Hádí hó. Ég er hér. Rétt svo.

Flæðir úr eyrunum á mér af sögum og atvikum en gef mér ekki tíma í að byrja að babla sökum óstjórnlegrar þarfar til að læra. Ef einhvern tímann hefur logað undir rassinum á mér (samanber...alltaf..) þá er ég samt að upplifa heilt eldhaf svei mér þá.

Allt gengur upp einhvernvegin þó það gangi ekki upp nákvæmlega einsog maður hélt. Fyrir utan að ég hef óhemjulega mikið að hlakka til og fátt að kvíða fyrir ef út í það er farið. Everything is happening og mest af því gott.

Hvað er fólk svo að væla að það sé bara svo dimmt á íslandi, hér er bara komið rökkur uppúr fjögur og kolniðamyrkur um fimm. Reyndar hlýrra en þarna á klakanum, en hinsvegar hef ég aldrei upplifað eins hröð árstíðarskipti og í Vín. Kom á föstudegi í tuttugu stiga hita og sól, sat úti með vínglas á vínekruhlíð á laugardegi en náði samt að frjósa næstum í hel í röku frosti með snjóflyksum í lofti í næstu viku.

Ég færi að reita af mér hárið af pirringi og roðna á eyrunum ef ég segði orð um það litla sem ég hef heyrt af rembingi og smáborgarahætti sumra íslendinga og ætla því að láta það kjurrt liggja í bili. Hef ekki orku í annað en eigið námspanik akkúrat núna. Mikið vildi ég óska stundum að ég væri algjörlega óforskömmuð og hefði ekki vit á að skammast mín hið minnsta, það hlýtur að vera svo miklu auðveldara.... en fyrst ég hef eitthvað vit er eins gott að reyna að nýta það eitthvað.