update II

Neeeeeeeiii.

vinnusveit reykjavíkur á skærappelsínugulum pikköpp með snúandi blikkljósum mætti á svæðið með lítinn krana á bakinu og sveiflaði leðursófanum uppá pallinn. Þar fór lúrinn.

Nekt í lyftu er vikuleg uppákoma greinilega. Nú voru það bandarískir drengir á djamminu sem læstu sig óvart úti við að koma vini sínum í næsta herbergi í rúmið eftir að hann drapst. Undarlegt nokk voru þeir báðir berir að ofan og höfðu þess þá heldur ráðist að mér með myndavélar skömmu áður og reitt af sér misfyndna brandara og féllu hver um annan þveran í brandaraviðreynslum. ógleði minni og úfinleik voru þó engin tamörk sett en ég geymdi glottið í huganum til betri tíma.

Ég fatta nefnilega að nú er úrilla, úfna en þó krúttlega lobbístelpan sem andvarpaði yfir amerísku daðri og klaufaskapnum, gaf þeim ógeðssvip yfir fyrirspurnum um ólíver og því að þeir drápust fyrir fimm, er komin inn í ferðasöguna og skjalfest á mynd.

(það eru tíu mínútur eftir og ég er svo ástfangin af tilhugsuninni um rúmið mitt og svefn að það þyrmir yfir mig)