vírusar og annað ógeð

Það er einhver haustsýkisfaraldur í gangi. Eftir marga daga hatramma baráttu sem innihélt bæði tár svita af óþolinmæði og ergelsisköstum við að reyna að vaka yfir og lækna bertolini sem virtist vera algjörlega á barmi þess að hrynja með vírusa, flækjur og frosti, þá tókst mér/halli að losna við trojuhesta og leysa vandamál með helvítis ipodinn sem ég er farin að álíta tæki frá hinu illa eftir flækjur og vitleysu. Næstum um leið og vírusvörnin var uppsett og komin í fullan gang við að skipta sér af öllu ólukkans uppsetningarklúðri sem virðist vera á innviði berta, þá byrjaði ég sjálf að hnerra, sjúga upp í nefið og drepast í hálsinum.

Það er alltaf hundleiðinlegt að vera veikur. Það er enn fúlla þegar gesturinn eru einmitt að fara og geta þar af leiðandi ekki hitað te, klappað manni eða vorkennt og jafnvel ennþá agalegra þegar tveir dagar eru í ferðalag í stórborgina vín þar sem áætlað var hælaskór, ópera og útað borða í boði atla frænda í ´hvert mál..... Engin virk vírusvörn til á fólk, en á lager af hálsbólgutöflum, verkjatöflum, sólhatt og extra sterku c vítamín, auk þess búin að kynna mér margar seríur af friends svo ég myndi örugglega rústa næstum öllum í friendsspilinu, borða meira af heimsendum pitsum en er sérlega hollt.

Eftir hádegi og kastrupkveðjur á morgun er milliþrif, þvottur og pakka í tösku, snýtubréf í hendi og blásið hár og skella sér til WIENNA á föstudagsmorguninn og vera ógeðslega töff með gebbó dipló.