hálftíma. Annar fransmaðurinn var álíka hrifin af köttum og hún og sagði hressandi sögur af franska flækingskettinum og dúfunum á þakinu, reyndar meðan hinn sofnaði næstum úr leiðindum á meðan hahaha. Það vantaði bara alpahúfurnar á franskleikann en þeir voru bæði klárir og fyndnir svo við skemmtum okkur bara vel. Ótrúlega kómískt samt allt saman frá upphafi til enda. Við vorum að sjálfsögðu of seinar einsog okkar er venja, en það er víst kafli um það í guidebókinni sem útskýrir að íslendingar séu aldrei stundvísir svo þeir voru undirbúnir. Reynslubankinn viðar að sér efni við hvert tækifæri svo núna hef ég hitt ferðalanga sem ég kynntist á netinu. Netvæðingin er í allsgleymingi. En súrrealísk móment eru hressandi krydd í hversdagsleikanum.

Við gerðum stólpagrín að þeim fyrir útivistarúlpur sem er athyglisvert í ljósi þess að ég er ein mesta kuldaskræfa landsins, en einhvernvegin leyfist útlendingum ekki að vera kalt hérna, þá dettur maður í að berja sér á brjóst og lýsiR yfir víkingaelementum. Eitt vodkaskot og málinu reddað. Þeir þóttust síðan hinir mestu töffarar og ætluðu bara að labba heim á hótel sem væri ekki mjög langt. Við urðum næstum úti við að rölta uppað rassinum á hallgrímskirkju meðan þeir löbbuðu einhvert lengst uppi ármúla. Greyin.