familybissnessinn

Ég er slæst stundum óvart um elsta systkynahlutverkið. Það virðist stundum færast niður á næstu systurina sem er sjö árum yngri en ég en virðist hafa fengið úthlutað meira af almennri skynsemi en ég... Skyndilega laust niður í mig sú hugmynd hvað það hafi gert mér að vera elst, þegar ég og strákagelgjurnar slógumst og tróðum í okkur subway af mikilli list og annar þeirra hló að mér fyrir að týna rauðlaukslengjurnar af bátnum og vera með sinnep út á kinn en sagði svo "hey ásta, nú geturðu sko aldrei skammað okkur framar fyrir að borða ekki grænmetið okkar"

Og það er ekkert grín, því ég skipa þeim að borða grænmetið sitt. En það er léttir að þeir eru báðir að verða stærri en ég klappa mér eða tosa bara í hárið á mér og finnst ég bara fyndin frekar en að þeir hlýði mér en mér er alveg sama. Já. Its all about letting go.

hinsvegar var ég góð systir systir og fór með afmælisbróðurinn og hinn bróðurinn í bíó og svo hittum við hina parta fjölskyldunnar úti að borða. Þarmeð gerðist ég svo fræg að sjá fyrsta leikinn í hinu margfræga hm. Íþróttasystir mín er með allt á hreinu en ég geng fram af öllum að finnast bara gaman þegar slegist er í návígi og bolir eru nærri því að fljúga af. Brasilía sýndi nú ekki mikla takta miðað við innistæðu. Hvorki í huggulegheitum né leiktaktík.

Það er nýir meðlimir í fjölskyldunni. Krabbinn sem fannst víst í fjöru var ferjaður heim, vínflöskur úr flæðamálinu fylltar af sjó og týndir steinar með áföstum þara til að setja í búrið... Krabbinn er hættur að vera feiminn og skríður útum allt. Ísleifur veiddi líka marflær til að hann hefði félagsskap svo krabbinn státar af tíu marflóm sem hirð og milljón littlum pöddum líka. Vá hvað mamma á eftir að elska þetta nýja lífríki á eldhúsborðinu. Ég fæ sífellda fræðslumola um hvað krabbar eru búnir til úr og fleira. En við höfum miklar áhyggjur af mataræði hans. Hvað éta eiginlega krabbar? Allavega ekki grænmeti.