laugardagur til þvotta

Ég óska þeim sem keypti fallega fallega græna hjólið mitt á uppboði lögreglunnar til hamingju. Ég sakna þess mikið hérna og vona allavega að nýji eigandinn fari vel með það. Nema sá sem stal því fyrir utan eskihlíðina sé ennþá brunandi á því um göturnar. Vonandi dettur hann á nefið.

Það var ekki hægt að hafa áhyggjur meðan ég sat á bekknum að læra úti í garðportinu að lesa í stuttbuxum og í skínandi sól að bíða eftir þvottinum í vaskekællerenn. Blómafræ fjúka útum allt svo það er hálfósýnilegir hnoðrar fljótandi í loftinu, trjálaufin hvískra í vindinum og háværi fuglinn var í stuði og kvakaði. Hann er ólíkt skemmtilegri svona á daginn.

Svo er alltaf óneitanlega skaplyftandi að ná að þvo fatahrúgur og lenda ekki í nærbuxnaskorti og sjá eldhúsið skínandi bjart. Og þó hnoðrarnir sem fjúka í loftinu úr trjánum séu sjarmerandi eru rykhnoðrar inni það ekki.

Af hverju er ekki sumarfatastyrkur innifalinn í námslánum námsmanna erlendis? Ég lendi alltaf í vandræðum með að eiga bara milliföt og endalaust af vetrarkápum og fínum treflum en engin sumarpils og boli sem hæfa heitu veðri. (hóst hóst lúxusvandamál...)