um lauk og ljóð

Hver elskar ekki hvítlauk? Það mætti hinsvegar halda að einhver hjá sælgætisgerð freyju hafi horn í síðu mína og hvítlauksástinni ef merkja má málsháttinn sem fylgdi fagra rísegginu með fagurrauðum páfagauk og sólblómi.

Eitt epli á dag bægir lækninum frá en einn laukur á dag bægir öllum frá.

Hverskonar rugl málsháttur er þetta? ég fékk nú einu sinni verðlaun í íslensku og voru þau bókasett um íslensk orðtök og málshætti og ég er fullviss um að þetta finnst ekki þar. Að minnsta kosti ekki svona samsett. Reyndar vorum við gebba mun svekktari þegar við sátum í fullkomnu iðjuleysi og yndislegheitum um miðjan dag í kaffipásu. Hún frá hugmyndum um lærdóm, ég frá atvinnuleysi-leit eða hverslags uppáfinningum. Dró elskan ekki fram eitt númer tvö sem leyndist í fórum hennar og ætlunin að gæða sér á smá lúxussúkkali með kaffinu. Málshátturinn var eftirfarandi : Iðjuleysi er rót alls ills.

Hann hangir nú á ískápnum með súru teiknimyndasögunum og er jafn mikið aðhlátursefni.

Annars vil ég benda á að ég fer sjaldan yfir strikið með hvítlauknum, nema kannski um daginn þegar við elduðum laxinn hjá auði fyrir partý og ég sá um sósugerð og kreisti þrjú eða fjögur sérlega væn rif útí eina dollu af sýrðum. Við ropuðum hvítlauksilm allt kvöldið með bjórnum. Ég hef hins vegar ekkert samviskubit, því ég hef hvort eð er ekkert að gera við mann sem ekki borðar hvítlauk.

Ljóðaupplestur og kúlness á rósenberg annað kvöld (sem sagt í kvöld, 18.apríl) klukkan níu. Vera þar eða vera ferhyrningur.