it goes on

Það er einskonar rök hitalykt í loftinu með þokuívafi. Kannski er að kólna, en undanfarna daga hefur verið undarlega gott veður hérna í höfn einsog fínna fólk ku víst segja. Mun sennilega endast fram að helgi og sérdeilis vel til fundið af danmörku að bjóða mig velkomna svona og bæta við nokkrum vikum af sumri eftir rigningu(en þó gleði) í sumar.

Ég fékk meira sushi í dag, (það verður samt alltaf pláss fyrir meira í byrjun oktober... ;) Og bjór í þrifum á víngarðinum sem stelpurnar þurfa að skila af sér hvað úr hverju. Eftir þetta haust hlýt ég að verða sérfræðingur í að flytja. Just call me, ef það er bjór í boði allavega. Það er mun auðveldara að flytja aðra en að díla við að finna litlu hlutina sem mig vantar. En það er kominn tími á að sópa svo á morgun is the day.

eftir sushi með yndislegu pari og mömmunni sem er ógurlega góð líka við mig var salonenbjór á dagskrá og óskaplega gott og heimspekilegt spjall sem coveraði held ég allt frá tilgangi lífsins og hamingjunni yfir í töffness veraldarinnar og ekki síst borgarinnar og lífsins hér sem ég byrja bráðum. Finnst enn einsog ég sé í heimsókn eða sé ekki byrjuð en samt finnst mér einsog ég eigi að vera hérna. Eða eigi eftir að eiga heima hérna.

Heima er merkilegt consept hvorteðer. Hvenær er eitthvað orðið heima? Og þó ég sé svona gömul þá hvenær verður mitt heima virkilega orðið annað og meira en hitt heima sem er matarborðið hjá mömmu og pabba þar sem ég þó ekki á heima. Á hinn bóginn er ég mjög heima hjá mér í rauða stólnum og með lappirnar uppá borði meira segja þó ég sé ekki enn búin að finna kennaratyggjó (hvar fela danir þetta?) og hafi ekki getað hengt upp myndirnar. Nó hóm viþát pikturs. Ég er líka hætt að vakna við ískápinn að suða eða kæla sig.

Mér finnst samt einsog ég sé búin að vera hérna miklu lengur en rúmlega tvær vikur. Ég er búin að missa allt tímaskyn að því leiti.

Ég held að eitt mesta útlanda augnablikið undanfarið hafi samt verið að vera í sjóðandi hita (hey allavega miðað við ísland), berleggja í pilsi og stuttermabol með halli að skoða dýragarðinn. Hey þarna er gíraffi að rölta. Ljónin ógeðslega löt og nenntu ekki einu sinni að hreyfa loppu. (hmmm familiar..) Uppáhaldsdýrið mitt var samt litla næturdýrið sem er einsog skopparabolti og með risastór augu. Þau bonduðu mjög við okkur sem eina fólkið í rýminu. Kölluðu á alla vini sína og komu smám saman skoppandi fram að glerinu þar sem þau virtust ræða sína á milli hvað þeim fannst um okkur. Lögðu oggulitlar loppur á glerið og störðu á okkur með risaaugunum standandi uppá langar lappir miðað við búkinn. Sérstaklega tveir höfðu áhuga á okkur. Skoðuðu vel og lengi en tóku svo smá knús og klöppuðu hvort öðru einsog það væri óhjákvæmilegt rétt á því augnabliki áður en þau skoppuðu í aðrar áttir. Skyldi það samt vel.

ég elska bassa í tónlist. Hvernig ég er búin að lifa af svona lengi á almennilegra hátalara til að hlusta á tónlist skil ég bara ekki. Mér er alveg sama þó klukkan sé rúmlega eitt og danir á kollegum farnir að sofa ég verð að hækka.