reddingar

Þó pottaferðir með hvítvín og bjór í logni undir stjörnubjörtum himni þar sem níu kvenmannsrassar sátu þétt og spjölluðu á fuglabjargsmælikvarða meðan sætu strákarnir í næsta bústað gerðu flugeldasýningu fyrir okkur (eða silvíu nótt kannski þar sem nafn hennar var gólað og það fékkst engin staðfesting á sætleika gauranna en það hefði getað verið) hafi verið besta augnablik síðastliðinna mánaða, og borðuðum á okkur gat af hinum ýmsu löxöríitems, þá getur fátt toppað augnablikið þegar jepplingurinn mikli fór ekki í gang þar sem yngismeyjunum hafði ekki hugnast að slökkva á ljósinu við æsinginn að komast inn í bústað og borða. Þrátt fyrir kraftatilraunir okkar þriggja og þann fítonskraft sem við búum yfir og náðum að færa hann nokkra metra, hefði tekið okkur um það bil tíu ár að ýta bílnum eftir hlykkjóttum malarvegi og upp smá brekku þar til kæmi nægur halli til að ýta honum í gang, þar að auki heyrði ég einhvern áróður um að það sé ekki hægt að ýta díselbílum í gang hef ei hugmynd enn en þakka fyrir að við tókum ekki ævina í þetta.

Við og létum okkur hafa það að valsa uppað næsta bústað með jeppa (jeppafólk er líklegt til að eiga kapla) Það hefði sennilega ekki verið meira um þetta að segja, ef húsráðandi karl hefði ekki einmitt verið slakur oní potti á speedósundskýlunni og kímdi eilítið við yngismeyjarnar með fagurt bros og rafmagsnlausan bíl, en skellti sér í úlpuna utan yfir speedó og vappaði berleggja einsog sannur víkingur og gróf upp kaplana. Heppilega var annar smábíll af stúlkum líka eftir og gat gefið stuð, eftir eitt örlítið símtal til næsta kærasta til að útkljá vafamál með plús og mínusa og ekkert sprakk. Greinilega þurfti sex hlæjandi stelpur og einn kærasta í símanum þarf til að koma jepplingnum í gang. Hananú. Vantaði bara hælaskóna og glossinn til að vera í karakter sem hjálparvana meyjar. En við reddum okkur allavega, það verður ekki af okkur skafið. Björguðum örugglega deginum hjá speedókarlinum.