i just look like me

Lítill heimur.

Lítill miðaldra indverji fer mikið að tjá sig um austuríska fegurð mína og almennan yndælishátt. Hann furðar sig á því að ég sé óíslenskuleg sem ég hinsvegar kannast ekkert við. (gebba-gerðu vettvangskönnun, er einhver sem líkist mér í þessu landi?)

Litli miðalda indverjinn sinnir síðan verkefnum sínum á íslandi og ráðstefnum. Þar afgreiðir hann yndisfríð brúnetta sem honum finnst engli líkust. Hún reynist vera frænka lobbígellunnar. Honum finnst ísland lítið og fólkið ólíkt.

Ég skil stundum ei samhengið. Hverjum lík og ekki og engin er sammála síðasta ræðumanni. Ég er alveg einsog pabbi, en samt alveg einsog mamma, en samt ekkert lík hvorugu. Ein íslensk segir að ég sé óskaplega ítölsk. Ein ítölsk er harðósammála og segir að ég sé íslenskari en allt með straumlínulaga andlitsfalli sem allir íslendingar búi yfir(henni finnst við lin-andlituð en fílarða samt). Eða írsk fyrir hárið og nýjast austurísk. Svo líkist ég einhverjum barnungum söngkonum og leikkonum. hvaðan kemur þessi árátta fólks til að senda mér skilaboð á myspace um hverjum ég líkist. Af listanum dreg ég þessar ályktanir;

Ég virðist yngri en ég er á myndum og fólki finnst allir rauðhærðir líkir? Er þetta einsog með vesturlandabúa sem finnst asíubúar keimlíkir? Hvar er líkt með mér og lindsay lohan eða charlotte church eða cate winslet annað en eitthvað hár á einni mynd. Já en maður á víst mörg andlit og sýnir þau við misjöfn tækifæri.

Kvöld en ekki nætur. Þær breytingar sem mögulegar voru að svo stöddu og bjarga mér að einhverju leiti frá næturviðsnúning. Hálf dagvakt og hálf næturvakt og svefn í eigin rúmi. Á skjön við eðlilega vinnutíma en kannski er ég bara ekkert eðlileg. Allt er fínt enda er ég amaba og aðlagast öllu.