næturleikfimi barnlausra

Sá, sem hlustar, leggur sömu merkingu í orðin, og þegar hann heyrir, hvað sá sem talar segir, skynjar hann heildarmerkinguna í setniningunum og samhengið en til þess að þessir tveir menn geti skilið hvor annan, þarf meira til. Nauðsynlegt skilyrði fyrir skilningi er, að báðir hafi sömu tengslahugtök eða hugtök um venzl.

Þetta litla brot úr fræðilegum texta um hvernig skilningur skapast með orðum er sérlega viðeigandi. Það er endalaust oft sem maður talar og telur sig vera að útskýra eitthvað en sá sem maður talar við skilur eitthvað allt annað en það sem maður upprunalega meinti. Þarmeð er komin eilífur misskilningur byggður á því að fólk meira segja af manns eigin þjóðerni, með álíka bakgrunn og menningarlega mótun leggur annan skilning í hugtök eða hegðun en maður sjálfur. Stundum held ég að maður sé gjörsamlega vonlaus í því að ætla sér nokkurn tíman að skilja aðra né að aðrir skilji mann.

Burtséð frá því, þá datt mér þetta meira í hug núna eftir sérlega skondið samtal á msn fyrr í kvöld þar sem gömul vinkona sem ég hef ekki hitt lengi var farið að gruna að ég væri með barni eða jafnvel búin að eignast barn. Ástæða þess misskilnings er að sjálfsögðu að ég er búin að heita ýmsum nöfnum á msn einsog "BArnið á ný" "BArnapælingar á fullu" "ekki MAmma enn" og fleira í þeim dúr. Ef ekki maður er inni í þeim hugtakabrandara að BArn sé ekki barn heldur ritgerð og MAmma sé ekki mamma heldur mastersnemi þá liggur maður í því. Svo ég vil hér með árétta ef einhver er í vafa að ég á ekki von á barni, en aftur á móti á ég von á ritgerð. Að minnsta kosti ekki að mér vitandi, og ætti ég nú komin á tuttugastaogfjórða aldursár að kunna einhver skil á eigin líkama. Þó hafa nú flakkað margar sögur þess efnis að konur hafi ekki vitað af því fyrr en á fæðingardeildinni og gróusögur um lækna sem senda þær burt og segja þeim að eina sem sé að þeim sé ristilvandamál, sem mér finnst allt hið undarlegasta mál. En allavega þá skal ég samt éta hattinn minn ef annað kemur í ljós.

Það er ógeðslega ósanngjarnt þegar maður er búin að stilla vekjaraklukkuna á hálf átta og ætlar þvílíkt að massa morgunræktina enda er sprækleikinn búinn að vera öflugur, að vakna upp klukkan þrjú og vera síðan eldhress og glaðvakandi ennþá þegar klukkan er að verða hálf fimm. Djöfs að baðhúsið sé ekki opið á nóttunni því ég gæti alveg skellt mér í combat núna. Síðan veit ég að uppúr sjö sofna ég og enda með að sofa hálfan daginn og skrópa síðan í tíma. Verð að hætta að þamba rótsterkt kaffi á kvöldin svo ég dansa stríðsdans og slæst við gerði um síðustu pizzusneiðina og get ekki setið kjurr.